 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
|
advertisement@gooya.com |
|
عاليجناب بانکی مون، دبير کل محترم سازمان ملل
مردم ايران از نظر "موقعيت بين المللی" و "وضعيت داخلی" در شرايط ويژه ای به سر می برند. از نظر بين المللی خطر حمله نظامی آمريکا و تحريم های گسترده شورای امنيت آنان را تهديد می کند و از نظر داخلی ، يک حکومت خودکامه، از طريق سرکوب سازمان يافته ، گسترده و مداوم آنها را در شرايط مرگ و زندگی زندانی کرده است.
دولت آمريکا طی نيم قرن گذشته نه تنها هيچگاه به رشد دموکراسی در ايران کمک نکرده است، بلکه در تمام طول اين سالها تمام سياست ها و اقداماتش به زيان نيروهای دموکرات و آزاديخواه ايرانی بوده است. کودتا عليه دولت ملی مصدق، و حمايت بی دريغ از رژيم خودکامه شاه به عنوان ژاندارم آمريکا در خليج فارس تنها گوشه ای از آن سياست نادرست است. رويارويی دولت های آمريکا و ايران طی سه دهه گذشته، شرايط را برای نيروهای آزاديخواه و مدافع حقوق بشر ايرانی بسيار دشوار کرده است. رژيم ايران در اين شرايط به بهانه خطرات ناشی از اقدامات دولت آمريکا ، نيروهای نظامی – امنيتی را بر سر کار آورده ، تمامی منابع اطلاع رسانی مستقل داخلی را تعطيل نموده ، و فعالان حوزه حقوق بشر را به نام عوامل دشمن سرکوب می نمايد. دولت آمريکا با تصويب بودجه ای برای کمک به دموکراسی در ايران که در واقع صرف هزينه های مربوط به نهادها و رسانه های رسمی وابسته به دولت آمريکا شده است، اين فرصت را برای دولت ايران فراهم آورده است که مخالفان خود را مزدور دولت آمريکا بخواند و با دستان گشوده آنها را سرکوب نمايد. از سوی ديگر، حتی سخن گفتن از "احتمال" حمله نظامی به ايران هم کار را بر آزاديخواهان و مدافعان حقوق بشر در ايران دشوار می کند. هيچ ايرانی ای حاضر نيست شرايطی مشابه عراق يا افغانستان برای ايران پيش آيد. همچنين نيروهای دموکرات ايرانی با نگرانی عميقی حمايت برخی محافل آمريکايی را در حمايت از حرکتهای تجزيه طلبانه در ايران شاهدند. حفظ تماميت ارضی ايران، برای تمامی مبارزان دموکراسی و حقوق بشر در ايران مهّم است. ما دموکراسی را برای ايران و تمام مردم ايران می خواهيم. و در عين حال بر اين باوريم که تجزيه کشورهای منطقه خاورميانه به آشوب های گسترده و طولانی مدّت منطقه ای دامن خواهد زد. دولت آمريکا برای کمک به فرايند دموکراتيک شدن منطفه خاورميانه می تواند به برقراری صلحی عادلانه ميان اعراب واسرائيل کمک نمايد و امکان تشکيل يک دولت واقعاً مستقل فلسطينی را در کنار دولت مستقل اسرائيل فراهم آورد. حلّ عادلانه مسأله اعراب و اسرائيل و تشکيل دولت مستقل فلسطينی، بزرگترين ضربه را به بنياد گرايی و تروريسم در منطقه خاورميانه وارد خواهد آورد.
