 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
۲ بازى، يك برد، يك مساوى، ۴ امتياز، ۴ گل زده و ۳ گل خورده و رتبه دوم در جدول رده بندى گروه سوم جام ملت هاى آسيا ۲۰۰۷ كارنامه تيم ملى ايران تا پايان رقابت هاى ديروز است. كارنامه اى كه بد نيست اما درخشان هم نيست و خبر از وجود نارسايى هايى در تيم ايران مى دهد. مسائلى كه اگر حرف هاى مربيان تيم ملى را مبنا قرار دهيم و به اظهارات آنها قبل از شروع بازيها و حتى در روزهاى نخست اين آوردگاه آسيايى استفاده كنيم نبايد وجود مى داشت.
خط دفاعى كه راحت باز مى شود و از دور و نزديك گل مى خورد، هافبك وسط هايى كه در بعضى وقت ها درست باز و بسته نمى شوند و بازگشت كندى به سمت عقب دارند، تلاش و حضور ناقص در سمت چپ ميدان (به رغم گل ديروز فريدون زندى) و مهاجمان نوكى كه تحت يارگيرى رقبا كم اثر مى شوند و وظيفه گلزنى را به مدافعان و هافبك ها مى سپرند و البته دروازه بانى كه به طور صددرصد قابل اعتماد نيست ايران را در وضعيت فعلى جاى داده است.
وضعيتى كه صعود ما از گروه مان طى آن قطى نشان مى دهد اما وقايع پس از آن را مبهم جلوه گر مى سازد و تضمينى در مورد آينده را به ما ارزانى نمى دارد. يعنى وقتى بازيهاى حذفى شروع مى شود ما به درستى نمى دانيم كه چه روى خواهد داد و با تيمى كه عادت كرده ابتدا گل بخورد و سپس با صرف انرژى خيره كننده اى به دنبال جبران برود، به كجا خواهيم رسيد و آيا اصولاً در نوبت هاى بعدى فرصتى براى جبران خواهيم يافت يا خير.
ما صعود مى كنيم اما ...
يك پيروزى پرگل بر مالزى در روز چهارشنبه، حتى درصورت غلبه چين بر ازبكستان مى تواند ما را در صدر جدول گروه بنشاند و بر اين اساس به خواستمان كه ماندن در مالزى و برگزارى ديدار بعدى مان در آنجا است، برساند.
اما همانطور كه در سطور قبلى آمد، اين تيم با عملكرد فعلى اش فاقد اطمينان و حس امنيتى است كه يك تيم برتر به تماشاگران مسابقاتش و به هواداران خود مى بخشد. كسى نمى داند چرا كريمى و تيموريان درخشش موردنظر را ندارند و حتى نكونام به رغم گل بسيار خوب و نجات بخش ديروزش بازيكن گذشته نيست و مهدوى كيا هم قدرى پايين تر از سطح خود ظاهر شده است.
جواب را بايد در تاكتيك هاى انتخابى مربيان جست وجو كرد. حتى ديروز هم كه كعبى در ابتداى وقت در تركيب تيم ايران ظاهر شد و مهدوى كيا قدرى جلوتر از بازى قبلى در زمين مستقر گشت، ما ايرادات مسابقه نخست را باز تا حدى تكرار كرديم و بچه ها در بسيارى صحنه ها پوشش دهنده يكديگر و كامل كننده بازى يار كنارى نبودند و نمى دانستند در جست وجوى چه چيزى هستند و براى رسيدن به هدف دقيقاً چه كارهايى را بايد انجام بدهند.
عقب نشينى رقبا
آنچه ما را از عقب افتادگى صفر - ۲ به تساوى ۲-۲ رساند عقب نشينى قاعدتاً ناخودآگاه چينى ها و جا افتادن نسبى هافبك هاى ما در ميدان از دقيقه ۳۵ به بعد و سيل تهاجمات ما و توپ هايى بود كه روى دروازه حريف ريختيم و رقيب خسته سرانجام روى آنها مرتكب اشتباه شد. رويكرد چين به دفاع مطلق در دقايق ۳۵ تا ۷۴ (لحظه گل مساوى توسط نكونام) باعث شد فضاها در مركز ميدان و قبل از رسيدن توپ به ۱۸ قدم به روى ما بازتر شود و هر چند چينى ها با شيوه پرس دفاع مى كردند اما دفاع را از زمين ما شروع نمى كردند و چون حمله خاصى صورت نمى دادند به مدافعان ما هم مجال مشاركت بيشتر در بازى رو به جلوى تيم را مى دادند.
قلعه نويى كه ديروز حق نشستن روى نيمكت را نداشت اما تيم را از روى سكوها هدايت مى كرد بايد پاسخ اين سؤال را بيابد كه چگونه شاگردانش در گرما و رطوبت و هواى شرجى شديد كوالالامپور به لحاظ جسمانى كم نياورده اند و برعكس در نيمه دوم پرتوان تر از رقبا ظاهر مى شوند اما در تعيين و اجراى برنامه هاى تاكتيكى خود و داشتن وحدت رويه در اجراى بازى مورد نياز اين قدر خلل و وقفه و قصور دارند و دائماً در فضاى دلهره آميزى كه برخاسته از عملكرد خودشان است توپ مى زنند.
غيرقابل جبران
با تيم پرتلاشى كه ما داريم، هنوز هم پيشرفت و حركت براى فتح جام ميسر است اما با بازيكنانى كه مكمل هم نيستند و آشكارا در يك تاكتيك گروهى واحد نگنجيده اند و در ارتباط با يكديگر ابهام دارند هر اتفاق نامساعدى هم متصور است. اتفاقى كه اگر خارج از مرحله گروهى و در رقابت هاى حذفى روى دهد، طبعاً غيرقابل جبران خواهد بود.
