قضیه هم از آن جایی شروع شد که یکی از اصلاح طلب های طرفدار جمهوری اسلامی صفت «قتل عام» را برای یکی از کاندیداها، یعنی «آیت الله رییسی» عنوان کرد که مورد استقبال برخی از نشریات و افرادی قرار گرفته که لزوما اصلاح طلب نیستند اما چون می خواهند که طرف «بد» انتخاب شود از این نام گزاری برای «بدتر» استقبال کرده و این نام را سر زبان ها انداخته اند. و اخیرا دیدم که همین نام گزاری سبب شده بین ژورنالیست ها «بگومگوهایی» راه بیفتد مثلا: چرا به رییسی می گویند آیت الله قتل عام، و به روسای او که خوینی ها و سیداحمد خمینی و خود آیت الله خمینی بودند نمی گویند» (نقل به مضمون) و در مقابل دوست نویسنده ی دیگری می گوید: «آن ها که مرده اند این که زنده است و می خواهد رییس جمهور هم شود، باید این عنوان را بگیرد تا مردم او را بهتر بشناسند.» (نقل به مضمون) و از این قبیل... البته در فیس بوک و جاهای دیگر هم همین برخوردها را بین مردمان عادی و مخالفین و موافقین رای دادن به شکلی دیگر می توانیم ببنیم.

من شخصا هیچوقت به دیگران بابت رای دادن و رای ندادن توصیه نکرده و نمی کنم چون فرض بر این است که وقتی کسی به سن رای دادن می رسد موجودی عاقل و بالغ است و قرار است که بداند چه می خواهد و چه می کند. اما از آنجایی که حق هر کسی می دانم که نظرش را درباره کاندیداها بگوید و یا دلایل خودش را برای رای دادن و رای ندادن ابراز کند، اکنون در ارتباط با این نام گزاری هم فکر می کنم از آنجایی که بیشتر آیت الله ها و حجت الاسلام ها زنده اند و همین طور هم به تعدادشان اضافه می شود، و کمتر افرادی هستند که در حکومت باشند و دستی در قتل عام ها نداشته باشند بهتر است به جای این که «قتل عام» را خرج یکی شان کنیم، و در عین حال مساوات را هم رعایت کرده باشیم این عنوان را بدهیم به همه شان. و نام حکومت جمهوری اسلامی مسلط برسرزمین را بگذاریم «حکومت قتل عام».

با این کار هم معنای بد و بدتر بیشتر و بهتر مشخص می شود و هم بعضی متفکران رند حکومتی نمی توانند نویسندگان و ژورنالیست های مخالف جمهوری اسلامی را روبروی هم قرار دهند و از آب گل آلود به نفع جمهوری اسلامی ماهی بگیرند.