چرا رئیسی را آوردند؟

قبلا نوشته ام که نظرات در موافقت و مخالفت با به صحنه انتخابات آوردن رئیسی چه بوده و رهبر نظام در این میان چه موضعی اتخاذ کرده است. در هر حال چفیه به گردن ها روی نارضایتی و ریزش آراء حسن روحانی که در دفعه قبل حائز اکثریتی ناچیز (یعنی کمتر از یک درصد) بالاترر از نیمی از آراء بود حساب زیادی کرده اند. آن ها فکر می کنند به راحتی و با بسیج تمام امکانات شان در سپاه و بسیج و کمیته امداد و جامعه مدرسین (با اعزام طلاب به طور وسیع به روستاها) و... می توانند انتخابات را دو مرحله ای کرده و در دور دوم برنده شوند. بدین ترتیب آنها در پی آن هستند رئیسی را از پشت صحنه به روی صحنه بیاورند و چهره اش را عادی سازی کنند و با «تطهیر» رنگ ننگ «جنایت» که یک سال پیش توسط یک مرجع مذهبی آزاده بر سر و روی او پاشیده شد و با دادن سیمای یک فرد جاافتاده و سید ریش سفید خوش سیمای آرام طرفدار محرومان، چهره واقعی خشن و هتاک و مهاجم او را «تحریف» کنند و وی را در کسوت جدیدی به روی صحنه سیاست ایران بکشند و مقدمات رهبری اش را با پرکردن نقطه ضعف عدم مدیرریت کلان اجرایی فراهم کنند و در ضمن در هنگام انتقال رهبری، پست مهم ریاست جمهوری را نیز در دست داشته باشند. در کوتاه مدت نیز آب از دست رفته منافع سرشار نابود شده با برجام و بدقلقی دولت روحانی با سپاهیان را دوباره به جوی برگردانند.

به نظر می رسد اما چفیه به گردن هایی که حساب ویژه ای روی نارضایتی اقتصادی و ریزش آرای روحانی کرده اند، هنوز جامعه ایران را بعد از شکست های پیاپی شان خوب نشناخته اند که وقتی موج اجتماعی- انتخاباتی ایجاد شود سیلی راه می افتد که همه نقشه های شان را خواهد برد. آیا ایشان فکری برای این وضعیت و برخطا بودن محاسبه شان روی ریزش آراء روحانی هم کرده اند؟

اگر توهم شان شکست بخورد...

برخی بدبینانه معتقدند آنها از روشهای غیر معمولی که شاید برای ما هم ناشناخته باشد برای موفقیت شان بهره خواهند گرفت و به هر قیمت رئیسی را به ریاست خواهند رساند. به نظر می رسد با توجه به اینکه کودتای فرضی انتخاباتی این بار برخلاف دوره احمدی نزاد می خواهد علیه خود مجری انتخابات صورت گیرد، احتمال موفقیتش چندان ساده و واقعی نیست. ضمن آنکه رهبر نظام که قطعا باید چنین کاری با مجوز ضمنی او صورت بگیرد نیز هوشیارتر و با تجربه تر از آن است که در وضعیت کنونی منطقه و روی کار آمدن ترامپ در آمریکا دست به چنین ماجراجویی خطرناکی بزند.

حال اگر مسیر بهره گیری از روشهای غیر معمول (مثل رد صلاحیت روحانی و یا فرضا ترور او و یا نزدیکانش و امثال این ها) را مسدود بدانیم؛ تنها راه برای حامیان رئیسی استفاده از همه روشهای بهداشتی و غیربهداشتی و بهره گیری از همه حیله ها و ترفندها و بسیج همه امکانات برای افزایش رای او و ریزش رای روحانی است.

شاید تند شدن موضع روحانی در چند سخنرانی اخیر نیز ناشی از همین مسئله باشد که او شاهد است طرف مقابل از همه روشهای کثیف و شارلاتانیسم سیاسی در حد اعلا برای رسیدن به مقصودش استفاده میکند. آیا قبلا به روحانی تذکر داده شده بود که زیاد تند نرود تا جو جامعه ملتهب نشود که وی در دو مناظره اول دست به عصا حرکت کرد؟ توئیت حسام الدین آشنا فرد امنیتی دولت روحانی مبنی بر اینکه روحانی نمی خواست «به جامعه شوک وارد کند»، آیا غیرمستقیم خبری را به اطلاع هم گان نمی رساند که چنین هشدار به روحانی داده شده بود؟ اما چرا فقط به روحانی؟ زیرا بخشی از طرفداران و حامیان روحانی سابقه برافروختگی و پا به خیابان گذاشتن داشته اند! بنابراین روحانی نباید آنها را تحریک کند.

