 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
ماه ها است كه كارشناسان از زيبا بازى نكردن تيم برانكو انتقادمى كنند. البته اين تنها مسأله يى نيست كه تيم ملى در اين مدت با آن سرو كار داشته. گرفتارى در تاكتيك تيم هاى حريف به خصوص مقابل تيم هاى دفاعى، مشكلى است كه به خصوص در بازيهاى مقدماتى جام جهانى بيش از هميشه به چشم آمده. سردرگمى بازيكنان تيم ملى در اولين بازى مقابل بحرين اگر چه با يك نتيجه مساوى در خانه حريف قابل قبول به نظر مى رسيد اما تكرار مشكل تيم ما در برابر حريفان دفاعى زنگ خطر بزرگى بود و توجه گروه زيادى را به خود جلب كرد. چيزى كه در بازى جمعه با كره شمالى هم تكرار شد.
نوع بازى كره يى ها كه نتيجه اصلى اش از كار افتادن ستاره ها به خصوص در نيمه اول بود دوباره ثابت كرد كه تيم ملى مقابل تيم هايى كه تاكتيك بازى بسته را در دستور كار خود قرار مى دهند به مشكل مى خورد.
كره با ۸ تا ۹ نفر روى كارهاى دفاعى برنامه ريزى كرده بود. آنها از يارگيرى نفر به نفر هم غافل نبودند. شماره ۲۰ كه تمام حركات كريمى را زير نظر داشت، ۳ كره يى هم وظيفه كنترل كار تيم ملى در سمت راست را داشتند. شماره ۳ كره شمالى در اكثر دقايق پا به پاى مهدوى كيا حركت مى كرد.
مربى كره با شناخت نقاط قوت تيم ملى كه عموماً از جناح راست و روى خلاقيت هاى فردى بازيكنانى مثل مهدوى كيا، زندى و كريمى متمركز شده بود با اعمال يك آرايش كاملاً دفاعى فعاليت تكنيكى ها را در نيمه اول از كار انداخت. وحيد هاشميان و كريمى تقريباً به طور كامل از جريان بازى حذف شده بودند.
دايى، مهدوى كيا و زندى هم وضعيت بهترى نداشتند. آنها خيلى كم صاحب توپ مى شدند تا فرصت حملات تيم در اين نيمه كمتر از هميشه باشد. البته برانكو در نيمه دوم تغييراتى در نوع كارهاى گروهى اعمال كرد. كريمى كه ۴۵ دقيقه كامل با شماره ۲۰ كره كار مى كرد كنار خط آمد تا در يكى از معدود حضورهايش در اين پست، تقريباً موفق باشد. او در كناره خط، سمت راست صاحب توپ مى شد، دور مى زد و در بسيارى از مواقع سانتر مى كرد. هاشميان و دايى هم وضعيت مشابهى داشتند. آنها به نوبت از نوك خط حمله به ميانه هاى زمين مى آمدند تا با شركت دركارهاى تيمى با حمايت هافبك ها، صاحب توپ شوند.
بازى قابل قبول دايى هم از همين نيمه شروع شد. او حتى در چند نوبت براى مهدوى كيا و هاشميان موقعيت سازى كرد و شوت هاى خطرناكش هم روى همين حركات به دست آمد تا نتيجه كار تيم ملى در نيمه دوم قابل قبول تر از ۴۵ دقيقه اول باشد. اگر چه ما گل پيروزى بخش خود را در نيمه اول زده بوديم با اين حال مشكل تغيير تاكتيك برانكو در اين شرايط همچنان باقى مانده است.
با توجه به تركيب ثابت تيم ملى كه به خصوص در چند ماه گذشته هيچ تغيير محسوسى نداشته است و قابل پيش بينى بودن كار بازيكنان، به نظر مى رسد آماده سازى تيم براى تغيير تاكتيك در لحظات بحرانى موضوع قابل توجهى باشد. محمد پنجعلى معتقد است كار با تيم هاى دفاعى براى تيم ملى خيلى مهم است. به نظر او اولين راه براى مقابله با اين تاكتيك، استفاده از خلاقيت هاى فردى بازيكنان تكنيكى است. اما اگر مثل بازى با كره اين روش هم جواب نداد؟ : «بايد تاكتيك تيم عوض شود. در مواقعى كه تراكم حريف در خط دفاعى، وضعيت را مشكل مى كند بايد به كناره ها آمد. ما در اين منطقه بازيكنان خوبى مثل كعبى و مهدوى كيا را داريم كه نقص فنى باقى مناطق را هم به دوش مى كشند.»
به اعتقاد پنجعلى انتقال بازى به عمق و استفاده از بازيكنانى مثل على كريمى و زندى مى تواند پيش بينى حريفان را تا حدود زيادى برهم بزند. هر چند به نظر مى رسد اين اتفاق در بازى با بحرين تكرار نشود. بحرينى ها به خاطر نياز شديدى كه به برد و گرفتن سه امتياز اين بازى دارند به هيچ وجه بسته بازى نمى كنند. تاكتيك اصلى آنها هجوم از اولين دقايق بازى است و با اين حساب مى توان پيش بينى كرد كه مشكل چندانى براى برانكو به وجود نيايد، اما او نبايد از اين موضوع غافل باشد كه ادامه اين روش در آينده مى تواند چه خطراتى براى او و شاگردانش داشته باشد. اينكه با وجود نتيجه گيرى مناسب تا اينجاى كار كارشناسان از نحوه بازى تيم ملى انتقاد مى كنند، موضوعى است كه به راحتى نمى توان از آن صرف نظر كرد. چيزى كه برانكو بهتر از هر شخص ديگرى از آن مطلع است.
