حاجی بابایی رئیس جلسه است؛ حضور وی که پیش از این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شده بود در کنار رئیسی و آنهم در جوی صمیمی، وحدت نیروهای انقلابی را به رخ می کشد؛ قرار است اول میهمان صحبت کند و بعد میزبانان دغدغه های خود را با وی مطرح کنند؛ رئیسی از مجلسی ها را رکن اساسی کشور می داند و از آنها برای نوشتن برنامه امسال کشور که بعد از شانه خالی کردن دولت صورت گرفت، تشکر می کند.

اولین نماینده سعی می کند سوالاتش را جدی و یکجا بپرسد، برای همین ۱۵ سوال را به صورت رگباری از رئیسی می پرسد؛ همین کار صدای نمایندگان را در می آورد؛ یکی از نمایندگان از دور می گوید: «۲۰ سوالو تو یه سوال پرسیدنم زرنگیه ها!»؛ نمایندگان که به کنایه های اینچنینی همکارانشان عادت دارند، فقط می خندند.

طراحی جلسه به گونه ای است که نمایندگان دغدغه هایشان را مطرح کنند نه اینکه فقط تعریف از میهمان داشته باشند؛ یکی از نمایندگان در اظهاراتش از دغدغه مهمی حرف می زند؛ «آقای رئیسی می گویند چتر اصولگرایی شما محدود به عده خاصی است؟»؛ رئیسی هم پاسخ جالبی می دهد و تاکید می کند که می تواند کاندیدای هر اصلاح طلب و اصولگرایی باشد که در خط امام است.

«در ورودی ستاد من به روی هیچ یک از کسانی که پایبند به نظام هستند، بسته نیست»؛ شاید همین تفکر رئیسی باعث شده که چهره های مختلف از سلیقه های مختلف را در ستادش ببینی؛ این اظهارات رئیسی احسنت احسنت نمایندگانی را به همراه دارد که بعضا برای عوض شدن فضای جلسه، چندباری با صدای بلند این کلمه را تکرار می کنند.

یکی از نمایندگان زن مجلس هم قرار است صحبت کند؛ مساله زنان و اهمیت به زن دغدغه طبیعی است که مطرح می کند؛ رئیسی هم چند جمله ای از نگاهش به جایگاه زن می گوید ولی در ادامه خاطره جالبی از نمایشی بودن برخی اقدامات دولت ها درباره زنان نقل می کند: «یکی از آقایان رئیس جمهور که خیلی درباره مساله زنان حرف می زد روزی به من گفت که فلانی من خیلی از زنان حرف زدم ولی یک وزیر زن هم نتوانستم انتخاب کنم؛ تو برای من کاری کن و با آیت الله یزدی (که آن زمان رئیس قوه قضائیه بود)، صحبت کن تا اجازه دهد دخترش را به عنوان وزیر دادگستری معرفی کنم؛ اینطوری هم مشکل من حله، هم مشکل تو حله، هم مشکل آیت الله یزدی!» این خاطره رئیسی و کنایه اش به رئیس جمهوری که حالا حضار اسمش را زمزمه می کنند، چند ثانیه کل حاضرین را می خنداند.

بحث ها بین نمایندگان و رئیسی به صورت پرسش و پاسخ و رفت و برگشت انجام می شود؛ همین جذابیت جلسه را بالا برده و البته برخی نمایندگان را که وقت سوال پرسیدن به آنها نرسیده، معترض!؛البته برخی می خواهند خارج از نوبت سوال کنند که با شوخی و تیکه های پی در پی همکارانشان مواجه می شوند.

«پولی در بساط ندارم!»؛ این جمله رئیسی خیال خیلی ها را راحت می کند که در ستادش خبری از ریخت و پاش و پول های کلان نیست؛ البته شاید همین جمله خیلی ها را هم ناامید کرده باشد!

سوال یکی از نمایندگان درباره رویکرد رئیسی درباره سیاست داخلی و حل مشکلات کشور، با جواب جالبی را به همراه دارد؛ «رویکرد من برای اداره کشور نگاه به درون است نه بیرون؛ این نگاه با نگاهی که مشکلات کشور و حتی آب خوردن مردم را در گرو رابطه با بیرون می داند فرق می کند.»؛ این کنایه سنگین رئیسی دوباره فریاد احسنت احسنت نمایندگان را بلند می کند.

یکی از نمایندگان ترک زبان درباره تبلیغات حجت الاسلام رئیسی انتقاداتی را مطرح می کند و از وی می خواهد که به نقش نمایندگان برای رای آوری توجه بیشتری کند؛ حرف های نماینده که در نگاه اول تند به نظر می رسد، سکوت را بر جلسه حاکم کرده؛ نوبت به جواب رئیسی که می رسد، او با یک «چوخ ممنون» گفتن و تشکر به زبان ترکی، هم صمیمیت را به جلسه بر می گرداند و هم در ادامه جواب نماینده را می دهد.

جلسه راس ساعت تمام می شود و نمایندگان رئیسی را رها نمی کنند؛ بازار عکس های یادگاری هم طبق معمول تا دم در خروجی داغ است و حتی برخی نمایندگان که کارت تردد مخصوص دارند تا زمان سوار شدن میهمان به ماشین صحبت را ادامه می دهند.

حالا مجلس بیشتر از قبل افکار رئیسی را می شناسد، شناختی که حتما بعد از ۲۹ اردیبهشت بیشتر به درد خواهد خورد.