عبدالله نوری در ابتدای سخنان خود و در پاسخ به سؤال برخی دانشجویان که معتقد بودند اصلاح ‌طلبان ‏به‌‏جای ‏قرار‏گرفتن در جایگاه منتقد وضع موجود، تبدیل به بخشی از وضع ‏موجود شده‌اند ‏و به ‏‏همین دلیل اثرگذاری ‏خود را در جامعه از دست داده‌اند ‏و آمارهای رسمی مؤید این ‏است ‏‏که ‏درصد درخور ‏توجهی از مردم از اصلاحات ناامید شده‌اند و‏ بسیاری از جوانان و ‏حامیان ‏اصلاح‌‏طلبان از نمایندگان ‏منتخب در این دو انتخابات ناراضی هستند و به ‏سازو‏کار تصمیم‌‏گیری ‏در ‏جریان اصلاحات که به تهیه لیست امید در مجلس و ‏شوراهای شهر ‏منتهی شد، ‏اعتراض دارند، ‏گفت: «با وجود ‏نقدهایی که وجود دارد، ‏از تصمیماتی که ‏شورای عالی تاکنون گرفته است حمایت می‌کنم. البته ‏ممکن است ‏نقدهایی ‏‏داشته ‏باشم و معتقد هم نیستم که اصلاح‌طلبان هیچ اشتباهی ندارند. توجه داشته ‏باشید که در ارتباط با انتخابات مجلس دهم، اصلاح‌‏طلبان از بین ‏‏افراد محدودی ‏که رد صلاحیت ‏نشدند به لیست امید ‏رسیدند. فضای مجلس ششم که تحت تأثیر شرایط ‏‏دوم خرداد ۱۳۷۶ شکل گرفت، با مجلسی ‏که اصلاح‌طلبان تن به ‏حداقل‌ها دادند، ‏متفاوت ‏است و ‏طبیعتا با دارایی حداقلی نیز نمی‌توان ‏انتظار ‏حداکثری داشت. امروز همه تلاش جریان اصلاحات جلوگیری از اتفاقات ‏خطرناکی است که ‏می‌تواند برای کشور و مردم بحران‌آفرین باشد. از‌ همین ‌رو ‏خواستار انجام اصلاحات ‏اساسی در کشور است؛ اما بخش‌هایی با اقداماتی که انجام ‏می‌دهند، یأسی جدی را در ‏‏جامعه ایجاد ‏می‌کنند. امروز ‏آنچه بیش از همه ‏‏اهمیت دارد، نجات کشور از بحران‌های قابل ‌پیش‌بینی و ‏غیرقابل پیش‌بینی است. ‏ ‏نگرانی جریان اصلاحات این است که نه‌تنها برای کاهش تهدیدها کوششی نمی‌شود، ‏بلکه بسیاری از اقدام‌ها یا اظهارنظرها، تهدیدها را تشدید می‌کنند. ‎به‌عنوان نمونه همان‌گونه که از طرف آمریکا و اسرائیل و دیگر دشمنان منطقه‌ای برای ‏آسیب‌زدن به منافع ایران تلاش می‌شود، از ‏سوی جریانات تند و افراطی داخلی نیز دانسته‏ یا ندانسته، اقدامات ضد منافع ملی انجام می‌شود و گاه دیده می‌شود به دلیل اقدامات افراد غیرمسئول، روابط ‏دیپلماتیک حتی با کشورهای دوست نیز به مخاطره می‌افتد. بسیاری از تصمیم‌هایی که با منافع کشور در ارتباط مستقیم است، به‌ویژه در سیاست خارجی و روابط بین‌المللی و منطقه‌ای، برای بسیاری از مردم توجیه‌پذیر نیست و هیچ توضیح اقناعی نیز ارائه نمی‌شود. همه اینها می‌تواند برای ‏امنیت کشور خطرآفرین باشد. ‏شما به‌عنوان جوانان دانشجویی که دغدغه دارید، به‌عنوان ‏نظر ‏مشورتی بگویید در این ‏شرایط ‏پیچیده کشور و منطقه، جریان اصلاحات ‏برای ‏نجات ایران چه اقدامی انجام دهد؟ آیا عاقلانه است که در مقابل چنگ‌و‌دندان ‏نشان‌دادن ‏ترامپ و ‏دوستانش که به احتمال ‏زیاد درصدد تجزیه ایران ‏هستند، یا براندازان ‏خارج‌نشین که ‏کسی نمی‌داند ‏چه در سر ‏دارند، ساکت بود؟ آیا باید منتظر ماند تا اقلیت ‏تندرو با ‏خودرویی که فرمان آن را ‏درآورده‌اند، ایران و ایرانیان را به ‏دره نابودی پرتاب کنند؟ آیا در ‏این ‏شرایط بحرانی، عقلانی است که اصلاح‌طلبان هیچ ‏اقدام اصلاح‌گرایانه و بهبود‌خواهانه‌ای انجام ندهند و نابودی منافع ملی را ‏‏نظاره‌گر باشند؟».

