حسن روحانی در اولین گام جمع زیادی را نگران کرده که شاید از وعده های انتخاباتی اش عدول کند. چرا؟ فقط به همین یک نمونه زیر بنگرید:
یکم- زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند.
دوم- زنان در برخی سال ها بیش از ۶۰ درصد دانشجویان را تشکیل داده اند. محافظه کاران با ادعای برابری، از طریق سهمیه بندی کوشیدند که تعداد دانشجویان زن را به ۵۰ درصد کاهش دهند.
سوم- زنان در هر ۴ انتخابات ایران (ریاست جمهوری، شورای های شهر و روستا، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری)، نه تنها نیمی از رأی دهندگان را تشکیل داده اند، بلکه به عنوان نامزد، هر بار بر تعداد خود افزوده اند. اگرچه شورای نگهبان محافظه کار قشری سرکوبگر، تمامی نامزدهای ریاست جمهوری و مجلس خبرگان رهبری زنان را رد صلاحیت کرده است و زنان را لایق این دو نمی داند.
چهارم- زنان در قلمروهای علم، تکنولوژی، هنر، رسانه، ورزش، و...با تمامی موانع ساختاری، رشد فراوانی کرده اند. متأسفانه همین سیاست های تبعیض آمیز موجب شده اند تا آنان نیز زیر پروژه فرار مغزها از ایران خارج شده و در دیگر جوامع برتری خود را اثبات کنند (مریم میرزاخانی یک نمونه است). آمریکا در تولید علم در سطح جهانی مقام اول را داشته و دارد. اما- و این اما بسیار مهم است- بیش از ۵۰ درصد تولید علم آمریکا تولید مهاجران است. دانشگاه ها و مراکز پژوهشی آمریکا نخبگان دیگر کشورها را که با میلیون دلار سرمایه گذاری به این مرحله رسیده اند، با پیشنهادهای خوب و امکان رشد بیشتر جذب می کنند. به دین و مذهب و پوشش و خوراک آنان هم کاری ندارند. آنان را به عنوان جاسوس هم بازداشت نمی کنند.
پنجم- زنان در همه جوامع در چنبره تبعیض های ساختاری اسیر بوده و هستند. آنان با جهد فراوان توانسته اند بسیاری از سدها را شکسته و حقوق خود را بستانند. در عین حال، در جوامع غربی که دارای تبعیض های بسیار کمتری شده اند، با تبعیض مثبت کوشیده اند تا نابرابری فرصت ها را به برابری فرصت ها تبدیل سازند. چند سال پیش، دولت سوسیالیست اسپانیا، ۵۰ درصد از وزرأ را به زنان و ۵۰ درصد دیگر را به مردان اختصاص داد. برای رسیدن زنان به مرحله برابری فرصت ها، راهی جز تبعیض مثبت برای آنان وجود ندارد. یعنی باید به آن ها امتیازهای نابرابری داد تا در صف واحدی با مردان برای رقابت قرار گیرند.
ششم- سال دیگر، انقلاب ایران ۴۰ ساله خواهد شد. فقیهان پرمدعا، در طی این مدت تا توانستند علیه وضعیت زنان در جوامع غربی سخن گفتند. ادعای آنان این بود و هست که زنان در جوامع غربی بردگان جنسی هستند. غربیان از زنان همچون کالا استفاده می کنند. اما ما زنان را از فرش به عرش خواهیم رساند. ۴۰ سال گذشت. نتیجه چه بود؟ فقیهان ادعا کرده و می کنند که در طی این مدت نتوانسته اند حتی یک زن در سطح وزرات تربیت کنند.
هفتم- من کاری به فقیهان محافظه کار ندارم، اما حسن روحانی چرا چنین ادعایی دارد؟ عدم انتخاب حتی یک وزیر زن، یعنی اذعان به شکست کامل جمهوری اسلامی در این زمینه. همه به یاد دارند که سید محمد خاتمی گفت من با انتخاب وزیر زن ریسک نمی کنم. در حالی که قطعاً صدها زن ایرانی قوی تر، مدیرتر و شجاع تر از معاون اول ایشان- محمد رضا عارف- بودند و هستند. به کدام دلیل زنان فاقد آن ژن های ویژه عارف هستند؟
صدای اعلام شکست جمهوری اسلامی از زبان حسن روحانی به زودی شنیده خواهد شد. او با صدای بلند در روز ارائه لیست وزرأ به مجلس، به جهانیان خواهد گفت: ما - یعنی جمهوری اسلامی- شکست خوردیم و نتوانستیم پس از ۴۰ سال حکومت حتی یک زن وزیر بسازیم. حتی یک زن در اندازه وزرات تربیت نکردیم. پاکستان(بینظیر بوتو)، ترکیه(تانسو چیللر) و سری لانکا (سیریماو بندارانایکه)، بندگلادش( خالده ضیا)، فیلیپین(کرازون اکوینو) و چند کشور آسیایی دیگر، نخست وزیر زن داشتند که شخص اول کشور- معادل آیت الله خامنه ای- بود. هند(ایندیرا گاندی) و میانمار(آن سان سوچی) ، کره جنوبی و تایلند که جای خود دارند.
