ضرورت همبستگی اتحادیه های کارگری

دوستان گرامی!
در آغاز، اول ماە مە، روز همبستگی جهانی کارگر را کە عامل مهم در پیوند درونی جنبش جهانی چپ و کارگری است، بە شما شادباش می گوئیم و همبستگی مان با شما را بار دیگر مورد تاکید قرار می دهیم و برای شما در مبارزە علیە نئولیبرالیسم کە دست آوردهای جنبش جهانی کارگری را مورد تجاوز و تعرض قرار دادە، آرزوی پیشرفت داریم. امید است کە سازمان ها و اتحادیە های کارگری در کشورهای مختلف در این شرایط دشوار با تبادل اطلاعات و تجارب مبارزاتی شان، بتوانند موثرتر از حقوق شان دفاع کنند و به راە کارهای مفیدتری برای پس راندن این تجاوز و تعرض دست يابند.

کارگران و مزدبگیران در ایران در شرایط بسیار دشواری بە سر می برند. نرخ بیکاری در حال افزایش است. بر پایە آمارهای رسمی طی یک سال نرخ بیکاری با ١.٥ درصد رشد بە حدود ١٣ درصد رسیدە کە البتە اين رقم طبق دادە های اقتصاددانان مستقل بالغ بر ٢٠ درصد است. بیش از ٩٠ درصد کارگران به صورت غیررسمی و موقت کار می کنند، فاقد امنیت شغلی هستند. دستمزد اکثریت کارگران و عموم مزدبگیران زیر خط فقر قرار دارد و جمهوری اسلامی درخواست افزایش دستمزد را کە یک خواست همگانی است، سرکوب می کند و دستمزدها را هم چنان زیر خط فقر منجمد نگهمیدارد. کارگران در صورت اعتصاب و اعتراض، اخراج و زندانی می شوند. طی همین مدت صدها فعال صنفی، بە دلیل شرکت در اعتصابات و سازماندهی آنها و اعتراض بە سیاست های ضدکارگری دولت روحانی اخراج و یا تحت پیگرد پلیسی قرار گرفتند. در مواردی نیز کارگران را بە دستور مقامات دولتی و قضایی مانند بردگان بخاطر اعتراض بە اخراج و شرکت در اعتراضات شلاق زدند. عدەای از فعالین سندیکایی و کارگری را کە دوران محکومیت شان را گذراندە بودند بە اتهام های جعلی دوبارە بە محاکمە کشاندند و برای آنها احکام سنگین زندان صادر کردند.