 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
كشتى زنان هم جزو رقابت هاى المپيك
قرار گرفت. تنها بوكس مردانه است
--------------------------------------
در دوران باستان زنان حتى بعنوان تماشاچى هم اجازه حضور در محل برگزارى رقابت ها را نداشتند
مجله فمينيستى اِما چاپ كلن كه در عرصه مسائل زنان بسيار مطرح است، گرانيگاه اين شماره خود را به المپيك اختصاص داده و در مطالبى تحت عنوان ورزش كاران زن در المپيك و فقط با زنان نگاهى دارد به اين مقوله. توجه شما را به برگردان بخشهائى از اين مطلب جلب ميكنيم:
در دوران باستان زنان حتى بعنوان تماشاچى هم اجازه حضور در محل برگزارى رقابت ها را نداشتند. و از زمانى هم كه يك مادر با حس افتخار بخاطر حضور پسرش در مسابقات المپيك، در لباس مبدل مردانه در ميان تماشاچيان حاضر شد، و مردان او را از صخره تيپايون به پائين افكندند، حضور مخفيانه زنان در ميان تماشاچيان نيز با خطر مرگ همراه بود.
در دور جديد بازيهاى المپيك كه به همت بارون پيير كوبرتن آغاز شد، هم زنان اجازه حضور در اين رقابت ها را نداشتند، اما تنها چهار سال بعد با راهيابى ۱۹ ورزشكار زن به رقابت هاى المپيك، دروازه بر روى حضور زنان ورزشكار در المپيك گشوده شد. اكنون ۲۷۸۰ سال پس از برگزارى اولين مسابقات المپيك در آتن تقريبا نيمى از ورزشكاران حاضر در اين رقابت ها را زنان تشكيل ميدهند.
سال ۱۹۸۸ از ۱۶۰ كشور جهان ۴۲ كشور به دلائل مذهبى از اعزام زنان به المپيك خوددارى كردند. چهار سال پيش ۱۵ كشور از ۱۹۹ كشور بر اين امر پافشارى كردند و در اين دوره هم هنوز با مسامحه با اين امر برخورد ميشود. اين در حالى است كه اين امر با منشور المپيك در تقابل قرار دارد كه ميگويد: هرگونه تبعيض بنا بر دلائل نژادى، مذهبى، سياسى و يا جنسى در تناقض با عضويت در جنبش المپيك است.
در بخش ديگر از مقاله آمده است:
هشت سال پيش با پشتيبانى خوان آنتونيو سامارانش رئيس كميته اجرائى المپيك تصميم بر اين شد كه تا سال ۲۰۰۵، حداقل ۲۰ درصد اعضاى كميسيون هاى تصميم گيرنده در عرصه ملى و بين المللى را زنان تشكيل دهند، اما اين تصميم تا به امروز هم به اجرا درنيامده و در همين كميته بين المللى پانزده نفره فقط يك زن عضويت دارد.
