بدترين مکان های زندگی در دنيا برای کودکان، رادیو فردا

نشريه معتبر فارن پاليسی چاپ آمريکا اخيرا گزارشی درباره فهرست بدترين مکان های زندگی در دنيا برای کودکان منتشر کرده است که نکته جالب آن قرار داشتن بريتانيا در اين ليست است. برگردان اين مقاله را می خوانيد.

بزرگ شدن هيچگاه آسان نيست. اما شرايط کودکانی را تصور کنيد که مسيرپرپيچ و تاب رشد را در يک منطقه جنگی، يا در جايی طی می کنند که درآن بايد تن به انجام هرگونه کار سختی بدهند. در اينجا پنج مکانی که شما هرگز نمی خواهيد فرزندانتان در آنجا بزرگ شوند، مورد مطالعه و بررسی قرار می گيرد.

عراق

مشکل: مسئله سوء تغذيه در ميان کودکان از آغاز تهاجم آمريکا به عراق تا کنون دو برابر شده است.

ده سال پيش بزرگترين نگرانی برای کودکان عراقی ابتلاء به بيماريهای ناشی از چاقی بود. امروز اگر نبود تغذيه آنها را بيمار نکند، خطر دائمی خشونت های جنگ آنها را تهديد می کند.
دليل: کمبود آب آشاميدنی و فروپاشی نظام بهداشتی کشور موجب شده است که کودکان عراقی حتی نسبت به کودکان هائيتی و اوگاندا نيز مورد سوء تغذيه بيشتری قرار گيرند.

ده سال پيش بزرگترين نگرانی برای کودکان عراقی ابتلاء به بيماريهای ناشی از چاقی بود. امروز اگر نبود تغذيه آنها را بيمار نکند، خطر دائمی خشونت های جنگ آنها را تهديد می کند.

دستيابی به ارقام قابل اطمينان در اين زمينه دشواراست با اين حال بر اساس آمار سازمان ملل متحد، ۲۰ درصد تلفات جنگ فعلی را زنان و کودکان تشکيل می دهند.

چه بايد کرد: بازسازی مدارس و بيمارستانها و نيز تعمير تصفيه خانه های آب آشاميدنی.

زيمبابوه

مشکل: يکی از هر پنج کودک، پيش از سن پنج سالگی تلف می شود.

دليل: فقر و بيماری ايدز. کشور زيمبابوه زمانی از بهترين نظام های بهداشتی آفريقا برخوردار بود، اما تورم سريع ناشی از سياست های غلط رابرت موگابه و افزايش سه هزار درصدی در ميزان هزينه بهداشت کشور طی سال های اخير بيمارستان های زيمبابوه را نابود کرده است.

امروزه کمبود مواد غذايی، دارو و نظام ناموفق آموزش و پرورش کشور، آينده ای تاريک را برای کودکان زيمبابوه ترسيم کرده و موجب شده است تا هزاران نفر هر سال با هدف دستيابی به آينده ای روشن تر خطرات بی شماری را متحمل شده و به آفريقای جنوبی مهاجرت کنند.

بيماری ايدز نيز به اين تيره بختی ها افزوده است و يکی از هر پنج کودک اين کشور به خاطر اين بيماری يتيم می شود.

چه بايد کرد: کشور زيمبابوه شديدا به منابع آموزشی وسيع در زمينه بيماری ايدز، تلاش های پيشگيری و ايجاد تغيير در عادات ناسالم و خطرناک نيازمند است. همچنين بايد در بنا و توسعه بيمارستان های آن کشور سرمايه گذاری شود.

ايجاد و برقراری سياست های اقتصادی- مالياتی معقول به منظور متوقف ساختن تورم فوق العاده شديدی که اقتصاد کشور را به نابودی کشانده است، امری بسيار ضروری است.

حدود ۴۰ درصد تمامی سربازان جمهوری دموکراتيک کنگو را کودکان تشکيل می دهند. نيمی از اين کودکان، دخترانی هستند که به زور مورد استفاده و بردگی جنسی قرار گرفته اند.جمهوری دموکراتيک کنگو

مشکل: کودکان سرباز. حدود ۴۰ درصد تمامی سربازان جمهوری دموکراتيک کنگو را کودکان تشکيل می دهند. نيمی از اين کودکان، دخترانی هستند که به زور مورد استفاده و بردگی جنسی قرار گرفته اند.

دليل: ميراث جنگ. جنگجويان غير نظامی و شبه نظاميان تقريبا ۳۰ هزار کودک را برای استفاده به عنوان کودکان سرباز، محافظ و بردگان جنسی در جريان دومين جنگ داخلی آن کشور، که در سال ۲۰۰۳ ميلادی به پايان رسيد، ربودند.

با وجود اينکه اين جنگ رسما پايان يافته است اما، گروه های مخالف دولت همچنان از کودکان در مبارزات خود استفاده می کنند.