چرا روحانی ناگهان تند شد؟

روحانی شاهد دو اتفاق بود یکی اینکه گویا این تذکر فقط از سوی او و به صورت یک طرفه اجرا می شود و خبرهای آشکار و پنهان زیادی نشان می دهد که طرف مقابل با چه روشهای شارلاتانی قصد زدن او را دارد . همان طور که در روی صحنه نیز با عوامفریبی و دادن وعده های بی بنیاد، بنیاد اقتصاد مملکت را نشانه گرفتند تا آنجا که رئیس مجلس اصول گرا نیز می گوید این وعده ها عمل شدنی نیست و یا نهادهای قضایی سایت کارانه قالیباف را می بندند.

از طرف دیگر روحانی شاهدست که اگر نجنبد و بخشی از آراء مرددین را جلب نکند ممکن است نتواند در مرحله اول پیروز شود و در مرحله دوم نیز معلوم نیست چه اتفاقاتی بیفتد. دلیل تندتر و صریح تر شدن روحانی احتمالا این دو عامل است.

مواضع روحانی رئیسی را هم تحریک می کند که به زبان و سیمای واقعی اش نزدیکتر شود و دست از ریای اخلاق نمایی سابق بردارد. دیالکتیک شرایط و پینگ پینگ متقابل مواضع تند، کار را برای چفیه به گردن های پیرامون رئیسی نیز تنگ و تند می کند.

تا اینجا رئیسی سعی می کرد خود را در کسوتی از ریای اخلاقی و خیرخواهی و مستضعف پناهی پنهان کند و به فریب اقشار تحت فشار زندگی که کمتر سیاسی اند و تنها به دنبال بهبود وضع زندگی فلاکت بارشان هستند بپردازد. در این مسیر عوامفریبانه و ریاکارانه رئیسی را تنها می شد از طریق اطرافیانش شناخت و شناساند. اما به تدریج مواضع خود او نیز روشنگر خواهد بود.

رئیسی را از اطرافیانش بهتر می توان شناخت

رئیسی استعداد پنهانکاری و فریبکاری زیادی دارد. همانطور که سالهای سال در پشت صحنه قوه قضائیه حکم حبس و اعدام و حصر و توقیف داده و کسی مطلع نشده است. نقش پشت صحنه او در همین اواخر علیه احمد منتظری و تلاش برای خلع لباس و به زندان انداختن او، اندکی از رفتارها و رویه های رئیسی را به افکار عمومی کشاند. او حتی پس از انتشار نوار روشنگر آیت الله منتظری خویشتنداری کرد و حتی یک کلمه نگفت.

بنابراین چهره واقعی سیاستها و برنامه های او را همچنان باید از پیرامونش شناخت. در پیرامون او بسیاری از افراد دولت احمدی نژاد قرار دارند که سیاست های ویرانگر او در گذشته را برای آینده این سرزمین نوید می دهند. همچنین افراد مرموز خطرناکی همچون محمدباقر ذوالقدر که نقش آشکار و پنهان او در بسیاری از سرکوب ها وسیاستهای ضدملی اظهر من الشمس است.

اما شاید بد نباشد برای روشنگری بیشتر بر دو چهره دیگر پیرامون رئیسی تاکید فزونتری بکنیم. یکی کامران دانشجوست.

کامران دانشجو از عوامل کودتای انتخاباتی ۸۸

کامران دانشجو رئیس ستاد انتخابات کشور در سال ۸۸ و از طراحان و مجریان تقلب گسترده در آن انتخابات بود. وی در دوره دوم احمدی نژاد بلافاصله پس از کودتا وزیر علوم شد تا نفس دانشگاه را ببرد. برادرش فرهاد نیز رئیس دانشگاه آزاد شد. در همین دوره تعداد زیادی کادر آموزش دیده جناح منتسب وی دارای مدرک دانشگاهی شدند.

