برجام هم همان‌طور که همه نگاه‌ها را در چهار سال اول به سمت روحانی چرخاند، نقطه مثبت دولت یازدهم از نظر بسیاری محسوب می‌شود.

سميرا از كرج برجام و توافق هسته‌ای ایران را مهم ترین دستاورد روحانی می‌داند و می‌گوید: همین که باعث شد انرژی هسته‌ای ایران به نتیجه برسد تحقق بهترین وعده بود و کاری که کرد شبیه به ملی شدن صنعت نفتی بود که مصدق انجام داد. همچنین با توجه به اینکه دولت او روحانی آدم‌های قدرتمند و فهیم تشکیل شده است حتما به او رای می‌دهم.

محسن از مشهد نیز می‌گوید حدودا 20 درصد از عملکرد روحانی رضایت دارد و آن هم صرفا به خاطر برجام است و وعده‌هایی مانند مبارزه با فساد، اشتغال، بهبود صنعت و اوضاع سلامت، رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی هیچ کدام عملی نشده است.

برخی هم تنها دلیل رای دادن دوباره به روحانی را کاندیدای اصلاح‌طلبان بودن می‌دانند.

توحید می‌گوید: در شرایطی که دوباره اصلاح‌طلبان روی روحانی اجماع کردند، راهی جز اعتماد دوباره به او باقی نمی‌ماند. هرچند دولت در عمل کردن به وعده هایی که در حوزه آزادی‌های مدنی داده بود موفق نبوده است.

یاسمن از بندرعباس هم تنها دلیل انتخاب روحانی را حمایت اصلاح‌طلبان از او می‌داند و می‌گوید: به روحانی رای می‌دهم تنها به این خاطر که اصلاح‌طلبان کاندیدای دیگری معرفی نکردند و نمی‌‌خواهم دولت دست اصول‌گرایان بیفتد. روحانی به بیشتر وعده هایش عمل نکرده و حتی مشکلات دیگری به وجود آورده است.

همچنین من تنها از عملکرد دولت در سیاست خارجی راضی‌ام. بقیه‌ عملکردش ضعیف و پر از امید‌های بیهوده بوده است. او به بسیاری از وعده‌ها از جمله برداشتن خیلی از تحریم‌ها و بهتر کردن شرایط برای اشتغال جوانان عمل نکرده است. در حوزه وزارت علوم هم عملکرد قابل قبولی نداشته، هرسال ظرفیت دانشگاها بی‌رویه بالا رفته است اما کیفیت آموزش پایین است. همین‌طور نتوانسته با بسیاری از کسایی برخورد کند که قول داده بود از کنترلشان روی دولت کم می‌کند.

از طرفی برخی رای دادن به روحانی را انتخاب بین بد و بدتر می‌دانند.

مهتاب از شیراز می‌گوید: در شرایط کنونی کشور گزینه بهتری از روحانی دیده نمی‌شود. با اینکه نمی‌توان گفت او به همه قول‌هایش عمل کرده اما دستاورد برجام و یا همین که توانست جلوی بسیاری از پولشویی‌ها و بالا رفتن تورم را بگیرد خوب بود و باز هم حاضرم به او رای بدهم.

یکی از هم‌وطنان یاسوجی می‌گوید راه دیگری وجود ندارد و به روحانی رای خواهد داد زیرا او آخرین روزنه‌های امید و اصلاح، آخرین فریادهای ملت، آخرین تدبیر برای رهایی از فروپاشی کلیت جامعه ایران، رویای توسعه و آزادی، دولت مدرن و دموکراسی است. او می‌گوید آخرین امید به راه غیرخشونت‌بار، تدبیر دولت امید است و باز هم به روحانی در چهار سال پیش رو اعتماد می‌کند، اول اینکه راه دیگری ندارد و دوم بذری که روحانی افشانده نیاز به آبیاری دارد که باید به دست خودش انجام شود و روحانی آخرین امید به رویش این بذرهاست.

هم‌وطن دیگری از یاسوج معتقد است جامعه راهی به جز اعتماد به روحانی ندارد و می‌گوید: بالاخره ایشان با وعده‌هایی آمد و توانست حداقل‌های آن را به دست بیاورد، خصوصا در دیپلماسی خارجی.

البته شاید در داخل، با اختیاراتی که داشت نتوانست به وعده‌هایش عمل کند، زیرا اختیارات رییس‌جمهوری برخلاف قانون کامل نیست و محدودیت‌هایی دارد. با وجود این او در چهار سال یک بحران را کنترل کرد. او بعد از هشت سال وحشتناک توانست کشور را تقریبا از بحران خارج کند هرچند هنوز هم مشکلاتش گریبانگیر اوست اما به نظر می‌رسد تنها کسی که می‌تواند این خروج از بحران و رشد کشور را ادامه دهد خود شخص روحانی است. قشری که خودم هم به آن تعلق دارم یک قشر اصلاحی اعتدالی است و روحانی هم با تفکرش نشان داده که توانایی‌های پیشرفت کشور را در خودش دارد. به همین دلیل می‌شود به روحانی اعتماد کرد و جامعه هم راهی جز اعتماد به روحانی برای پیشرفت و خروج از بحران ندارد.