 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
مقاله‌نويس ايرلندي گاردين:
تركيه جو دلهره‌آوري دارد اما، اين در برابر جو تهران هيچ چيز نيست!
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: ورزشي - فوتبال
اين هفته ديدارهاي سرنوشت‌ساز پلي آف جام جهاني 2006 برگزار مي‌شود.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نيال كويين، ستاره‌ي پيشين تيم ملي ايرلند كه خودش ديدار Play off جام جهاني 2002 برابر ايران را تجربه كرده است، در مقاله‌ي امروز گاردين درباره‌ي اين ديدارهاي سرنوشت‌ساز نوشته است.
جهنم ورزشگاه آزادي هنوز از خاطره‌ي كويين نرفته است!
در زير مقاله‌ي مرد بلند قامت ايرلند آمده است:
براي خيلي‌ها شايد اين هفته‌ي كاذبي باشد. انگلستان به جام جهاني رسيده است اما، هيچ يك از ملت‌هاي هم خانواده حتي به ديدارهاي play off هم نرسيده‌اند، چه احساس متفاوتي وجود مي‌داشت اگر اسكاتلند و يكي از تيم‌هاي ايرلند يا ولز در گروه خود دوم مي‌شدند. اگر اين سه تيم ملي به ديدارهاي play off مي‌رسيدند مي‌توانستم بگويم كه هيچ هفته‌اي مانند اين وجود نداشت.
مردم اين ديدارهاي پلي آف را با نبردهاي جام حذفي انگلستان همسنگ مي‌دانند؛ بردن يا نابود شدن.
مي‌توانم به شما اطمينان بدهم اين بازي‌ها مانند رقابت‌هاي جام حذفي نيستند. فردا كه سوييس ميزبان تركيه است بايد بگويم هر دو تيم سنگيني يك ملت را بر روي شانه‌هايشان احساس مي‌كنند و اين كار بسيار بزرگي است.
يك نبرد كلاسيك جام حذفي البته با عامل «ديويد» و «گلياث» رويايي است اما، هنگامي كه كشورها يكديگر را در ديدارهاي پلي آف ملاقات مي‌كنند به طور كلي در مرحله‌ي انتخابي رضايت بخش بوده‌اند و در سطح قابل مقايسه‌اي قرار دارند.
آنچه آنها را از رقابت‌هاي جام حذفي متمايز مي‌كند فشار انتظارهاي يك ملت است، هر بازيكن كه وارد ميدان مي‌شود مي‌داند كوچك‌ترين اشتباه يا يك گل، لكه‌ي پاك نشدني بر تاريخ ورزش آن كشور به جا مي‌گذارد. جاهايي مانند تركيه فوتبال ورزش بي‌نظيري است. اين بازي‌ها بخشي از زندگي و گفت‌وگوهاي روزمره‌ي ترك‌ها است و نتيجه به چگونگي نگاه اين كشور به خودش تاثير دارد. خيابان‌ها خالي مي‌شوند. تركيه مي‌داند بهاي شكست‌هايي مانند باختن به لتوني چه بهايي دارد. نگراني و تشويش پيامد ناكامي است.
در اين شرايط فوتبال نقشي بيشتر در عزت ملي دارد.
براي جمهوري ايرلند راهيابي‌مان به عنوان يك كشور به مرحله‌ي نهايي رقابت‌هاي جام جهاني بخشي از بيشتر شدن اعتماد به نفسمان به عنوان يك كشور نوين اروپايي بود. اما، شكست‌ها هم انتظار ما را مي‌كشيدند. هرگز فراموش نمي‌كنم نوامبر 1999 چگونه در لنس داون رد برابر تركيه در محلي دور افتاده تساوي يك بر يك را به دست آورديم و در ديدار برگشت با تساوي بدون گل به يورو 2000 نرسيديم.
به جاي بازي در استانبول ترك‌ها بازي برگشت را به بورسا منتقل كردند. يك هواپيما، يك اتوبوس، قايق فرسوده و يك اتوبوس ديگر طول كشيد تا به آن ورزشگاه رسيديم. زمين تمرين مزخرف بود. ورزشگاه بورسا هم تعريف بهتري نداشت. ترك‌ها مي‌گفتند:« به جهنم خوش آمديد.»
اعتماد به نفس ترك‌ها از ديدارهاي پلي آف بسيار بيشتر شده است. آنها در مرحله‌ي نيمه نهايي جام جهاني برابر برزيل ايستادند. البته پس از آن ديدار در ژاپن همه چيز آن گونه كه ترك‌ها مي‌خواستند پيش نرفت. اما، شوك شكست برابر لتوني انگيزه‌ي آنها را براي به زانو درآوردن سوييس در ديدار پلي آف بيشتر كرده است.
سوييس بالاتر از ايرلند در گروه خود ايستاد اما هنوز باور دارم نفر به نفر سر تر از آنها بوديم. اگر ما فردا برابر تركيه به ميدان مي‌رفتيم فكر مي‌كنيم كه شانس بهتري براي شكست دادن آنها داشتيم. چرا كه پيشتر نشان داديم كه در چنين ديدارهاي پلي آف چه ويژگي‌هايي داريم.
فشار در ديدار برابر تركيه هر چه باشد بيشتر از آنچه كه ما تجربه كرديم نيست!
بدون پذيرفتن شكست برابر تركيه (1999)، بلژيك (1997) و پيش از اين دو هلند (1995) نمي‌دانستيم كه چگونه بايد ايران را در سال 2001 شكست دهيم.
اهميت دقت در زدن ضربات آخر در بازي رفت پلي آف ما را در جايگاه خوبي قرار داد. تركيه و بلژيك دوبلين را با تساوي يك بر يك ترك كرده بودند.
ما ايران را در خانه دو بر صفر شكست داديم. يان هارد و رابي كين گل زدند سپس بدون روي كين، كاپيتانمان براي ديدار برگشت به تهران سفر كرديم. احساس مي‌كرديم كه آن ضربات دقيق به اندازه‌ي كافي ما را در خانه‌ي ميزبان حفظ خواهند كرد و همين طور هم شد. اما ايران فرصت‌هاي فراواني را از دست داد و سرانجام در دقيقه‌ي 90 به گل رسيد. اگر ايران در دوبلين يك گل مي‌زد اكنون آنها به جام جهاني رفته بودند.
مطمئن هستم اگر اين نخستين تجربه‌ي پلي آف ما بود هرگز برابر ايران موفق نمي‌شديم.
تركيه جو دلهره‌آوري دارد اما، اين در برابر جو تهران هيچ چيز نيست!
اين كه خياباني در تهران به نام بابي ساندز بود ما را شوكه كرد اما هيچ چيزي را نمي‌توان با ورزشگاه اين شهر مقايسه كرد. مسوول لباس ما مانند هميشه چند ساعت زودتر به استاديوم رفت تا لباس‌ها و وسايل پزشكي را آماده كند. او خبر دلهره‌آوري را براي ما آورد؛ 110 هزار نفر به ورزشگاه رفتند و به طور كامل آن را پر كردند. او به ما گفت كه در بعضي از قسمت‌هاي ورزشگاه آتش هم روشن كردند. صداي اين تماشاگران غير طبيعي بود.
غير طبيعي بودن بهترين شيوه براي جمع‌بندي اين هفته‌ها است. آرزو داشتم ما هم بار ديگر درگير اين ديدارهاي پلي آف مي‌شديم.
