 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: ورزشي - فوتبال
«فوتسال ايران سدها را مي‌شكند.»
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سايت رسمي فيفا در گزارشي با اين عنوان نوشت:« چهارمين دوره‌ي رقابت‌هاي زنان مسلمان در تهران شهر چهارده ميليون نفري كه خيابان‌هايي مخلوط از ماشين‌ها و ساختمان‌هاي بلند دارد، برگزار شد. هر چهار سال يك بار زنان مسلمان و غير مسلمان در هجده رشته‌ي ورزشي با هم رقابت مي‌كنند و فوتسال نيز يكي از اين رشته‌ها است. به غير از ايران، آمريكا، بريتانيا، آلمان و روسيه سي و شش كشور جمعا در اين دوره از مسابقات شركت كرده‌اند.
فدراسيون ورزش‌هاي زنان اسلامي پيش از شروع اين رقابت‌ها از فيفا براي تشكيل كلاس‌هاي دوره‌اي داوران فوتسال دعوت كرد و فيليپا سانتوس مدرس اين كلاس‌ها و تنها زن داور رقابت‌هاي ليگ فوتبال مردان پرتغال، يكي از زنان جواني است كه به اين رشته‌ي ورزشي شديدا علاقه‌مند است.
يكي از وظايف فيليپا توضيح در مورد تغييرات قوانين فوتسال است كه توسط كميته‌ي فوتسال فيفا انجام گرفته است. او مي‌گويد:« آنها اين تغييرات را پذيرفته‌اند.»
فيليپا در اين دوره از كلاس‌ها سيزده زن ايراني را آموزش داد. همگي آنها داوران غير حرفه‌اي بودند كه يا در حال درس خواندن هستند يا در جايي فعاليت دارند اما علاقه‌ي آنها فوتبال به ويژه فوتسال است. يك نمونه‌ي بارز نادره ـ زن سي و يك ساله‌اي است كه مدعي است زماني مجذوب فوتبال شده كه با پدرش براي تماشاي يك ديدار به ورزشگاه محلي رفته است. از آن به بعد يكي از آرزوهاي او حضور در زمين فوتبال بوده است. اما روياي او زماني به حقيقت پيوست كه فدراسيون فوتبال ايران از تشكيل تيم فوتسال زنان حمايت كرد. پس از شش سال او به يك داور تبديل شده و كارمند پاره وقت فدراسيون فوتبال شده است.
* مدير فني از برزيل به ايران آمد
اما پس از گذشت چند ماه فدراسيون، هدايت تيم ملي فوتسال زنان را به يك مربي برزيلي داد تا بتواند سطح تكنيكي بازيكنان ايراني را افزايش دهد. او با غرور مي‌گويد:« انتظار نداشتم كه سطح آنها خيلي بالا باشد. شما به ندرت مي‌توانيد بازيكناني با تكنيك بازيكنان برزيلي را پيدا كنيد. اما دختران ايراني به سرعت رشد كردند.»
ليلا، ندا، سهيلا و مهناز از نقاط ايران تهران، كرمانشاه و بندرعباس جمع شده‌اند. زندگي آنها كاملا با يكديگر متفاوت است. ليلا در آژانسي مسافرتي در تهران كار مي‌كند. ندا دانشجوي دانشگاه است در حالي كه مهناز يك معلم ورزش است. علاقه‌ي آنها به فوتبال با حمايت پدرها و برادرانشان رشد كرده. پيش از پيوستن آنها به تيم ملي دختران جوان در حيات منازلشان به فوتبال بازي كردن مي‌پرداختند.
به گزارش ايسنا، زماني كه آنها تمرين مي‌كنند يا مسابقه مي‌دهند لباس ورزشي‌شان پيراهن و شورت ورزشي است و به ندرت آنها از لباس‌هاي سنتي استفاده مي‌كنند و تنها زنان اجازه‌ي حضور در سالن‌هاي ورزشي را دارند. سرمربي تيم ملي عراق مرد است و او نمي‌تواند در طول بازي‌ها تيم خود را در سالن مسابقه هدايت كند. مردان مربي اجازه‌ي حضور در سالن‌هاي ورزشي را ندارند و مجبورند در بيرون از ورزشگاه تيم خود را آماده‌ي مسابقه كنند.
ورود دوربين‌هاي تلويزيوني، تلفن‌هاي همراه مجهز به دوربين به سالن‌هاي ورزشي ممنوع است. تنها عكس‌هايي كه بازيكنان به طور كامل پوشيده‌اند قابل انتشار هستند. با اين حال بازي‌ها در فضايي بسيار و با شعار و تشويق تماشاگران انجام مي‌شود و عشق آنها به فوتبال كاملا ملموس است. تمام پنج تيم ارمنستان، تركمنستان، عراق، ايران و بريتانيا تلاش زيادي از خود به نمايش گذاشتند. اما در اين ديدارها نتايج نيز كاملا غير قابل پيش بيني رقم زده شد كه پيروزي 41 بر صفر ايران برابر بريتانيا يكي از اين نتايج بود!
همانطور كه انتظار مي‌رفت ايران در اين رقابت‌ها پيروز شد اما نتايج اهميتي نداشت چرا كه مسايلي به غير از نتيجه باعث شد كه زنان جوان با مليت‌هاي مختلف، فرهنگ‌ها و سنت‌هاي متفاوت در كنار هم جمع شده و در مسابقه‌اي ورزشي شركت كنند. اما در كنار اين به زنان جوان اجازه‌ي بيان آزادي داده شد و آنها توانستند در فضايي كاملا شاد در مكاني ورزشي جشني برپا كنند.»
