سرنوشتی که با دستان دايی رقم خورد! حميدرضا ملکی، ايسکانيوز

تهران - خبرگزاری ايسکانيوز: زمانی که علی دايی در مراسم قرعه کشی مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ آفريقای جنوبی به عنوان نماينده فوتبال آسيا و افتخار فوتبال ما دستان خود را داخل گلدان اسامی تيم ها چرخاند و نام هم گروهان تيم ملی را از آن بيرون کشيد در آن لحظه نه تنها او بلکه هيچ هواداری تصور نمی کرد که چرخ گردون بچرخد و دايی به عنوان سرمربی تيم ملی انتخاب شود و کاشته خود را درو کند.


بسياری از کارشناسان و دوستداران فوتبال با شنيدن نام تيم های سوريه، امارات و کويت در کنار ايران متفق القول برآسانی اين گروه برای تيم ملی صحه گذاشتند و رويای صعودی بی درد سر و سهل الوصول را در اذهان خود می پروراندند وعده ای ديگر از با تجربه ها و ميدان ديده ها همچون مهدوی کيا با نگاه منطقی به حريفان چنين نظری نداشتند و اين روزها را پيش بينی می کردند.
گذشت زمان اما خيلی چيزها را به اثبات رسانيد و آن روی سکه فوتبال را نمايان کرد. دايی که با تيم سايپا به راحتی به مرحله بعدی رقابت های ليگ قهرمانان آسيا صعود کرد به واسطه اشتهای زياد در کسب شهرت و فتح قله های فوتبال در عرصه مربيگری وسوسه شد، سر مربيگری تيم ملی را بپذيرد.
به زعم او عبور از سد حريفان حال حاضر تيم ملی کار سختی نبوده و صعود به مرحله بعد رقابت ها آسان است. اما در حال حاضر تيم ملی بعد از انجام سه بازی تنها سه امتياز کسب کرده و روز به روز کارمان برای صعود به مرحله بعدی مشکل تر و مثل هميشه به اما و اگرها نزديک می شود.
به قول شاعر: خرما نتوان خورد ازاين خار که کشتيم ، ديبا نتوان بافت از اين پشم که رشتيم
بايد اعتراف کنيم با کسب اين نتايج يکی از بدترين شروع های دوران تاريخ اين رقابت ها را داشته ايم، شرايطی که هيچ هواداری در خوش بينانه ترين حالت هم متصور نبود که مقابل اين چنين تيم ها در دو بازی خانگی تنها دو امتياز گرفته و از باخت گريخته باشيم.
طی سالهای اخير فوتبال ما در مقابل بزرگان آسيا مشکل آنچنانی نداشته و آنها را حتی در خانه خودشان نيز شکست داده ايم، بلکه مشکل فوتبال در حال حاضر در مواجهه با تيم های درجه دو آسياست که به واسطه ارايه يک بازی بسته دفاعی هميشه موی دماغ ما بوده اند و بارها تيم ما را در نيل به اهداف خود بسيار اذيت و آزار داده اند.
در اينکه سابقه نشان می دهد که تيم ما، تيم روزهای سخت است و بارها از مخمصه هايی بدتر از اين به سلامت عبور کرده شکی نيست اما اکنون، نصف راه را بدون توشه قابل اطمينان پيموده ايم و حالا بايد به فکر برون رفت از اين معضل باشيم به خصوص آنکه بازی بسيار سختی در مقابل تيم خوب و حرفه ای امارات در پيش رو داريم.
مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶را از ياد نبريم که دو بازی خارج از خانه مقابل تيم های ضد فوتبال قطر و اردن را بايد با برد پشت سر می گذاشتيم تا به مرحله بعد رقابت ها صعود کنيم و اين نيز با درايت کادر فنی و بازيکنان آن زمان تيم ملی ميسر شد.

اکنون نيز گره ای که به دست باز می شود نبايد به دندان انداخت و سرنوشت صعود را به روزهای آخر کشانيد. سرنوشتی که به دستان دايی و ياران باانگيزه اش قابل تغيير است.
دايی که خود نشان داده مرد روزهای سخت است بايد با دميدن روح تازه در تيمش آن را از کابوس تساوی ها نجات داده و اولين برد را که می تواند تضمينی برای صعود به مرحله بعد باشد، به دست آورد.

حميدرضا ملکی