 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
صحنه ورزش کاراته بانوان در کشور آلمان در طول سالهای اخیر شاهد فعالیت موفق یک چهره ایرانی بوده است. شهرزاد منصوری که دارای شش عنوان قهرمانی جهان در کاراته است هم اکنون مربیگری تیم ملی کاراته بانوان آلمان در سطح جوانان را بر عهده دارد. وی در گفتگویی با راديوى دويچه وله از سابقه‌ی فعالیت خود در ورزش و ریشه ایرانی‌اش می‌گويد.
دویچه‌وله: درود بر شما خانم منصوری. سپاسگزاریم که دعوتمان را پذیرفتید و وقت‌تان را در اختیار ما قرار دادید. لطفا از سابقه فعالیت‌تان در ورزش کاراته تعریف کنید.
شهرزاد منصوری: من ۳۷ سالم است و ۲۷ سال است که در آلمان زندگی می‌کنم. از سال ۱۹۸۳ کاراته‌باز آلمان هستم. از سال ۱۹۹۰ در تیم ملی آلمان بودم و از سال ۲۰۰۰ مربی تیم ملى برای جوانان هستم که اینکار به نظرم بهترین کاری‌ست که می‌توانستم بکنم. چون جوانها بقول آلمانی‌ها ich bin zukunf، یعنی هرچه من یاد گرفتم و هرچه می‌دانم، می‌خواهم به جوانها یاد بدهم و امیدوارم همانطور که من موفق بودم در مسابقات آنها هم موفق باشند. من ۶بار قهرمان جام جهانی شده‌ام. ۳بار در بازیهای اروپا دوم یا سوم شدم و ۹ دفعه اول شدم.
دویچه‌وله: چه مسئله‌ای در گذشته باعث شد شما داخل ورزش کاراته بشوید؟
شهرزاد منصوری: یکی از دوستانم کاراته‌باز بود. یکبار من تمرین‌هایش را تماشا کردم و واقعا از همان ثانیه اول آنقدر خوشم آمده بود که از همان لحظه اول شروع کردم به کاراته و می‌توانم بگویم در این ۲۴ سال یکبار هم تمرین را از دست ندادم و هنوز هم همان عشقی که اول داشتم به این ورزش هنوز دارم و فکر می‌کنم موفقیت‌ام در کاراته بخاطر همین بوده. چون، گفتم، از همان روز اول، از ثانیه اول خیلی از این ورزش خوشم آمده بود و سعی می‌کردم هرچه انرژی داشتم در این ورزش نشان بدهم. هم این و هم بقول آلمانی‌ها talent - استعداد- بود. بخاطر همین توانستم موفق بشوم و مهمترین چیز فکر می‌کنم این بود که من در سال ۱۹۸۹ به فرانکفورت آمدم و پیش مربی تیم ملی آلمان می‌توانستم این روزش را ادامه بدهم که او خیلی به من کمک کرد، با من خیلی تمرین کرد و جمع همین چیزها فکر می‌کنم باعث شد که من موفق بشوم.
دویچه‌وله: شما مربی تیم ملی جوانان کاراته آلمان هستید. چه برنامه‌هایی در آینده دور و نزدیک با تیم ملی کاراته جوانان آلمان دارید؟
شهرزاد منصوری: چون من به بچه‌های بین ۱۱ تا ۱۴ ساله تمرین می‌دهم، هنوز برای این سن مسابقه بین‌المللی وجود ندارد، ولی از ۲۰۰۹ می‌خواهند این کار را انجام بدهند. از ۲۰۰۹ هم در جام جهانی و هم در مسابقات اروپا خواهیم بود و از آنموقع دیگر شروع می‌شود به مسابقات بین‌المللی. فعلا در آلمان مسابقات بزرگ است که همان Deutsche Mannschaft هست و یکسری مسابقات کوچک است در همیشه در ماه مای است که آنهم از اروپای نزدیک، یعنی از لوکزامبورگ بلژیک، فرانسه و از اتریش می‌آیند که بچه‌های من آنجا شرکت می‌کنند. ولی از ۲۰۰۹ این مسابقات بزرگ هم اضافه می‌شود.
دویچه‌وله: خانم شهرزاد منصوری، شما هویت آلمانی با ریشه ایرانی دارید. لطفا چکیده‌ای از گذشته خودتان را تعریف کنید؟
شهرزاد منصوری: من در سال ۱۹۶۹ در تهران بدنیا آمدم. پدرم ایرانی‌ست که متاسفانه ایشان فوت شده‌اند. مادرم آلمانی‌ست. مادرم بیش از ۲۰ سال در تهران زندگی کرده و خیلی هم دلش می‌خواهد برگردد. واقعا عاشق این کشور است. ما در سال ۱۹۷۹ به آلمان آمدیم، چون، گفتم، مادرم آلمانی‌ست و یک خواهر و یک برادر هم دارم که همه در آلمان زندگی می‌کنند. همه‌مان بیشتر اینجا بودیم، اینجا به مدرسه رفتیم و دیپلم‌مان را اینجا گرفتیم و، همانطور که شما هم اشاره کردید، من کارم را در آلمان شروع کردم. خیلی از دوستانم ایرانی هستند و با آنکه متاسفانه پدرم فوت شده، ولی با مادرم خیلی فارسی حرف می‌زنیم و همانطور که می‌بینید بعضی وقتها در فارسی حرف زدن کمی گیر می‌کنم، اما می‌شود گفت که همیشه سعی می‌کنم فارسی‌ام را از دست ندهم و همیشه یادم بماند، چون بالاخره ریشه آدم است و به نظر من آدم نباید هیچوقت ریشه‌اش را یادش برود. و... همین دیگر. سعی می‌کنم هر چه می‌شود، هر چه می‌توانم توی باشگاهمان که خیلی ایرانی هستند که سعی می‌کنم همیشه با اینها فارسی حرف بزنم که اینها را از دست ندهم. این زبان را از دست ندهم.
دویچه‌وله: خانم منصوری مجددا تشکر می‌کنیم از شما برای این گفتگو.
فريد اشرفیان
