سروش اکبرزاده (فعال سیاسی و پژوهشگر فلسفه) - ویژه خبرنامه گویا

در ابتدای «کتاب تردید» آمده است:یک روز «چوانگ تزو» همراه دوستش «هوئی تزو» بر فراز پل زیبای رودخانه ی هائو گردش می کردند، چوانگ گفت : ببین ماهی ها ‌چقدر قشنگ از آب بیرون می جهند، این نشانه شادی آنهاست.

هوئی گفت : تو که ماهی نیستی، چگونه می توانی از شادی آنها خبر داشته باشی؟...

چوانگ گفت: من از شادی ماهی ها به خاطر شادی خودم باخبرم (شادی دیدن آنها از فراز پل هائو)

به این حکایت قدیمی چینی که زمانش به حدود سیصد سال پیش از میلاد مسیح باز می گردد، یک هزار سال بعد در شعری از «پوچی یو» چنین اشاره شده است:

" بحث چوانگ و هوئی بر فراز پل هائو بی حاصل بود.

فکر آدمی از ذهن دیگر جانداران باخبر نیست.

ماهی خواری در پی صید ماهیان است، ماهی ها می جهند، نه از سر شادی، بل به نشانه خطر!

چیزها چنان که می نمایند نیستند.

اما چه کسی می داند؟

- نکته نخست: در اینجا فرض بر این است که تا پیش از «واقعه مهسا» بخش عمده جامعه را می توانستیم قشر یا اقشار خاکستری قلمداد کنیم که هماره خواهان یک زندگی معمولی و حداقلی با آزادی های نسبی بودند.