به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید

عبدالله نوری با ستایش روحیه انتقادگر دانشجویان گفت: «خوشبختانه رئیس‌جمهور محترم در ‏بیاناتش ‏‏از نقد استقبال کرده و به همین دلیل همه نقدها ‏به ‏سمت دولت متوجه شده ‏است. البته گاهی اوقات آقای روحانی منتقدان خود و دولت ‏را با کلمات و عبارات نا‏‏‏مناسب توصیف می‌کند که بیانی غیرمدنی و ناپسند است. ‏امروز مسائل و چالش‌‏‏های اقتصادی و ‏معیشتی مردم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ اما ‏اینکه همه ‏نقدهای ‏‏اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ‏به انتقاد از وضعیت اقتصادی و ‏‏معیشتی محدود ‏شود، ‏برای کمرنگ‌کردن سایر نقدها و به‌حاشیه‌بردن نقد و نظارت بر ‏عملکرد سایر دستگاه‌‏ها ‏و ‏نهادهایی است که عمدتا نزد مردم غیرپاسخ‌گو هستند».

عبدالله نوری در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «امروز کشور به بحران‌های مهمی‏ ‏گرفتار است. برای مثال چنانکه ‏در کوتاه‌‌زمان برای ‏بحران آب ‏فکری اساسی نشود، ‏ معضل کمبود منابع آبی در کشور و عدم ‏مدیریت درست آن به‌تنهایی می‌تواند تهدیدی جدی باشد. بحران ‏‏محیط ‏زیست که ایران را به سمت بیابان‌شدن ‏پیش می‌برد کمتر از معضل آب ‏نیست، ‏بلکه ‏هر دو ‏با یکدیگر در ارتباط هستند. با بودجه‌های دولتی که در مقام اجرا و عمل ۹۵ درصد ‏آن جاری ‏است و کمترین امکان ‏برای بودجه ‏عمرانی وجود دارد و شرکت‌های دولتی ‏که با کمبود نقدینگی و نیروی انسانی مازاد و ده‌ها مشکل گوناگون مواجه‌اند و بخش خصوصی ‏که در سرمایه‌گذاری خود احساس امنیت نمی‌کند، چگونه می‌توان در راستای ‏توسعه گام برداشت؟ بی‌کاری ‏نسل جوان و تحصیلکرده و دیگر ‏اقشار می‌تواند به‌تنهایی ‏‏‏پایه‌های هر دولتی را ‏بلرزاند. نبودِ تعامل مناسب در جایگاه واقعی ایران با جهان و ‏منطقه ‏می‌تواند تهدید جدی ‏برای ایران باشد. از طرفی اعتماد مردم به دولتمردان هر روز ‏‏در حال ‏‏کمترشدن است. ‏نوسانات و التهابات و تنش‌های گوناگون داخلی نیز هر ‏روز ‏تهدیدات را جدی‌‏تر ‏می‌کند. ‏ اگر همه جناح‌های سیاسی کشور بر سر حل بحران‌های ‏گوناگون امروز ایران به گفت‌وگو بنشینند و برای حل آن به توافق برسند، سالیان طولانی لازم است تا بتوان از ‏این وضعیت خارج شد».

