در چنین شرایطی جبهه جدید میان اصولگرایان، حتماً شرایط را برای ائتلاف اصولگرایان دشوار خواهد کرد؛ چرا که اولاً تکلیف این گروه مشخص است و می‌داند نامزد تحت‌الحمایه‌اش کیست؛ دوم اینکه اصولگرایان پرشماری هستند که می‌خواهند ضمن حفظ هویت سیاسی خود، گزینه‌ای فراتر از رئیسی و قالیباف را انتخاب کنند و دست آخر اینکه جبهه جدید اصولگرایان، از حمایت اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان نیز برخوردار خواهد بود.اصولگرایان ائتلافی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ و انتخابات مجلس سال ۹۴، میدان و نتیجه را به این ائتلاف سه گانه واگذار کرده‌اند و هنوز نتیجه ۳۰ به هیچ در تهران، از خاطر آنها نرفته است. بخصوص که حالا چهره های نزدیک به علی لاریجانی در رأس این تشکل قرار دارند. نکته قابل تأمل اینجاست که به اعتقاد ناظران، حمایت اصولگرایان اعتدالی به رهبری رئیس مجلس از روحانی، بیش از آن که «سیاسی» باشد، «ملی» است. رئیس مجلس که هیچ گاه همسویی با دولت حسن روحانی را کتمان نکرده است، شیوه او در کشورداری را می‌پسندد و بر همین اساس در روزهای گذشته نسبت به تبعات شعارهای ناپخته و فاقد کارشناسی نامزدهای اصولگرا، هشدار داده است.گام سوم اصلاح طلبان، اعتدالگرایان و اصولگرایان میانه‌رو، فارغ از نتیجه‌ای که در انتخابات پیش رو به دست خواهد آورد، پررنگ‌تر کردن خطوط جدید آرایش سیاسی است؛ خطوطی که سعی دارد به جای اصلاح‌طلبی و اصولگرایی، مرز میان اعتدال و تندروی را پررنگ‌تر کند.