شاید سال ۷۷ و زمانی که در اوج جوانی فوتبالم را در آدونیس خراسان آغاز کردم فکر نمی‌کردم به امروز برسم، روزی که باید برای دوره‌ای موقت از عشق سال‌های جوانی‌ام فاصله بگیرم و مدتی بیرون از گود فوتبال باشم. در این سال‌ها آنچه همیشه به من انگیزه داد عشق هواداران فوتبال بود، از شمال، جنوب، شرق و غرب کشور پهناور ایران که همیشه به من لطف داشتند و من در سال‌های حضورم در فوتبال همیشه سعی کردم رفتاری کنم که آنها آزرده خاطر نشوند.

در زندگی همیشه همه چیز آنطور که خودت دوست داری پیش نمی‌رود، امروز که دارم نامه خداحافظی‌ام از دنیای بازیگری‌‌ام را می‌نویسم دوست داشتم پیراهن آبی استقلال را برتن کنم و با این تیم پرافتخار فوتبالم را کنار بگذارم اما صد حیف که این اتفاق برایم نیفتاد هرچند که به تقدیر احترام می‌گذارم و هرگز گله‌ای از خواست خدا ندارم.

اگر تصمیم داشتم در پایان بازی با استقلال از فوتبال خداحافظی کنم برای این بود که دوست داشتم چشم در چشم هواداران آبی‌دل این اتفاق برایم بیفتد و فکر می‌کنم هواداران خوب استقلال در شنبه شب، شب باشکوهی را برای من خواهند ساخت، شبی که قطعا تا آخر عمرم فراموش نخواهم کرد. البته با توجه به شرایطی که صبا دارد و نیازی که به من بود، روز شنبه از هواداران استقلال خداحافظی می کنم و در پایان فصل و بعد از برگزاری جشن ماندن صبا در لیگ برتر برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی می کنم تا جا برای بازیکنان جوان تر بیشتر باز شود.

البته هرگز لطف هواداران مشهدی را فراموش نمی کنم و من پیشرفت فوتبالم را مدیون آنها هستم، هوادارانی که چه در زمانی که در تیم های این شهر بازی کردم و چه زمانی که بیرون از مشهد بودند همواره من را حمایت کردند و باعث شدند برای پیشرفت در فوتبال انگیزه بگیرم.

در سال‌هایی که در فوتبال حضور داشتم مربیانی سر راه من قرار گرفتند که هم باعث پیشرفت فوتبالم شدند و هم در مرحله بعدی زندگی‌ام که پا گذاشتن به عرصه مربیگری است تجربیاتشان بسیار به من کمک خواهد کرد، از اکبر میثاقیان گرفته که معرفی شدن به سطح اول فوتبال را مدیون او هستم تا امیر قلعه‌نویی و لوکا بوناچیچ که بهترین روزهای فوتبالم را با این عزیزان تجربه کرده‌ام.

امروز که می‌خواهم از شما خداحافظی کنم باید بگویم که این خداحافظی موقتی است چراکه سعی دارم با آموختن دانش مربیگری این‌بار در قامتی جدید وارد این رشته ورزشی شوم و سعی کنم آنچه را در سال‌های فوتبالم آموخته‌ام به جوان‌های کشورم آموزش دهم.

مطمئنا دوری من از فوتبال چندان طولانی نخواهد بود و من سعی می‌کنم دوباره شما عزیزان را در استادیوم‌های ورزشی ملاقات کنم و با هم فوتبال ایران را به سمت مسیری درست ببریم. »

به امید دیدار مجدد

برادر کوچک شما رضا عنایتی