روایت گنجي، ساسان آقايي

من نه طراحم،نه چیز زیادی از علم گرافیک می دانم.نه عکاسم و نه چندان میزان ارزش هنری آن را می فهمم اما این را خوب خوب می دانم که گه گاه این عکس است که حرف می زند،عکس ها هستند که سخن می گویند و باز گه گاهی بهترین سخن ها را.برای گنجی بسیار نوشته شده است و بر او،این جان بر کف ایرانی ب'd3یار رفته است.گنجی با این وجود سال هاست که اسیر بند لجوج اوین است و امیدی گویی به رهایی از این بند سخت و لجوج نیست.برای او این بار به جای نوشتن،خودش را به تصویر کشیده ام، با عکس هایش، کوشیدم بار دیگر از او سخن بگویم.نمی دانم،ارزش هنری هر کدام از این عکس ها چه مقدار است اما می دانم که ارزش تاریخی آنها بسیار. نمی دانم که این طراحی بدسلیقه کجایش لنگ از آب درآمده اما می دانم که بسیار بسیار مبتدیانه و ناشیانه است.قصد من نه به رخ کشیدن هنری که این کار ناشیانه،صدق بی هنری است که زدن حرفی از گنجی بود،حرفی که هر چه فکر می کردم پیش تر گفته شده بود و جز اين راه، حرفی تازه تر از دغدغه ی غمناک همه ی این سال های مان نبود.

این روایت گنجی است،روایت روزهای فتحش،دادگاهش و سپس زندانش.اعتصاب غذایش و ...
برخی از این عکس ها البته روشن است که مناسبت زمانی با مکانش ندارد اما کوشش صادقانه ی من این بود که بدون در نظر گرفتن بعد زمانی عکس،روایتی را ترتیب دهم.از بالای سمت چپ که آغاز کنید و به آخرین عکسی برسید که در منتهای سمت راست قرار دارد،تصویری می بینید که مربوط به ایام گذشته است!،من هم می دانستم اما این عکس آن جا سخت مناسبت دارد چه،شاید یادمان بیاندازد؛در این جدال نابرابر سرانجام پیروز اکبر گنجی است.لازم به توضیح نیست که شعر نیز متعلق به شفیعی کدکنی است؛برای او که به ما نوید گذر از این تاریکی ها را می دهد.

ساسان آقایی