ف. م. سخن - خبرنامه گویا
سيد ابراهيم رييسى، از كجا آغاز كرد و در كجا به مقام «آيت الله قتل عام» دست يافت؟
پسر بچه اى كه در سن ٥ سالگى پدرش را از دست داد و در سن ١٥ سالگى از مدرسه ى ابتدايى خارج شد و در حوزه هاى مشهد و قم تحصيل اش را ادامه داد، چگونه در ٢٠ سالگى، بعد از چند ماه داديارى، به دستور على قدوسى به مقام دادستانى رسيد؟
او در مشهد و در قم، تحت تعليمِ «حجةالاسلام»ها و «آيت الله»هايى كه هر كدام بعد از انقلاب كاره اى شدند، قرار گرفت. در سوابق اغلب اين «حجت الاسلام ها و آيت الله ها»، مخالفت و مبارزه با حكومت شاه ثبت شده است. البته راست و دروغ اين «مبارزات» را نمى دانيم، چرا كه بعد از انقلاب، هر كدام براى خود سوابق مبارزاتى «ساختند»، همان گونه كه امروز «آيت الله» مصباح يزدى، كه در زمان شاه، با انقلابى هاى مذهبى و حتى خودِ خمينى، سرِ ناسازگارى داشت، امروز تبديل به يكى از مبارزان زمان شاه و پيروان ولايت فقيه شده است!
در مبارزات ضد حكومتى، بوده اند كسانى كه با سن كم، دست به عمليات مسلحانه و خطرناك زده اند. براى اسلحه به دست گرفتن و ترور، نيازى به قدرت درك و فاهمه نيست لذا با مقدارى تحريك و تشويق و تهييج، هر بچه ى كم سن و سالى مى تواند وارد چنين مبارزاتى شود و حتى در طول مبارزه كشته شود. اما در امر قضاوت، خاصه قضاوتى كه با جان انسان ها سر و كار دارد، هم تحصيل قانون، و هم سابقه و قدرت تشخيص خوب از بد و توانايى تصميم گيرى بدون دخالت دادن هيجانات انسانى مورد نياز است.
امروز، براى دريافت گواهينامه ى پايه يك رانندگى، متقاضىْ بايد «حداقلْ» ٢٥ سال سن داشته باشد و ٢ سال با گواهينامه ى پايه دو رانندگى كرده باشد. به عبارتى سپردن يك كاميون سنگين يا يك اتوبوس با بيست سى مسافر به يك راننده، مسووليتى ست كه قانون گذار براى آن حداقل سنى معادل ٢٥ سال تعيين كرده است.
كسى كه وارد امر قضا مى شود، حتى اگر نابغه باشد، و بالاترين آى كيوى جهان را داشته باشد، بايد از نظر سنى و عقلى، صرف نظر از ميزان درس و هوش، به جايى برسد كه در تشخيص و تصميم، حداقل اشتباه را مرتكب شود.
آيت الله قتل عام، در سن ١٥ سالگى وارد حوزه شده، و ٥ سال درس مى خواند. در اين ٥ سال على القاعده، هيچگونه تجربه ى زندگى، و به عبارتى زندگى واقعى نمى تواند كسب كند. خانواده ى او، نه تنها تلويزيون، بلكه حتى راديو هم ندارند چون اين دستگاه ها را «حرام» مى دانند لذا بچه اى كه در چنين خانواده اى رشد مى كند حتى نمى داند در ايران و ساير كشورها چه مى گذرد و مردم چگونه زندگى مى كنند. اين موجودِ بى خبر از همه جا را در ٢٠ سالگى، آيت الله على قدوسى، به مقام داديارى مى رساند و او را بعد از «چند ماه»، دادستان مى كند.
امروز، بر اساس شيوه نامه جديد حوزه، و طبقه بندى دروس و زمان لازم براى آموختن آن ها، فقط براى رسيدن از مرحله ى سطح يك به سطح دو -كه دروس ابتدايى حوزه در آن ها ياد گرفته مى شود- به ٦ سال زمان نياز است و آخوندِ «سطحِ يك تمام كرده» تازه به مدركى معادل مدرك كاردانى يا همان فوق ديپلم قديم دست مى يابد؛ به عبارتى رييسى در زمانى كه به مقام دادستانى دست يافت، نه تنها جوانكى ٢٠ ساله بود، بلكه سطح سوادش در حد فوق ديپلم بود.
چنين كسى، با چنين ارفاقى، وارد دستگاه قضا مى شود و سرنوشت جان و مال مردم در اختيارش قرار مى گيرد.
آيت الله قتل عام، در سن ٢٨ سالگى، يعنى سنى در حد راننده ى كاميونى با سه سال سابقه ى كار، به فرمان خمينى به جايگاهى دست مى يابد، كه مى تواند با سه چهار سوال و جواب، نسبت به مرگ و زندگى زندانيان سياسى تصميم بگيرد، و در آخر كار، حكم اعدام سه چهار هزار نفر را شخصا، يا با مشاركت جوانك ديگرى به نام مصطفى پورمحمدى صادر كند.
آيت الله قتل عام، اينك در ٥٦ سالگى، بعد از سال ها كار بى سر و صدا، و مخفى كردن خود از انظار عمومى، وارد عرصه ى انتخابات شده و قصد دارد تداركاتچى جديد «رهبر» شود.
در مورد زندگى آيت الله قتل عام، از ١٥ سالگى تا ١٨ سالگى حكايت هايى هست كه به تدريج آن ها را تعريف خواهيم كرد و به دلايل قسى القلب بودن او در مقابل كسانى كه «دشمنِ بَد كار» مى پندارد خواهيم پرداخت.
اميدواريم تا آن موقع او از حضور در انتخابات صرفِ نظر كند و ما را از اجبارْ به اتخاذِ روشِ ناپسندِ پرداختن به زندگى گذشته و دوران نوجوانى خود باز دارد.
