۲ - آیا بهتر نبود که بجای این دو ایرانی محترم اما بی ارتباط با هنر و به ویژه سینما، از میان هنرمندان سینمای کشور خودمان که از پیشکسوتان خود شما بوده و این راه را برایتان باز کرده اند و خوشبختانه هنوز حیات داشته و ساکن آمریکا هم می باشند یک یا دو نفر را بعنوان نماینده خود معرفی می کردید تا هم به هنر سینما و هم به آن ها که خیلی پیش از شما به سینمای ایران خدمت کرده اند حرمت گذاشته باشید؟ باعث شگفتی من خواهد بود اگر شما که افراد برجسته و نامدار جامعه ایرانی مقیم آمریکا، همچون خانم انصاری و آقای نادری، را بخوبی می شناسید هنرمندانی چون خانم ها زینت مودب (خطیبی)، فخری خوروش، ویدا قهرمانی، مری آپیک، و شهره آغداشلو، و آقایان امیر نادری، بهرام بیضایی، بهروز وثوقی، پرویز صیاد، پرویز کاردان، تقی مختار، و مسعود اسداللهی را، که همگی از چهره های قدیمی و آشنای عرصه سینمای ملی ما بوده و سال هاست که ناگزیر از اقامت در آمریکا شده اند، نشناخته و بجا نیاورید!

۳ - ای کاش شما هم مثل زنده یاد عباس کیارستمی که به هنگام دریافت جایزه کوروساوا در سانفرانسیسکو بهروز وثوقی را به روی صحنه دعوت کرد و جایزه ارزشمند خود را به پاس همه بازی های درخشان و به یادماندنی که آقای وثوقی در فیلم هایش کرده است به او اهدا کرد، اندکی جرات و شهامت اخلاقی به خرج می دادید و با استفاده از فرصت گرانبهائی که نصیبتان شده بود به گونه ای شایسته حرمتگذاری خودتان به این پیشکسوتان را نشان می دادید.

۴ - دیدم و شنیدم که در پیام خود به «آکادمی اسکار» و هنرمندان هالیوود گفته اید: «متاسفم از این که امشب با شما نیستم. غیبت من به علت احترام به مردم کشورم و شش کشور دیگر است که با وضع قانون غیرانسانی‌ ممانعت از ورود مهاجران به آمریکا مورد بی‌احترامی قرار گرفته اند.» آقای فرهادی گرامی، آیا شما تا بحال به این همه بی احترامی نسبت به هموطنان خودمان در داخل وطنمان هم اعتراضی کرده اید؟

با احترام: توفیق ممتاز