پوست اندازى به جاى بازگشت به مردم، رسول سنايى راد، جوان

از جمله پيامدهاى انتخابات مرحله نهم رياست جمهورى، ترديد نسبت به مقبوليت احزاب سياسى نزد مردم و افكار عمومى بود؛ چرا كه هيچ كدام از نامزدهاى حزبى نتوانستند آراى مردم را به خود جلب نمايند و از اين روى برخى صاحبنظران سياسى اين انتخابات را شكست احزاب نيز ناميدند. از اين روى به دنبال خروج ازمرحله شوك اوليه و نقدهاى درونى، چهره هاى حزبى و سياسى ضرورت تجديد نظر نسبت به صورت بندى جريانات سياسى، تغيير و بازسازماندهى احزاب سياسى را مورد تأكيد قرار دادند. چنين تأكيدى در بين احزاب و سازمان هاى دوم خردادى شديد تر و آشكارتر بود چرا كه وضعيت خود را در رقابت با نامزد منتخب مردم تعريف كرده و لذا سرعت عمل را نيز ضرورى مى دانستند. از اين روى بود كه آنان تشكيل يك حزب و دو جبهه را پيشنهاد دادند و بعداً به «پوست اندازى» و تغيير احزاب و سازمان هاى موجود مثل حزب مشاركت و سازمان مجاهدين نيز اشاره نمودند. بديهى است چنين اقدامى كه به دنبال ناكامى در جلب نظر مردم و كسب قدرت صورت مى گيرد كسب قدرت در آينده را هدف گرفته و احتمالاً چند دسته اقدامات را در دستور كار خويش دارد:
۱-تغيير دبيران كل از چهره هاى افراطى و تابلو به افرادى گمنام تر و شايد هم خوشنام تر كه اعلام تغيير دبير كل حزب مشاركت از سوى آقاى حجاريان در همين راستا مى باشد و تلاش براى جلب نظر آقاى هاشمى براى محوريت جبهه وفاق نيز براى بهره گيرى از اعتبار وى تلقى مى گردد.
۲-تغييرات ظاهرى در شاكله و صورت بندى ها و حفظ همان ساختار و ارتباطات كلى كه آقاى حجاريان از آن تعبير به پوست اندازى نموده است.
۳-مطرح نمودن برخى ايده هاى اقتصادى - اجتماعى در عصر فراغت از مسووليت هاى اجرايى كه همزمان هم، سطح مطالبات از دولت جديد را بالا برده و هم بسيارى از غفلت هاى دوره تصدى مسووليت ها و در اختيار داشتن قدرت را به محاق فراموشى مى اندازد.
۴-تشكيل حلقه هاى فكرى و محافل و مؤسسات انتشاراتى براى تئورى پردازى و اعمال تغييرات فكرى و زيربنايى در انديشه و گفتمان اجتماعى، مشابه تجربه ساليان منتهى به دوم خرداد و اوج گيرى گفتمان روشنفكرى پلوراليسم وجامعه مدنى.
عليرغم اين تلاش كه حتى بر بخش هاى ارزشى جبهه دوم خرداد مثل مجمع روحانيون مبارز نيز تأثير گذار بوده بايد اذعان نمود، راه بازگشت به قدرت نه از سازمان هاى عريض و طويل و فراگيرى احزاب و جبهه هاى سياسى بلكه از جاده صداقت، دلسوزى و خدمتگزارى به مردم مى گذرد، يعنى همان گمشده احزاب و گروه هاى سياسى كه جاى خود را به جنجال آفرينى و سياست بازى داده و اولويت هاى واقعى مردم يعنى مبارزه با فقر، فساد و تبعيض را به محاق انداخته بود. و الا در آستانه انتخابات هم جبهه دمكراسى و حقوق بشر اعلان رسمى شد و هم جبهه وفاق به صورت گسترده و فراگير حول يك چهره معتبر سياسى تشكيل شده بود اما بى اعتبارى احزاب و گروه هاى سياسى نزد مردم بر اعتبار محوريت اين جبهه نيز سايه انداخت.

لذا به اين دسته از سران حزبى توصيه مى شود به جاى سرگرمى به چنين فعاليت هايى براى پوست اندازى و عوض كردن رنگ به يكرنگى با مردم و مشاركت در عرصه خدمتگزارى و حل مشكلات مردم روى آورده و به ارزيابى و حافظه تاريخى مردم اعتماد كنند. بهتر است به جاى آن همه پيچيدگى، سادگى راه و شيوه رييس جمهور منتخب در جلب نظر و آراء مردم را در بازسازماندهى و تغييرات حزبى و گروهى خويش مد نظر قرار داده و به جاى ابداع انديشه ها و گفتمان هاى روشنفكرانه و سياسى به گفتمان عدالتخواهى مردم گردن بگذارند. بى ترديد چنين رويكردى مى تواند موجبات اميدوارى و بازگشت به قدرت را فراهم سازد. البته پيش از اين برخى از چهره هاى اصلاح طلب از ضرورت بازگشت به متن (مردم) سخن گفته بودند، ولى گويا آفت گفتار درمانى به جاى عمل همچنان باقى است، اما مردم به عمل توجه دارند. بياييد مردم را باور كنيم.