آقای دبير کل
موقعيت خطرناک بين المللی ايران و پيامد های نزاع دولت ايران با دنيای غرب، توجه جهانی ، خصوصاً سازمان ملل را از شرايط غير قابل تحملی که رژيم ايران برای مردم ايران پديد آورده، به کلی منحرف کرده است. نزاع بر سر تعليق غنی سازی اورانيوم نبايد موجب فراموشی اين نکته شود که انقلاب مردم ايران در سال ۱۹۷۹ اگرچه انقلابی مردمی بود اما به هيچ وجه به شکل گيری نظامی دموکراتيک و ملتزم به حقوق بشر نينجاميد. دولت ايران، يک دولت بنياد گرای مذهبی است که حوزه خصوصی را به رسميت نمی شناسد ، جامعه مدنی را سرکوب و حقوق بشر را پايمال کرده و می کند . هزاران زندانی سياسی در دهه اول انقلاب بدون حق دسترسی به دادرسی عادلانه اعدام شدند و دهها دگرانديش و دگرباش طی دهه دوم پس از انقلاب اسلامی ترور گرديدند. مطبوعات مستقل بی وقفه توقيف و روزنامه نگاران راهی زندانها می شوند. تمام سايت های اطلاع رسانی فيلتر می شود و کتاب ها يا اجازه انتشار نمی يابد يا پيش از انتشار به تيغ سانسور شديد سپرده می شود. زنان ايرانی در شرايط کاملاً نابرابر با مردان قرار دارند، و هنگامی که برابری حقوقی خود را مطالبه می کنند، به اتهام اقدام عليه امنيت ملی به انواع فشارها و مجازاتهای غير قانونی از جمله زندان محکوم می شوند. در دهه آغازين قرن بيست و يکم هنوز مجازات سنگسار(بدترين نوع شکنجه توأم با مرگ) از جمله مجازاتهايی است که مطابق قانون در حقّ پاره ای شهروندان ايرانی اعمال می شود. گروهی از معلمان ايرانی که برای بهبود وضعيت معيشتی خود دست به اعتراضاتی مدنی و مسالمت آميز زده بوده اند، از کار اخراج شده اند، و شماری از آنها به مناطق دورافتاده تبعيد و يا مظلومانه به زندان افکنده شده اند. کارگران ايرانی ازحق تشکيل اتحاديه های کارگری مستقل از دولت محروم اند. کارگرانی که برای احقاق حقوق صنفی خود تقاضای تأسيس اتحاديه های کارگری را دارند مورد ضرب و شتم قرار می گيرند و به زندان افکنده می شوند. دانشجويان ايرانی طی سالهای گذشته بيشترين هزينه ها را راه دفاع از آزادی و حقوق بشر پرداخته اند. دستگاههای امنيتی وابسته به دولت از ورود جوانانی که منتقد عقايد رسمی حکومت اند به دانشگاهها جلوگيری می کند، و دانشجويانی که از صافی گزينشهای عقيدتی و سياسی به سختی عبور می کنند و به دانشگاه راه می يابند حقّ هيچ گونه فعاليت ناقدانه مسالمت آميز عليه دولت را ندارند، و در صورتی که فعاليتهای آنها مورد پسند صاحبان قدرت قرار نگيرد، از دانشگاه اخراج می شوند، و حتّی در بسياری موارد به زندان افکنده می شوند. همچنين جمهوری اسلامی قريب به يک ربع قرن است که اساتيد دگرانديش را از دانشگاهها اخراج کرده و همچنان می کند. از سوی ديگر، در زندانهای جمهوری اسلامی مخالفان را وادار می کنند که به جرائم ناکرده اعتراف و از آنها ابراز ندامت نمايند، و آن اعترافات ساختگی را که تحت فشار انجام پذيرفته است به شيوه های استالينيستی در رسانه های عمومی به نمايش می گذارند. در ايران انتخابات رقابتی ، عادلانه و منصفانه وجود ندارد، و به جای آن انتخاباتی فرمايشی و سرشار از تقلب برگزار می شود. و حتّی کسانی هم که به اين شيوه فرمايشی به پارلمان و قوّه مجريه راه می يابند امکان و اختياری برای تغيير و تحول ندارند. تمام اختيارات قانونی و فراقانونی در دست رهبر است که به شيوه سلاطين خودکامه بر حکومت حکم می راند.
آقای دبير کل
آيا جنابعالی مطلع ايد که در ايران منتقدان و دگرانديشان و دگرباشان قانوناً از " حق حيات " محروم هستند؟ مطابق ماده ۲۲۶ قانون مجازات اسلامی و تبصره ۲ ذيل بند ج قسمت ب ماده ۲۹۵ همان قانون هر کس هر شهروندی را مهدورالدم تشخيص دهد حق دارد او را به قتل برساند.۱ طی ساليان گذشته دگرانديشان و دگرباشان بسياری با استناد به اين ماده به قتل رسيده اند و جنايتکاران در دادگاهها تبرئه شده اند. در اين شرايط هيچ دگرباش و دگرانديشی در ايران حق حيات ندارد. چون مطابق احکام فقهی و قوانين جمهوری اسلامی دايره " مهدور الدم" بسيار وسيع است.