بازگشت به جامعه برای آن کودکانی که از جنگ گريخته اند اکثرا دشوار است و بسياری از آنها در خيابان ها سرگردان می مانند.

هم اکنون بيش از ۲۰ هزار کودک خيابانی در کينشازا، پايتخت کنگو سرگردانند و از سوء تغذيه، سوء استفاده های جنسی و بيماری های جسمی رنج می برند.

چه بايد کرد: جمهوری دموکراتيک کنگو، پس از دهه ها جنگ، به ايجاد و برقراری صلح و ثبات و برنامه هايی نياز دارد که بتواند از طريق آن کودکان سرباز را نجات داده، آنها را به زندگی عادی باز گرداند.

در رابطه با کودکان خيابانی، دولت و سازمان های کمک بين المللی برای بالا بردن سطح آگاهی عموم مردم، برنامه های مبارزاتی به راه انداخته و متجاوزين را هدف قرار می دهند.

مقامات مسئول و مجريان قانون نيز به جای آنکه کودکان دستگير شده را با خلافکاران بزرگسال در يک جا نگهداری کنند، در تلاشند تا بازداشتگاه های ويژه نوجوانان را بازسازی کرده و مورد استفاده قرار دهند.

هندوستان

مشکل: کودکان کارگر. بر اساس برآوردها حدود ۱۲ ميليون کودک به جای رفتن به مدرسه به انجام کارهای سخت مشغولند.

دليل: رشد اقتصادی و توسعه شهرها. با رشد اقتصادی شديد در آسيا طی سال های اخير، ميزان تقاضا برای کار ارزان قيمت نيز به شدت بالارفته است.

در بسياری موارد کودکان قربانی اين تقاضا می شوند. اين مشکل بويژه در هند بالا گرفته است. اکثر کودکان کارگر در هند آنهايی هستند که از روستاها و نقاط دورافتاده به شهرهای بزرگتر آمده اند.

آنها گاه در شيفت های ۱۶ ساعته در ازای مبلغی ناچيز،(عموما کمتر از دو دلار و پنجاه سنت آمريکايی) در روز کار می کنند.

دولت هند برای مبارزه با اين مشکل، استفاده از کودکان کارگر را ممنوع اعلام کرده است، اما تاکنون در مقابله با اين پديده ناموفق بوده است.

مامورين پليس عمدتا اين مشکل را ناديده می گيرند و حتی زمانی که يک کارخانه به خاطر استثمار کودکان تعطيل می شود، بلافاصله کارخانه ديگری جای آن را می گيرد.

چه بايد کرد: دولت هند اين مشکل را پذيرفته است. سال گذشته در قوانين مربوط به استفاده کاری از کودکان، اصلاحات قانونی عمده ای انجام داد و بکارگيری کودکان در مراکز توليدی و کارخانه ها را قدغن اعلام کرد.

با اين حال تا اين قوانين به اجراء گذاشته نشوند، تغييری ايجاد نخواهد شد و استفاده از کودکان کارگر همچنان ادامه خواهد يافت.

بريتانيا

مشکل: استعمال سيگار، مشروبات الکی و بارداری.

بيش از سه ميليون و ۸۰۰ هزار جوان بريتانيايی به رغم تلاش های دولت برای مبارزه با فقر در زير خط فقر به سر می برند.دليل: کودکان در بريتانيا با وجود آنکه نسبت به کودکان در کشورهای رو به توسعه از شرايط زندگی به مراتب بهتری برخوردارند، اما در موقعيت بدی به سر می برند.

بر اساس گزارش اخير سازمان ملل متحد، بريتانيا از ميان ۲۱ کشور توسعه يافته جهان، بدترين مکان زندگی برای کودکان است.

بر اساس اين گزارش، بريتانيا در زمينه ميزان استعمال سيگار، مواد مخدر، مشروبات الکلی، روابط جنسی نا امن و بارداری در ميان جوانان، در بدترين مقام قرار گرفته است.

اين گزارش همچنين نشان می دهد که روابط کودکان و جوانان بريتانيايی با دوستان و اعضای خانواده شان بسيار ضعيف است و نزديک به يک سوم آنها علاقه ای به انجام کار و فعاليت حرفه ای ندارند.

علاوه بر آن بيش از سه ميليون و ۸۰۰ هزار جوان بريتانيايی به رغم تلاش های دولت برای مبارزه با فقر در زير خط فقر به سر می برند.

چه بايد کرد: دولت بريتانيا يک برنامه ابتکاری راه اندازی کرده است که «آغازی مسلم برای بهبود زندگی کودکان» نام دارد.

اين برنامه که با هدف ترفيع کيفيت عمومی زندگی کودکان انجام می شود، شامل مشاوره با والدين، خدمات پرستاری روزانه و آموزش های بهداشتی و پيشگيری می شود.

منتقدين اين اقدامات را «بی نتيجه» ارزيابی کرده اند، با اين حال گوردون براون، نخست وزير بريتانيا از اين طرح دفاع می کند.