هشتم- معنای این مدعا چیست؟ معنای آن این است که فقیهان به جای وعده های صعود و عروج زنان نسبت به جوامع غربی، آن قدر سد و مانع در جلوی آنان ساخته و تراشیدند تا مانع رشد آنها شوند. آیا حسن روحانی حاضر است به این واقعیت اعتراف کند؟ خیر. او این مدعا را رد خواهد کرد. اما برای ابطال این مدعا باید کاری انجام دهد. قطعاً بسیاری از زنان ایرانی از هر جهت، برتر از وزیر کار(ربیعی) ، رئیس سازمان برنامه و بودجه (نوبخت) ، و چند تن دیگر از وزرای دولت روحانی هستند که قرار است در دولت آینده نیز بر سر کار باشند. وزیر کشور فعلی که وزیر کشور بعدی هم خواهد بود، امروز خیال همه را راحت کرده و گفته حتی نمی توانیم استاندار زن داشته باشیم.
نهم- شهیندخت مولاوردی، معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده، امروز در مصاحبه ای با ایسنا درباره رتبه ایران در شکاف جنسیتی در جهان گفته است:
"در حال حاضر کشورهایی که در کنار ایران جزء ۵ کشور قعر جدول در شاخص شکاف جنسیتی قرار دارند؛ سومالی، چاد، سوریه، یمن و پاکستان هستند. حتی عربستان در رتبه بندی کشورها به لحاظ شکاف جنسیتی ۷ پله از ما بالاتر است. برای مثال عربستان توانسته با ابتکارات جدیدی شاخص آموزش خود را ارتقا دهد. در حالی که بعضی کشورها در جا می زنند و در بعضی کشورها مثل ما نیز عدم وجود نظام آماری یکپارچه که بتواند به همه سوالات پاسخ و به موقع آماردهی کند ، باعث افت رتبه کشور می شود. در واقع ممکن است این رتبه بندی‌ها وضعیت واقعی کشورها را نشان ندهد و ما وضعیت بهتری داشته باشیم، اما وقتی ما آمارهای مورد درخواست را یا تولید نمی کنیم یا به موقع ارائه نمی دهیم در مقایسه با کشورهایی که دارای آمارهای به روز و به موقع هستند رتبه مناسبی بدست نخواهیم آورد".
فاجعه فقیهانه را ببینید: ایران در کنار ۵ کشور سومالی، چاد، سوریه ، یمن و پاکستان در قعر جدول شکاف جسیتی قرار دارد. حتی عربستان سعودی وهابی تروریسم پرور، ۷ پله از ایران بالاتر است. دست مریزدا به آن همه فقیه مدعی برتری تشیع.
دهم- حسن روحانی در رقابت های سال ۹۲ وعده داد تا وزارت زنان تأسیس کند. در رقابت های سال ۹۶ نیز به زنان وعده وزارت داد. انتظار عمومی زنان و نخبگان سیاسی این بود که حداقل ۳ وزیر زن عضو کابینه آینده حسن روحانی باشند. نمایندگان مجلس هم همین خواست را مطرح کردند. این مطالبه حداقلی، از سوی حسن روحانی رد شده است. البته پس از وعده ها. پس از گرفتن رأی زنان. اگر حسن روحانی به این وعده خود و مطالبه برحق زنان عمل نکند، چگونه می تواند به وعده رفع حصر، آزادی زندانیان سیاسی، و شعار "راه ما، راه آزادی و صلح است" عمل کند؟
اگر تقسیم برابر کابینه میان زنان و مردان شدنی بود، رفع تبعیض بهترین عمل بود. اما "حداقل ۳ وزیر زن" شدنی است. اگر روحانی بخواهد. محافظه کاران افراطی در این روزها بارها گفته اند که آیت الله خامنه ای مخالف وزیرشدن زنان نیست، تصمیم گیری بر عهده حسن روحانی است. کافی است حسن روحانی نگاهی به تجمعات انتخاباتی اش بیندازد. کافی است او به برابری حقوقی زنان و مردان اعتراف کند. کافی است زنان پاک تحصیل کرده مدیر را جایگزین معامله گران رانت خوار فاسد سازد. اگر، اگر، اگر نمی خواهد در هفته آینده شکست چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی در رساندن زنان به رتبه وزارت را اعلام کند.
آدرس کانال تلگرام اکبر گنجی: https://telegram.me/ganji_akbar