آيا جنابعالی مطلع ايد که در ايران نويسندگان قانوناً ممنوع القلم می شوند. مطابق تبصره ۸ بند ۲ ماده ۹ قانون مطبوعات، نويسندگانی که به اتهام "تبليغ عليه نظام" متهم شود ، تا آخر عمر "حق هيچ گونه فعاليت مطبوعاتی را ندارند". طی سالهای گذشته تعداد زيادی از نويسندگان و روزنامه نگاران در دادگاهها به اتهام تبليغ عليه نظام محکوم شده اند. احکام دادگاهها حاکی از آن است که هرگونه انتقاد از نهادهای حکومتی تبليغ عليه نظام محسوب می شود.
آقای دبير کل
مردم ايران و نيروهای آزاديخواه ايرانی در شرايط دشواری زندگی می کنند. آنها به حمايت اخلاقی – معنوی آزاديخواهان جهان و دخالت مؤثر سازمان ملل نياز دارند. ما حمله نظامی به ايران ، به هر دليل و بهانه ای ، را رد می کنيم. و در عين حال، از شما و تمام روشنفکران و آزاديخواهان جهان تقاضا و انتظار داريم که حکومت ناقض حقوق بشر در ايران را اخلاقاً محکوم نماييد، و خصوصاً از شخص جنابعالی به عنوان دبيرکل سازمان ملل متوقعيم که در جهت ايفای وظيفه قانونی خود حکومت ايران را به واسطه نقض گسترده مواد اعلاميه جهانی حقوق بشر، و نيز ساير تعهدات بين المللی اش در رابطه با حقوق بشر مورد شماتت و توبيخ قرار دهيد. ما خصوصاً اميدواريم که با دخالت سريع جنابعالی تمام زندانيان سياسی – عقيدتی ايران که روز به روز در شرايط دشوارتر و مصيبت باری تری قرار می گيرند از زندانها آزاد شوند . ملّت ايران از خود می پرسند که آيا شورای امنيت سازمان ملل فقط برای تعليق غنی سازی اورانيوم قاطعيت و کارآيی دارد، اما زندگی مردم ايران که حقوق اساسی آنها روز به روز به نحو فزاينده مورد تعرض قرار می گيرد از منظر آن شورا مهم تلقی نمی شود؟ آزادی، دموکراسی، و حقوق بشر حق مسلم مردم ايران است. ما ايرانيان اميدواريم که سازمان ملل و نيز تمام نهادها و افراد مدافع دموکراسی و حقوق بشر حمايت خود را از جنبش آزاديخواهی و دمکراسی طلبی مردم ايران دريغ نکنند.
اکبر گنجی
۱۸سپتامبر ۲۰۰۷
امضاءکنندگان نامه:
یورگن هابرماس
چارلز تیلور(دانشگاه مک گیل)
نوام چامسکی(دانشگاه ام.آی .تی)
رونالد دورکین(دانشگاه نیویورک)
رابرت بلا (دانشگاه کالیفرنیا،برکلی)
السدر مک اینتایر( دانشگاه نتردام)
اورهان پاموک (برنده ی جایزه نوبل ادبیات 2006)
جی.ام.کوتزی(برنده جایزه نوبل ادبیات 2003)
سآموس هآنی( برنده جایزه نوبل ادبیات1995)
ناداین گوردایمر(برنده جایزه نوبل ادبیات 1991)
مرید کوریگال-ناگیره (برنده جایزه صلح نوبل 1976)
امبرتو اکو( نویسنده ، ایتالیا)
ماریو وارگاس یوسا ( نویسنده، پرو)
ایزابل آلنده( رمان نویس، شیلی)
رابرت دال(دانشگاه ییل)
مایکل والتسر(دانشگاه پرینستون)
شیلا بن حبیب (دانشگاه ییل)
کرونل وست(دانشگاه پرینستون)
مایکل سندل( دانشگاه هاروارد)
اریک هابسباوم(کالج بیربک، دانشگاه لندن)
