شمارش معکوس برای شروع جام جهانی، وقتی همه راه‌ها به مونيخ ختم می‌شود! ايسنا

خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: جام جهانی ۲۰۰۶

عصر جمعه (يازده ژوئن - نوزده خرداد) انتظارها به سر می‌رسد و با سوت «اوراسيو اليسوندو» داور آرژانتينی جام هجدهم به طور رسمی کليد می‌خورد و جام جهانی فوتبال، اين پديده بزرگ شروع خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، از عصر جمعه بيش از هفتصد بازيکن فوتبال به نوبت به روی صحنه می‌روند تا بهترين نمايش‌های خود را به ميلياردها تماشاگر در سراسر جهان عرضه کنند.

جام هجدهم از راهی دور به قاره سبز بازگشت؛ از کره و ژاپن. اين بار نوبت آلمان است تا نظم معروف خود را به رخ همگان بکشد. گويی فرانتس بکن باوئر قيصر فوتبال آلمان در تالار افتخاراتش تنها کارگردانی جام جهانی را کم داشت. شايد هم خواسته با برگزاری اين جام به ميشل پلاتينی سمبل فوتبال فرانسه طعنه بزند. چرا که اين بزرگ فوتبال فرانسه توانست برنامه‌ريزی بسيار خوبی در جام جهانی ۹۸ فرانسه داشته باشد. قيصر و دستيارانش در اين راه زحمات زيادی کشيدند. بکن باوئر به همه سی و دو کشور راه يافته به جام جهانی سفر کرد تا همه را از نزديک به کشور گوته، واگنر ، نيچه و شوپنهاور فرا بخواند. شايد هم با طلوع مارتين لوتر رنسانسی ديگر را اين بار در فوتبال شاهد باشيم.

در اين راه ورزشگاه‌های زيادی ساخته شد و بسياری از ورزشگاه‌ها نيز بازسازی شدند. همچون همه نقاط دنيا ، اين رقايت ها هم حرف و حديث‌های فراوانی به دنبال داشت. گويی فساد در حساب‌های مالی همچون بيشتر رقابت‌های دنيا از بخش‌های جدايی ناپذير دنيای امروز شده است. شايد نژادپرستی ،گروه های راست افراطی و البته تروريسم تنها تهديدهای اين جام باشند که البته چندان هم کوچک، ناچيز و بی‌اهميت نخواهند بود.

به هر حال با همه حرف‌ها جام هجدهم از راه رسيد.

مرکل و کهلر، صدر اعظم و رييس جمهور آلمان جهان را به تماشای بازی‌هايی که در کشورشان برگزار می‌شود فرا می‌خوانند و همگان را به چشيدن ثمره نظم و ترتيب دعوت می‌کنند.

در شروع اين نمايش جهانی بازيکنان آلمان ميزبان، در پيکاری نابرابر به ديدار کاستاريکا می‌روند. تقابل دنيای جديد و عهد قديم، پول و فقر. کلينزمن و بازيکنان پرطمطراقش به فتح جام می‌انديشند. اما، در اين ميان، بازيکنان کاستاريکا، اين کشور کوچک واقع در آمريکای مرکزی به چه می‌انديشد. شايد اعاده حيثيت. شايد اعتبار و شايد نمايش خواستن و توانستن.

آلمان به بالاک، کلوزه، پودلسکی، کان، لمان و ديگر ستاره‌هايش می‌نازد اما، در سوی ديگر چه؟ تنها يک نام: پائولو سزار ونچاپ کهنه‌کار.

تماشاگران حاضر در ورزشگاه آليانس مونيخ که بيشتر آنها آلمانی هستند، شايد نتوانند ميشائيل بالاک را دراين بازی در ميدان حاضر ببينند، چرا که به نوشته‌ی روزنامه‌های بيلد و اشپورت بيلد آسيب ديدگی کهنه بالاک به تازگی برای اين بازيکن بيست و نه ساله دردسرساز شده است. در حالی که کلينزمن به دنبال جانشين اين مرد ميانی است اما، خود بالاک از رسيدن به بازی می‌گويد:« به نظر خودم می‌توانم به اين بازی برسم.»

اين آسيب ديدگی که پيشتر ايجاد شده بود پس از معاينه‌ها و درمان‌های اساسی رو به بهبود می‌رفت. اما، بازی بالاک برابر کلمبيا در روز شنبه اين آسيب ديدگی را تشديد کرد. در هر حال کلينزمن و دستيارانش به معجزه دکتر ولفارت چشم دوخته‌اند. شايد اين پزشک و تيم همراهش خبرهای خوبی برای هواداران ژرمن‌ها داشته باشند.

جمعه جام هجدهم از راه می‌رسد تا مردم کره‌ی خاکی را برای سی روز سحر ‌کند.