 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
زيكو در هفته ها و ماه هاى گذشته به شدت تحت فشار انتقادات قرار داشت و رسانه هاى ژاپن بارها او را «بى كفايت» و «فاقد توانمندى كافى» براى هدايت تيم ملى ژاپن ارزيابى كردند. اين انتقادات پس از دو شكست تورنمنت كايرين كاپ مقابل پرو و امارات متحده عربى شدت بيشترى گرفت، اما زيكو با پيروزى در ديدار حساس منامه مقابل بحرين منتقدان خود را ساكت كرد و كارآمدى خود را نشان داد.
زيكو با شناخت كامل بحرين در ورزشگاه ملى ريفا و در حضور چهل هزار تماشاگر مشتاق بحرينى تيمش را به گونه يى چيد كه كنترل ميانه ميدان را در اختيار بگيرد و با در دست داشتن نبض بازى به يك گل و يك پيروزى مهم برسد. تمام جريان بازى آن گونه كه ژاپن دوست داشت پيش رفت و تمام ترفندهاى سيدكا براى خنثى كردن برترى ژاپن به جايى نرسيد و در نهايت سرمربى آلمانى بحرين مجبور شد اعتراف كند كه ميهمان در اين بازى كاملاً برتر از ميزبان بوده است.
زيكو مى دانست كه بحرين در خانه و زير فشار تماشاگران پرشمارش با تركيب و عملكردى تهاجمى و براى برد وارد ميدان مى شود. او به نيت متوقف كردن حريف در ميانه ميدان تمركز خود را در اين ناحيه قرارداد و تيمش را با آرايش ۱-۶-۳ به ميدان فرستاد. در اين آرايش آلكس و كاجى دو مدافع كنارى ژاپن با شعاع حركتى نسبتاً كوتاه و تاكاشى فوكونيشى هافبك دفاعى تيم بيشتر وظيفه دفاعى داشتند و سه بازيكن خلاق و تكنيكى هيده توشى ناكاتا، ميتسو اوگاساوارا و شونسوكه ناكامورا هم با كنترل ميانه ميدان با پاس هاى كوتاه و بلند وظايف بازيسازى در كنار حضور در تهاجمات را برعهده داشتند. تك مهاجم ژاپن هم يانا گيساواى فعال و پرجنب و جوش بود كه با حركات مداوم در طول و عرض زمين مدافعان بحرين را آزار مى داد. تراكم بازيكنان ژاپن در مركز زمين تمركز ذهنى بازيكنان ميانى بحرين را سلب كرد و به آنها اجازه نداد با كنترل توپ پاس هاى خوبى براى مهاجمان خود ارسال كنند، در نتيجه اين تيم مجبور شد كه به ارسال توپ هاى بلند مستقيم از يك سوم دفاعى خود به يك سوم دفاعى ژاپن اميد ببندد كه اين راهكار هم با توجه به برترى قدى مدافعان ژاپن نسبت به مهاجمان حريف ثمرى نداشت و حتى اضافه شدن سيدمحمد عدنان مدافع ميانى شاخص بحرين به خط حمله در پانزده دقيقه آخر بازى هم تغييرى ايجاد نكرد. بحرين صرفاً روى ضربات ايستگاهى به صورت مستقيم يا غيرمستقيم توانست چند بار روى دروازه حريف ايجاد خطر كند اما از هيچ كدام آنها هم نتيجه يى نگرفت. ايران مى تواند با همان شيوه ژاپن، بحرين را در تهران شكست بدهد. در واقع مهمترين مسأله اين بازى برترى در منطقه ميانى است. بحرين در اين بازى هم مجبور است براى پيروزى پاى به ميدان بگذارد در نتيجه احتمالاً با دو مهاجم و چهار هافبك وارد ميدان مى شود. غيبت محمد سالمين كه بهترين طراح بحرين در مركز زمين است و افت محسوس طلال يوسف _ كه در بازى مقابل ژاپن يكى از ضعيف ترين بازيكنان تيمش بود _ هم مى تواند نشانگر اين باشد كه ايران مى تواند به راحتى با مردان ميانى اش كنترل ميانه ميدان و در نتيجه كل بازى را در دست بگيرد.
برانكو به احتمال بسيار زياد به تركيب تيم برنده اش در بازيهاى اخير دست نمى زند و از زوج على دايى _ وحيد هاشميان در خط حمله و لوزى كريمى، زندى، نكونام، مهدوى كيا در ميانه ميدان استفاده مى كند. بازگشت دايى و هاشميان به نيمه زمين خودى و درگير شدن آنها با نفرات ميانى حريف و حضور پرشمار مردان ميانى در پشت محوطه هجده قدم و انجام يك بازى درگيرانه در يك سوم ميانى زمين مردان طراح بحرين را كه بازيكنانى فيزيكى نيستند از كار مى اندازد و به ايران اين فرصت را مى دهد تا با خلاقيت بازيكنان شاخص خود و حركات تركيبى مردان ميانى و تهاجمى اش جدا از حفظ دروازه خودى دروازه حريف را هم فتح كند.