نانسی فریزر(دانشگاه نیواسکول)
فیلیپ پتیت (دانشگاه پرینستون)
اسلاوی ژیژک(دانشگاه لوبلیانا)
دانیل بل (دانشگاه سینگ هی یو)
نیکی کدی(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
مارشال برمن(دانشگاه شهر نیویورک)
هیلری پاتنام (دانشگاه هاروارد)
رابرت پاتنام(دانشگاه هاروارد)
آلن راین(دانشگاه اکسفورد)
زیگموند باومن(دانشگاه لیدز)
ریچارد جی. برنشتاین (دانشگاه نیواسکول)
نیکولاس ولستروف(دانشگاه ییل)
طلال اسد (دانشگاه شهر نیویورک)
جاشوا کوهن دانشگاه استنفورد)
اندرو آراتو( دانشگاه نیواسکول)
خوزه کوزونوا( دانشگاه نیواسکول)
چارلز تیلی(دانشگاه کلمبیا)
دیوید هلد (دانشگاه ال.اس.ای )
جوزف راز( دانشگاه کلمبیا)
کلاوس اوفه(دانشگاه هومبولت ، برلین)
اگسل هونت(دانشگاه فرانکفورت)
خالد ابوالفضل(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
نصر حامد ابوزید( دانشگاه لیدن)
عبداللهی النعیم (دانشگاه اموری)
سعد الدین ابراهیم(دانشگاه آمریکایی قاهره)
عبدالقادر طیب( دانشگاه کیپتاون)
زکیا سلیم(دانشگاه ایالت میشیگان)
استنلی هافمن(دانشگاه هاروارد)
هنری لوئیس گیتس (دانشگاه هاروارد)
چالرز اس. میر(دانشگاه هاروارد)
سارا روی(دانشگا هاروارد)
ویلیام ا. گراهام(دانشگاه هاروارد)
الین برنارد(دانشگاه هاروارد)
الکساندر کیسار(دانشگاه هاروارد)
فرید ایزاک(دانشگاه هاروارد)
هاروی کاکس(دانشگاه هاروارد)
عمران گورشی (دانشگاه هاروارد)
جان ترومپ بور(دانشگاه هاروارد)
ریچارد فالک(دانشگاه پرینستون)
کوامه آنتونی آپایا(دانشگاه پرینستون )
آلکساندر نهامز(دانشگاه پرینستون)
آنه ماری اسلاتر(دانشگاه پرینستون)
جفری استوت(دانشگاه پرینستون)
میرهام کانکلر(دانشگاه پرینستون)
پارسا کترجی(دانشگاه کلمبیا)
تاد گیتلن(دانشگاه کلمبیا)
اکیل بیلگرامی (دانشگاه کلمبیا)
ساشکیا ساسن(دانشگاه کلمبیا)
نادیا اوربیناتی(دانشگاه کلمبیا)
آرتور دانتو(دانشگاه کلمبیا)
کلودی لومینیتز(دانشگاه کلمبیا)
لیلا ابو لوقود( دانشگاه کلمبیا)
گااوری ویسواناتان(دانشگاه کلمبیا)
ویلیام ار.رف(دانشگاه کلمبیا)
آلفرد استپان(دانشگاه کلمبیا)
استفن هولمز(دانشگاه نیویورک)
تیموتی میچل(دانشگاه نیویورک)
تونی جوت ( دانشگاه نیویورک)
زکری لاکمن(دانشگاه نیویورک)
آدام پرتزورسکی (دانشگاه نیویورک)
دی پش چاکرابارتی(دانشگاه شیکاگو )
فرد دونر(دانشگاه شیکاگو)
مانوئلا کارنیرو دا کونها (دانشگاه شیکاگو)
جان اسپوزیتو(دانشگاه جورج تاون)
نورمن بیرباون(دانشگاه جورج تاون )
سامر شهاتا( دانشگاه جورج تاون )
جودیت تکر(دانشگاه جورج تاون)
جوآن راپاپورت(دانشگاه جرج تاون)
آریستید زولبرگ(دانشگاه نیو اسکول
ارجون آپادورایی(دانشگاه نیواسکول)
کورتنی یونگ(دانشگاه نیواسکول)
سیمون کریچلی(دانشگاه نیواسکول)
الزبیتا ماتینا(دانشگاه نیواسکول)
آلیس امسدن( دانشگاه ام. آی.تی)