کامران در انگلستان درس خوانده و به گفته خودش در ماجرای سلمان رشدی از این کشور اخراج شده است. این چهره شناخته شده است و به خصوص کودتای ننگین ۸۸ علیه رای ملت ایران و تبعات ویرانگر ادامه چهار ساله دولت احمدی نژاد که رئیسی ادامه دهنده راهش خواهد بود نام شوم و شرم این فرد را در خاطره ها زنده می کند. بنابراین تنها باید بر حضور این عامل کودتا در کنار رئیسی تاکید کرد و بر تاریکی اطراف او نور تاباند.

روس گرای ستاد رئیسی، محمد مهدی طهرانچی

آخرین روزهای فروردین، ابراهیم رئیسی میزبان رستم مینیخانوف رئیس جمهور مسلمان تاتارستان و نماینده ویژه پوتین در امور ادیان در مشهد بود. میهمانی ای که شائبه هایی درباره مناسبات رئیسی و روسیه ایجاد کرد تا جایی که رحیمی از نمایندگان مجلس خواست از وزارت خارجه در این مورد پرسش کنند. تاتارستان علیرغم اینکه مسلمان نشین است، حدود ده هزار یهودی دارد که با دولت اسرائیل ارتباط خوبی دارند و حتی مستمری دریافت می کنند. حدود پنج هزار تاتارستانی یهودی نیز در شهرک های یهودی نشین زندگی میکنند. پرس و جوی رحیمی به جایی نرسید و گرمای فضای انتخابات این خبر را به حاشیه برد.

در کنار این خبر اگر به ستاد مرکزی رئیسی سری بزنیم با چهره هایی برخورد می کنیم که می تواند سرنخهای تحلیلی ویژه ای به ما بدهد. بدین ترتیب نفر دیگری که در اطراف رئیسی می توان بر او تمرکز کرد فرد ناشناخته ای است که در تاریکی حرکت می کند. جستجوی رد گذشته و اخیر او در لابلای اخبار اما حضور سیاست روس گرا را در نزدیکی و بیخ گوش رئیسی برای ما یادآور می شود. این فرد محمد مهدی طهرانچی است.

طهرانچی رئیس سابق دانشگاه بهشتی است که اواخر سال ۹۵ توسط دولت روحانی کنار گذاشته شد. وی در سال آخر وزارت کامران دانشجو بر وزارت علوم به ریاست دانشگاه منصوب شده بود. او پس از عزل از ریاست دانشگاه طی حکمی سرپرست معاونت علمی آستان قدس رضوی شد.

طهرانچی در سال ۱۳۷۶ در مسکو، در موسسه فیزیک و فناوری دانشگاه دولتی روسیه، در رشته فیزیک فارغ التحصیل شد. وی اما پس از بازگشت به ایران روابط نزدیک خود با حکومت روسیه و نهادهای وابسته به آن را حفظ کرد. در زمان ریاست طهرانچی بر دانشگاه بهشتی نیز روابط این دانشگاه با مراکز روسی گسترش یافت.

طهرانچی در دولت روحانی سعی داشت علیه برجام سنگ اندازی کند که با هوشیاری دولت از ریاست دانشگاه برکنار شد. اما بعد از برکناری به آستان قدس برده شد. برخی اخبار حاکی از این است که قرار است طهرانچی عضو هیئت امنای دانشگاه آزاد شده و سپس به عنوان ریاست این دانشگاه انتخاب شود. از هم اکنون معلوم نیست قرار گرفتن وی در راس دانشگاه بزرگ و گسترده ای همچون دانشگاه آزاد چه تبعاتی خواهد داشت.

فرد هماهنگ کننده دیدار فرستاده پوتین با ابراهیم رئیسی همین آقای طهرانچی بوده است. همچنین گفته می شود وی یکی از هماهنگ کنندگان روابط ایران و بیت رهبر آن با روسیه است.