عبدالله نوری در پاسخ به سؤال دانشجویی مبنی بر وجود فسادهای گسترده و علت عدم برخورد جدی و ریشه‌ای با آن و موضع اصلاح‌طلبان در برابر ‏‏‏مفاسد اقتصادی و ‏سیاسی، بیان کرد‏‎: «بی‌تردید فساد، تبعیض و بی‌عدالتی، به‌‏‌ویژه در ‏اشکال اقتصادی و سیاسی آن، از بحران‌های ‏‏مهمی است ‏که کشور را تهدید ‏‏می‌کند و بی‌‏‏‏اعتمادی عمومی را در پی ‏داشته ‏است. مهار این بحران‌ها در گرو رسانه‌های ‏آزاد است. ‎‏‏‏بخش عمده بحران‌هایی که کشور ما در آن گرفتار است، زاییده ‏‏تفکر و عملکرد جریانی ‏است ‏که ‏در نقاب ایدئولوژی، ‏ارزش‌های ملی و ‏‏دینی ‏را دستاویز اهداف خود کرده و منافع ‏ملی را در ‏‏پیشگاه مقاصد ‏‏خویش ‏قربانی کرده ‏است. ‏‎مع‌‏الاسف اتاق ‏فکر این جریان، ‏به جای بازنگری در ‏‏اندیشه و ‏عملکرد ‏خویش و تلاش برای ‏اصلاح آن و همراهی با ‏خواست ‏‏اکثریت جامعه، همگام ‏با ‏براندازان ‏خارجی، به طراحی ‏سناریوهایی اقدام ‏می‌کند که ‏‏هدفی جز ‏بی‌اعتمادکردن ‏جامعه ‏نسبت به اصلاحات و ‏‏دلسردکردن و ناامیدکردن ‏مردم از ‏مشارکت ‏در عرصه ‏سیاسی ندارد. این ‏جریان که با سیاست‌های نادرست ‏خود، ‏سرمایه‌های ‏‏ارزشمند ایران و درآمدهای ‏صدها میلیارد ‏دلاری را بر باد داد ‏و همراه و هم‌نظر ‏با ‏‏ «معجزه هزاره ‏سوم»، در ‏گسترش فقر و فساد ‏‏سهم ‏اصلی را داشت، برای گریز از ‏‏پاسخ‌گویی در برابر ملت و ‏‏سرپوش‌‌گذاشتن بر ‏گذشته ‏خویش، به ‏دروغ‌‏‏سازی و اتهام‌زنی روی آورده‌اند. مردم در پرتو آگاهی از منبع ‏فساد، ‏خواهان پاسخ‌‌گویی این ‏‏نهادها و محدود‏‏کردن ‏دامنه قدرت و دخالت آنها ‏هستند، این ‏جریان برای گل‌آلود‌‏‏کردن آب و ‏گریز از دادگاه افکار ‏‏عمومی و لوث‏کردن اتهاماتی که ‏متوجه ‏خودشان است و به قیمت فداکردن و نابودی همه‌‌چیز و همه‌‏‏کس، می‌خواهند به ‏دروغ نشان دهند که اگر در ‏کشور دزد و فاسد و غارتگر بیت‌‏المال ‏هست، در ‏میان همه، این ‏موضوع ‏وجود دارد و همه رانت‌خوار و فاسد و دزدند. پیشنهاد می‌کنم که موضوع رسیدگی ‏‏به دارایی تمامی مسئولان دستگاه‌های ‏اجرائی، قضائی، قانون‌گذاری، نهادها و دستگاه‌‏‏های دیگر اعم از لشکری و کشوری و همه ‏ارگان‌ها که به نوعی از امکانات عمومی و بیت‌المال بهره برده‌اند و ‏تمامی وابستگان آنها از آغاز ‏‏انقلاب تاکنون برای یک‌بار و به‌گونه‌ای شفاف، علنی و البته غیرجناحی و باندی، رسیدگی شود و در ‏اختیار مردم قرار گیرد. در ‏این ‏راستا حتی می‌توان از مردم نیز برای جمع‌آوری اطلاعاتی که ‏احیانا از طرق عادی غیر‏قابل ‏دسترسی باشد، کمک خواست».

عبدالله نوری در ادامه افزود: «چرا وقتی اسم رفراندوم و مراجعه به رأی مردم در موضوعات اختلافی به میان می‌آید، با واکنش تند روبه‌رو می‌‏شود؟ چرا ‏از ‏اسم رفراندوم ‏این‌همه ‏‏احساس نگرانی و آشفتگی دیده می‌شود؟ مرحوم امام خمینی در سخنان معروف سال ۱۳۵۷ در بهشت‌زهرا، به‌وضوح فرمودند که «هر کسی سرنوشتش با خودش است. مگر پدرهای ما ولی ما هستند؟ مگر آن اشخاصی که در صد سال پیش از این، ۸۰ سال پیش از این بودند، می‌توانند سرنوشت ملتی را که بعدها وجود پیدا می‌کنند، آنها تعیین بکنند؟» (صحیفه امام/جلد شش/ صفحه ۱۱). اینکه ‏‏تا اسم رفراندوم ‏می‌آید، ‏برخی ‏عصبانی می‌شوند، می‌‏تواند ‏نشانه فاصله‌گرفتن از رأی اکثریت ‏ملت باشد. وقتی زخمی به وجود آمد باید ‏برای درمان زخم چاره‌‏‏اندیشی کرد ‏وگرنه با ‏نسبت‌دادن هر زخمی به خارجی‌ها، زخم التیام نمی‌یابد. ‏‏‏درختی که زیر بار ‏برف است، با اولین دانه‌های برف ‏نمی‌شکند، اما وقتی حد طاقت و ‏تحمل ‏‏شاخه‌های ‏درخت تمام شد، با اضافه‌شدن تنها یک دانه دیگر، درخت ‏می‌شکند».

در پایان عبدالله نوری از دانشجویان خواست که با تشکیل کمیته‌ای، بر اساس همه دغدغه‌ها و ‏‏‏‏مطالبات خود، ‏با درنظرگرفتن شرایط و واقعیات، راهکارهایی عملی ارائه دهند و اظهار امیدواری کرد ‏که این ‏راهکارها ‏نه ‏تنها به عنوان پیشنهاد به ‏اصلاح‌طلبان، بلکه به عنوان کمک برای برون‌رفت از وضعیت ‏کنونی مورد توجه قرار گیرد‎.