 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
سر ادموند هيلاری، پرورش دهنده زنبور عسل که به عنوان اولين فاتح اورست، بلندترين قله جهان، به شهرت رسید، روز جمعه در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
وی که نيوزيلندی بود، نامش به عنوان يکی از بزرگ ترين ماجراجويان قرن بيستم ثبت شده و بيشتر عمرش را صرف کمک به مردم در کوهستان های نپال کرده است.
ادموند هيلاری که خودش را «فردی معمولی با قابليت های معمولی» می خواند، اخيرا بيمار بود و ساعت ۹ صبح روز جمعه، در بيمارستانی در زادگاهش اوکلند، پایتخت نيوزيلند، بر اثر سکته قلبی درگذشت.
آقای هيلاری در پذيرش اين عنوان که او اولين فاتح اورست است، فروتنی نشان می داد و مايل بود نام «تنزينگ نوگای»، راهنمای محلی کوهستان که پا به پای او در ۲۹ می ۱۹۵۳ تا قله اورست بالا آمد، در کنار نامش ذکر شود.
در سال ۱۹۹۹، ادموند هيلاری در کتاب «چشم انداز از فراز قله» سکوت طولانی اش را درباره اين پرسش که او يا تنزينگ کدام شان اولين گام را بر نوک قله اورست گذاشته اند پاسخ داد.
به گفته گفته آقای هيلاری، او اولين کسی است که به آنجا پا گذاشته و تنزينگ لحظاتی بعد به او ملحق شده است. اما آقای هيلاری تا زمان مرگ تنزينگ در سال ۱۹۸۶، همواره از پاسخ به اين سوال طفره می رفت و کارشان را يک کار گروهی می ناميد.
او بيش از فاتح اورست بودن به ياری رسانی اش برای ساخت مدرسه و کلينيک درمانی در نپال که دهه ها مشغول آن بود، افتخار می کرد.
او درباره فتح اورست می نويسد:«ديگر هيچ چيز جز آسمان بالای سر ما نبود...ما اورست را درنورديديم.....عمده عکس العمل های من آسودگی خاطر و متعجب بودن بود. آسودگی خاطر چون عذاب طولانی راه تمام شده بود و متعجب چون اين امر برای من اتفاق افتاده بود، اد هيلاری پير، يک نگهبان زنبور عسل...باورم نمی شد.»
آنها تنها ۱۵ دقيقه بر نوک قله که به قول خودش در آن برای شش نفر جا بود، ايستادند و بعد از عکاسی از دستاوردشان، به پائين قله بازگشتند.
فلسفه زندگی آقای هيلاری ساده بود:«ماجراجويی می تواند برای يک آدم معمولی با قابليت های معمولی باشد، همچون خود من.»
اين فاتح اورست، چهار روز پس از بازگشت، از طرف ملکه اليزابت دوم به لقب «سر» مفتخر شد.
او که در نپال به خاطر قد بلند ۱۸۸ سانتی اش به «مرد بزرگ» معروف بود، هيچگاه کشور منبع شهرتش را فراموش نکرد و سال های زيادی از عمرش را در آنجا صرف کرد.
وی در سال ۱۹۷۵، طی يکی از ديدارهايش از نپال، نخستين همسر و دختر ۱۶ ساله شان را بر اثر سانحه هواپيما از دست داد. ادموند هیلاری در سال ۱۹۹۰ بار دیگر ازدواج کرد.
خانم هيلاری از انبوه پيام های تسليتی که از سراسر جهان برای آنها مخابره شده، تشکر کرده است.
به مانند همه کوهنوردان آقای هيلاری جواب مشخصی نداشت که چرا به اين رشته روی آورده:« نمی توانم جواب تازه ای به شما بدهم که چرا يک مرد به کوهنوردی روی می آره... غالبا فقط می رند که صعود کنند.»
آخرين ديدار آقای هيلاری از هيماليا، به آوريل سال ۲۰۰۷ باز می گردد.تاکنون بيش از دويست نفر در راه فتح قله اورست، جان خود را از دست داده اند.