استفن ون اورا( دانشگاه ام.آی.تی)
شارون استنتون راسل(ام.آی.تی)
آوی شلام ( دانشگاه اکسفورد)
ریچارد کاپلان( دانشگاه اکسفورد)
آلن مک فارلن ( دانشگاه کمبریج)
ارنستو لکلاو(دانشگاه اسکس، انگلیس)
جان کین(دانشگاه وست مینستر، لندن)
ماری کالدور(دانشگاه ال.اس.ای لندن)
پاول گیل روی(مدرسه اقتصادی لندن)
ریچارد سنت(مدرسه اقتصادی لندن)
لزلی اسکلر(مدرسه اقتصادی و سیاسی لندن)
سامی زوبیدا(بیربک کالج، دانشگاه لندن)
ضیا الدین سردار(دانشگاه شهر لندن)
روآن جایاشکارا(ویراستار ایندکس آنسن شیپ،لندن)
یان آرت شولت(دانشگاه وارویک، انگلیس)
مارتین شاو(دانشگاه ساسکس، انگلیس)
کریستوفر نوریس( دانشگاه کاردیف، انگلیس)
سایمن تورمی(دانشگاه ناتینگهام، انگلیس)
طارق مودود(دانشگاه بریستول،انگلیس)
کولین رووات(دانشگاه برمینگ هم ، انگلیس )
وینا داس ( دانشگاه جان هاپکینز)
ویلیام کونلی (دانشگاه جان هاپکینز)
ریچارد ولین(دانشگاه شهر نیویورک)
استنلی آرونو ویتز(دانشگاه شهر نیویورک)
فرد دالمایر(دانشگاه نتردام)
شریف باسیونی(دانشگاه دپال)
بنیامین باربر(دانشگاه مریلند)
آریل دورف من ( دانشگاه دوک)
هاوارد زین(دانشگاه بستون)
استفن لوئیس )دانشگاه مک مستر)
مایکل بروبی(دانشگاه ایالت پنسیلوانیا)
استیون نادلر(دانشگاه ویسکانسین)
شنتال موفه (دانشگاه وسمینستر)
اشلی بمبه(دانشگاه ویتواتراسلند، افریقای جنوبی)
دیک هاوارد(دانشگاه استونی بروک)
رونالد آرنسون(دانشگاه ایالت وین استیت)
مارک کینگ ول(دانشگاه تورنتو)
ازیوماردی عزرا(دانشگاه اسلامی شریف هدایة الله، جاکارتا)
دیوید شوویک کارت (دانشگاه لا یولا، شیکاگو)
یوهان کول(دانشگاه میشیگان)
کارلوس فورمنت
رونالد باینر(دانشگاه تورنتو)
دیوید ای. استنارد(دانشگاه هاوایی)
مورات بلگی(دانشگاه بیلگی، استانبول ترکیه)
توماس مک کارتی(دانشگاه ییل)
داگلاس کاسل(دانشگاه نتردام)
نیلوفر پذیرا( رئیس پن کانادا)
مارتین اسپادا(دانشگاه ماساچوست)
داگلاس کلنر(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
ویلیام شپرد(دانشگاه کانتربری ، نیوزلند)
دیوید اینگرام(دانشگاه لویالای شیکاگو)
گاوین کیچینگ( دانشگاه نیوست ولز، استرالیا)
جول راجرز(دانشگاه ویسکانسی)
کارل باگس(دانشگاه ملی لس آنجلس)
احمد رشید(روزنامه نگار لاهور)
داگلاس آلن(دانشگاه مین)
توماس کینان(کالج بارد)
رفیا زکریا(دانشگاه ایندانا)
شادیا دروری(دانشگاه رجانا،کانادا)
وینی لال(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
ملسا ویلیامز( دانشگاه تورنتو)
ساندرا بارتکی(دانشگاه الینویز شیکاگو)
توماس شیهن(دانشگاه استنفورد)
جیمز توله(دانشگاه ویکتوریا)
آسما افسرالدین(دانشگاه نتردام)
ریک سالوتین(ستون نویس گلوب اندمیل، تورنتو)
مارتین بک ماتوشتیک(دانشگاه پردو)
استفن زونز(دانشگاه سانفرانسیسکو)
استفن کینزر(دانشگاه نورث وسترن)
