در بیست‌و دومین روز از اعتصاب غذای هنگامه شهیدی، وضعیت جسمانی وی «بسیار خطرناک» توصیف شده است.
به گزارش «آمدنیوز» «هنگامه شهیدی» که نیمه شب ۱۹ اسفندماه ۱۳۹۵ در حالت استراحت مطلق پزشکی توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد، طی تماس تلفنی با خانواده‌اش، از آنان حلالیت طلبید و وصیت کرد که «اعضای بدن خود را پس از مرگ در زندان به نیازمندان اهداء کنند.»
خانم شهیدی در تماس تلفنی ساعتی قبل خود گفته که توانایی جسمانی او از بین رفته و در سلول انفرادی خود را «سینه‌خیز» روی زمین می‌کشد و گفته است که جرمی را مرتکب نشده است.
متن سخنان هنگامه شهیدی عضو حزب اعتماد ملی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح طلب به شرح زیر است:
وصيت نامه
«٢٤ روز اعتصاب غذا و داروى خشك داشته‌ام و چند روزى است كه ديگر آب و چاى هم نمى‌نوشم. از همه حلاليت مي‌طلبم. برايم لباس سفيد بپوشيد و مرغ سحر بخوانيد. وصيت نامه‌ام را در دو برگ به بازجويم داده‌ام و گفته‌ام به خانواده‌ام بدهيد. چون فرصت دريافت كارت اهداى عضو نداشته‌ام اگر اعضاء بدن قابل اهدا بود، اهدايش كنيد.
در روز پايان بازداشت موقتم يا در خانه‌ام هستم يا در غسال‌خانه و اگر اين چنين باشد مسبب اين امر مسئولين خطاب به رئيس‌جمهور، اداره اطلاعات، دادستان و قوه قضائيه است.
من چيزى براى از دست دادن ندارم و جرمى مرتكب نشده‌ام. اگر بميرم هم هيچ اتهام و جرمى را قبول نمى‌كنم چون كارى انجام نداده‌ام. به كسى كه قتل انجام داده و مى‌خواهد اعدام شود ملاقات مي‌دهند، ولى به من نداده‌اند، ديگر هم تقاضاى ملاقات نمي‌كنم و شايد هم نباشم كه بكنم. چند روزى است كه ديگر چيزى نمي‌نوشم و در بهدارى هم نمى‌گذارم برايم سرم بزنند. قلبم اوضاع مناسبى ندارد. همچنين توان راه رفتن نيز ديگر ندارم و در سلولم سينه‌خيز خود را مي‌كشم. من ٤ يا ٥ روز ديگر بيشتر توان ندارم و ضمناً تمام اين صحبت‌ها را به بازجو و بهدارى زندان اوين نيز گفته‌ام. از همه اقوام و دوستانم حلاليت مي‌طلبم.»
گفتنی است «مصطفى ترك همدانى» وکیل رسمی هنگامه شهیدی پس از گذشت ۲۲ روز از بازداشت وی هنوز نتوانسته مجوزى براى ديدار با موکل دريافت كند. این در حالی است که مقامات جمهوری اسلامی، قوه‌ی قضائیه ایران را یکی از بهترین دستگاه‌های دادگستری در جهان می‌پندارند! و مدعی هستند گزارشگران بین‌المللی حقوق بشر سازمان ملل در مورد ایران گزارش‌های سیاه‌نمایی شده به جامعه‌ی جهانی ارائه می‌کنند!
