سخنان آقای خامنه ای در پیام نوروزی شان سه نکته را به وضوح نشان داد. نکته اول این که شخص رهبر نیز به ولایت فقیه التزام عملی ندارد، مورد دوم اینکه علاوه بر خود ایشان برخی از نزدیکان شان هم چنین باوری ندارند و بالاخره نکته سوم از این قرار است که ایشان جمعی از اطرافیان خود را صالح نمی داند. هدف این نوشته تحلیل منطقی سخنان نوروزی رهبر و نشان دادن سه مورد مذکور است.
قسمتی از گفته ایشان در بخش پایانی پیام نوروزی شان که در حرم رضوی بیان شده از این قرار است:
"هر کس بخواهد با نتیجه آرای ملت در بیفتد، بنده در مقابلش می ایستم. در انتخابات های گذشته هم همینطور بوده است. در سال های ۷۶ و ۸۴ و ۸۸ و ۹۲. برخی در برابر چشم مردم بوده و برخی نبوده و مردم مطلع نشدند. در سال ۸۸ کسانی اردو کشی کردند و در سال های دیگر، جور دیگری بود. در همه این سال ها من ایستادم و گفتم نتیجه رای مردم هر چه هست باید تحقق یابد ......".
پر واضح است که انگیزه آقای خامنه ای از این افشاگری بر شمردن صفات برجسته و بی نظیر خودش بود و نه چیز دیگری، همانگونه که همیشه روال کار ایشان بوده است.
مردم ایران داستان انتخابات سال ۸۸ را بخوبی می دانند و نقش بیت رهبری نیز در این ماجرای خونین بر کسی پوشیده نیست. حمایت علنی رهبر از آقای احمدی نژاد هم قابل انکار نبوده و بی بصیرت خواندن منتقدان را هم همگان بخاطر دارند.
اما ماجرای آن سه انتخابات دیگر, که به گفته ایشان کسی ازجنگ های درونی طبقه حاکمه با خبر نشده است, نکات بسیار مهمی را آشکار می کند.
بهتر است که دو واقعیت زیر را هم از یاد نبریم:
۱- میدانیم که مهره های کلیدی نظام ولایت فقیه بارها گفته اند که ولی فقیه برگزیده پروردگار است و وظیفه خبرگان فقط شناسایی فرد مورد نظر خداوند می باشد و پس از آن محافظت از او. آقای مصباح یزدی حتی گفته است که آرای ملت بدون تایید رهبر فاقد هرگونه ارزشی است.
۲- همگان میدانند که رهبر در بیتی کاملا بسته زندگی و کار میکند و فقط افراد خاصی امکان تماس با ایشان را دارند. این محدودیت به گونه ای است که در زمان های خاصی حتی آقای رفسنجانی هم امکان ملاقات حضوری و یا مکالمه تلفنی با رهبر را پیدا نکرده است. در خبر ها بود که به آقای خاتمی هم اجازه ورود به بیمارستان و عیادت از رهبر را نداده بودند.
با توجه به این داده ها روشن میشود که در سال های ۷۶ ، ۸۴ و ۹۲ جمعی از برجسته ترین نزدیکان رهبر قصد دستکاری در نتیجه انتخابات را داشته اند، یعنی همان کسانی که توانایی یافتن رهبر را دارند. اگر این افراد قادرند که نظر خدواند را تشخیص دهند پس باید بپذیریم که مخالفت این گروه با نتیجه انتخابات هم جنبه الهی داشته و مخالفت رهبر با نظرات ایشان خطا بوده است، مگر اینکه بپذیریم که آقای خامنه ای آنها را خبره نمی داند که در این صورت کل ماجرای ولایت فقیه زیر سئوال میرود و جایی برای التزام عملی باقی نمی ماند.
از طرف دیگر اگر آن افراد پرقدرت آقای خامنه ای را برگزیده خداوند می دانند پس چرا در مقابل حرف او قد علم کرده و کار را به برخورد کشانده اند، همانگونه که آقای احمدی نژاد کرد و همچنان ادامه می دهد. پس باید بپذیریم که ایشان هم به ولایت فقیه التزام عملی ندارند.
اگر چنین است و اکنون رهبر و فقهای صاحب قدرت هم متوجه بی اعتباری نظریه ولایت فقیه شده اند خوب است که ایشان بدون اتلاف وقت این موضوع را با صراحت بر زبان آورده و بیش از این موجب رنج مردم نشود.