جیمز ریلی(دانشگاه تورنتو)
عایشه جلال(دانشگاه تافت)
اسماعیل پونه والا(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
الیزابت هورد(دانشگاه نورث وسترن)
مایکل مان(دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس)
پاتریشیا اسپرینگ بورگ(دانشگاه آزاد بلزانو، ایتالیا)
هنری مان سون(دانشگاه مین)
چارلز کورزمن(دانشگاه کارولینای شمالی)
استادیس، ن. کالی واس(دانشگاه ییل)
ماری آن تترالت(دانشگاه ترینیتی، تگزاس)
روبرت جنسن(دانشگاه تگزاس در آستین)
رشید بگ(دانشگاه استلنبوچ،آفریقای جنوبی)
روکسان ال. ایبن(کالج وز لی )
پیتر منداویل(دانشگاه جورج میسن)
ادوارد فریدمن (دانشگاه ویسکانسین)
اینگرید متسون(دانشگاه هاردفورد)
مقتدر خان (دانشگاه دلاور)
دونکن اویسن(دانشگاه سیدنی، استرالیا)
میشل براوز(دانشگاه ریک فورست)
رونالد جی. هیل(دانشگاه دوبلین، ایرلند)
گرگوری بائوم(دانشگاه مک گیل)
تامارا سان(کالج ویلیام و مری، ویرجینیا)
صبا محمود(دانشگاه کالیفرنیا، برکلی)
مارک یورگنزمایر(دانشگاه کالیفرنیا،سانتا باربارا)
لوکاس سوین(کالج دارموت)
چارلز باترورس(دانشگاه مریلند)
کرول پیتمن (دانشگاه کاردیف)
امریتا باسو(کالج آمهرست)
فاواز گرگز(کالج سارا لورنز)
یونگ- باک کیم(دانشگاه آسیا پاسفیک)
آن نورتون(دانشگاه پنسیلوانیا)
سیسیلیا لینچ(دانشگاه کالیفرنیا، ایرواین)
سوزان باک – مورس( دانشگاه کورنل)
حاجیت بورر(دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
دنیس جی. اشمیت (دانشگاه ایالتی پن)
جان راستون شائول( نویسنده ، کانادا)
کوری برت اشنایدر(دانشگاه بران)
تیمور کوران(دانشگاه دوک)
پاول چامبرز(دانشگاه گلامگورن)
روبرت ار. ویلیامز(دانشگاه الیانو شیکاگو)
نیکولاس زنوس(دانشگاه ماساچوست)
دبلیو. دی. هارت(دانشگاه الیانو شیکاگو)
لوئیس آنتونی(دانشگاه ماساچوست)
راما مانتنا(دانشگاه الیانو شیکاگو)
سام بلاک( دانشگاه سیمون فراسر،کانادا)
جنویو فوجی جانسن(دانشگاه سیمون فراسر،کانادا)
شلی دین(کالج بودون)
کر گ کامپل (دانشگاه ادوارد)
مونا ال گباشی(کالج برنارد)
جاکو استوبل( دانشگاه تئولوژی ،تنسی)
دیوید مدنیکوف(دانشگاه ماساچوست)
ار. ایی.جنینگز(دانشگاه سیمون فراسر،کانادا)
ولید مبارک( دانشگاه آمریکایی لبنان)
نیکلا پرات ( دانشگاه اینگلیای شرقی)
یورلیکا مارتین سون( دانشگاه علوم و تکنولوژی،نروژ)
جیلیان شودلر ( دانشگاه ماسوچوست)
رابرت لی ( کالج کلرادو )
متو گاتمن(دانشگاه بران)
لوئیس کانتوری(دانشگاه مریلند)
کاترین لوتز(دانشگاه بران)
عزّالدین لایاچی(دانشگاه جونز)
کاتارزینا جارکا (دانشگاه جولونیان ،لهستان)
چ.سی. اریک میدل فورت(دانشگاه ورجینیا)
ادموند برک( دانشگاه کالیفرنیا)
مایکل اوربان( دانشگاه کالیفرنیا)
سوزان مولر(دانشگاه مریلند)
لوری جی.سیرز(دانشگاه واشینگتن)