روابط ایران و روسیه در سالهای اخیر افزایش زیادی داشته است. پوتین به ایران میآید و از فرودگاه به دیدار رهبر می رود و یک نسخه قرآن خطی هدیه می دهد. چندی بعد ایران پایگاه نوژه را در اختیار روسیه قرار می دهد تا به سوریه حمله کند. روسیه سابقه پیمان شکنی و بدعهدی زیادی در تاریخ گذشته و حال ما دارد که مستقلا قابل بررسی است. برخی از سیاسیون و حتی بعضی از سپاهیان بر این روحیه و رویه روسیه که بر اساس منافعش حاضر است پس از بازی تاسر حد امکان با کارت ایران؛ اما در نهایت روی ایران معامله کند اشاره کرده اند. برخی نیز به عنوان نمونه تصریح کرده اند که احمدی نژاد معتقد بود روسیه (و چین) در پرونده هسته ای نخواهند گذاشت قطعنامه ای علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل تصویب شود اما بعدا دیدیم که چگونه قطعنامه های متعددی علیه ایران تصویب شد و این پرونده ذیل بند هفت قرار گرفت.

در رابطه با پرونده سوریه نیز محمدجواد ظریف در مصاحبه ای (با اعتماد ملی) ضمن اینکه اشتباهات روسیه را در منطقه کمتر دانسته بود، اما تصریح کرده بود با توجه به اینکه آمریکا و روسیه نمی توانند مشکل سوریه را حل کنند، ما نباید دنباله روی یکی از اینها باشیم. ظریف در این مصاحبه به ظرافت از قبح وابستگی به یکی از این دو سخن گفته بود و همین نشان می داد که در ساخت قدرت در ایران چنین گرایشی وجود دارد.

انتخابات «رفراندوم نه بزرگ» به رهبرسازی از رئیسی

حال پس از سخنان چند روز اخیر روحانی و برخورد مستقیم او با رئیسی باید منتظر برخورد متقابل آنان و تشدید حملات و توطئه ها و استفاده هر چه بیشتر از همه روشها و شارلاتانیسم خاص چفیه به گردن هایی بود که دولت دوم احمدی نژاد را با کودتا سرکار آوردند و اینک می خواهند رئیسی جنایتکار را در راس قدرت اجرایی کشور بنشانند و آن را مقدمه ای برای رهبرسازی وی سازند. تصور رهبری چنین فردی نیز دشوار است. آیا در سراسر نظام مستقر عاقلانی نیستند که بفهمند رهبری رئیسی چه انعکاس داخلی و بین المللی خواهد داشت و تبعات جهانی آن می تواند تا چه حد دامن این مملکت و ملت مظلوم را بگیرد؟ آیا تجربه هشت ساله احمدی نژاد کافی نبوده است؟ رهبری اما مقامی مادام العمر است.

ویرانگری هشت ساله احمدی نژاد و تبعات بین المللی آن هنوز مردم ما را آزار می دهد پس چگونه می خواهند رهبری مادام العمر چنین موجودی را بر این سرزمین تحمیل کنند که تبعاتی صد برابر ویرانگرتر خواهد داشت؟

برخوردهای اخیر روحانی اگر در مناظره سوم ادامه یابد موجی اجتماعی ایجاد خواهد کرد که عبور او از مرز پنجاه درصد آراء را بسیار سهل الوصول تر خواهد کرد. در این صورت باید خطای محاسبه فاحش و قمار بزرگ چفیه به گردن هایی که ابراهیم رئیسی را به میدان این بازی آورده اند، به عرصه شکست سنگینی برای آنان تبدیل کرد. دیگر مسئله تنها ممانعت از ریاست جمهوری او و زوج دوقلویش قالیباف نیست که با ولع بی پایانش به قدرت و ریاست، کاپشن احمدی نژادی را زیر اورکت نظامی اش پنهان کرده است؛ بلکه باید انتخابات را به «رفراندوم»ی علیه رهبرسازی از رئیسی تبدیل کرد. آراء رئیسی باید تحقیری تاریخی برای وی باشد و «نه» ای بزرگ به رهبر سازی از یک جنایتکار که به جای نشستن بر صندلی اتهام می خواهد بر کرسی ریاست بنشیند. ثبت نام او حتی، توهین به شعور ما بود (به تعبیر احمد آقای منتظری). او و حامیانش خیال های بالاتری دارند که بنیاد داخلی و خارجی مردم و مملکت مان را می خواهد بر باد دهد. با تمام وجود باید به این تلاش شوم «نه» گفت و مانع تعبیر این کابوس بزرگ شد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این مقاله پیش از این در سایت [زیتون] منتشر شده است.