مارگریت لوی(دانشگاه واشینگتن)
ابراهیم موسی(دانشگاه دوک)
رابرت وار(دانشگاه کالگری،کانادا)
جان انتلیز(دانشگاه فردهم)
جوآن لینز(دانشگاه ییل)
مالیش رودون(نویسنده ،اسکاتلند)
چارلز دربر(کالج بوستون)
ماتیو اونجلیستا(دانشگاه کورنل)
کارول گولد( دانشگاه تمپل)
نوبر هاوسپیان(دانشگاه چپمن)
بتینا آودکر( دانشگاه کالیفرنیا)
یان ندرن وین پیترز(دانشگاه الینیوس)
آدو شوکلنک(دانشگاه کوئینز)
الیستایر م. ماکلود ( دانشگاه کوئینز)
نانسی گالاکر (دانشگاه کالیفرنیا)
جیمی مایرفیلد(دانشگاه واشنگتن)
ویلیام .ا جیمزسون( کالج بوستون)
مایکل گلدمن(دانشگاه مینی سوتا )
کون کوچ (دانشگاه لیدن)
مورتن وینستون ( کالج نیوجرسی)
مایکل پری ( دانشگاه اموری)
تونی اسمیت ( دانشگاه تافت)
دبلیو. ریچارد بوند(دانشگاه براک ،کانادا)
آدری کوسروف ( کالج مایکل)
نسیم مانادوکارن(دانشگاه دالهوسی،کانادا)
جاستین تی والد( دانشگاه سانفرانسیسکو)
استا اسوینسدتر( دانشگاه سانفرانسیسکو)
فیزی بابن( دانشگاه ترنت،کانادا)
بورلی میلتون- ادواردز(دانشگاه کوئینز بلفاست)
اود حلبی (دانشگاه رایت استیس)
آرتور گلداسمیت(دانشگاه پن استیت)
پیتر ریلتون( دانشگاه میشیگان )
نامی کلین ( نویسنده ، کانادا)
پاول آرتس( دانشگاه آمستردام)
توماس مرتز(دانشگاه کالیفرنیا،لس آنجلس)
ساموئل ریک لس(دانشگاه کالیفرنیا، ساندیاگو)
آدام هاش چایلد ( نویسنده ، آمریکا)
خاخام مایکل لرنر( ویراستار،مجله چکون)
آشیس ناندی ( مرکز مطالعات کشورهای در حال توسعه، هندوستان )
دبلیو.جی.تی. میچل(ویراستار مجله پژوهش انتقادی)
روبرت بویرز(ویراستار سلاما گوندی)
جو ساکو( نویسنده )
آدام شاتز(مجله نیشن)
مارکوس راسکین(موسسه مطالعات سیاسی)
استفن اریک برونر(دانشگاه روتگرز،نیوجرسی)
کاتا پولیت(مجله نیشن)
چارلز گلاس(نویسنده،پاریس) ماتیو
راس چایلد(سردبیر مجله پروگرسز)
آنتونی بارنت(مجله اپن دموکراسی)
جاناتان روزنبام( منتقد فیلم، شیکاگو ریدر)
مایکل تامسون(مجله لوگوس)
ایان ویلیامز(گاردین، ستون نویس آن لاین)
مایکل توماسکی(ویراستار،گاردین امریکا)
دانیل بورن(ویراستار،کامن رویو)
دوسن ولیک کوویچ (نویسنده ،بلگراد)
کریس تون سینگ)پژوهشگر خاورمیانه)
فرانک بارنابی(ویراستار مجله بین المللی حقوق بشر)
انریکو کرزو(ویراستار مجله لیبرال، مکزیکوسیتی)
حسین ایبیش(موسسه حالا سلام مقصود، واشگتن)
کرگ کالون(رئیس موسسه تحقیقات علوم اجتماعی)
حمزه یوسف( موسسه زیتونه، سانفرانسیسکو )
زینپ اریکانلی(موسسه مطالعات سیاسی، فرانسه)
آدام میکنیک( نویسنده، لهستان)
دنی پاستل(نویسنده،آمریکا)
مریم سی. سعید(همسر ادوارد سعید)
ریک سالوتین(ستون نویس گلوب اندمیل، تورنتو)
ریک سالوتین(ستون نویس گلوب اندمیل، تورنتو)
کریس هجز (نویسنده ،آمریکا)
نورمن فینکل اشتین(دگر اندیش یهودی )
ادواردو گالیآنو(نویسنده، اروگوئه)
