*

تروریسم نوظهور داعش

را همراه با

تروریسم دیرپای جمهوری اسلامی

محکوم می کنیم

با حمله ی تروریستی گروه ـ دولتِ داعش به دو مرکز نمادین جمهوری اسلامی فصل جدیدی در تاریخ تروریسم اسلامی گشوده می شود. جمهوری اسلامی ایران که با سنت تروریسم فداییان اسلام و آتش زدن سینماها و امکنه ی عمومی در سالهای پیش از ضدانقلاب اسلامی بوجود آمد و با قتل های تروریستی یا اعدام های بیشمار شبه قانونیِ گروه بزرگی از مخالفان خود ادامه ی حیات داد اینک خود با کسانی روبروست که با همان ادعای خلافت الهی آنها بر روی زمین به میدان آمده و با انکار این رسالت بر آن رژیم، چنین رسالتی را به دلیل نژادی یا هر دلیل پوچ دیگری، از آن خود قلمداد می کنند ! پیداست که در میان دو مدعی ژاژخای و زورگو از این دست چیزی جز شمشیر نمی تواند حَکَم باشد ! در این میان مردم بیگناه و از جمله هموطنان ما باید قربانی جنون این زیادت طلبان شوند.

البته جمهوری اسلامی که در وقاحت رقیب ندارد، حال که در برابر خونخوارانی همچون خود قرارگرفته که از او درس ها گرفته اند، با حساب روی فراموشکاری افکار عمومی انیرانی و حتی روزنامه نگاران و دولت های حسابگر خارجی، که همگی استقبال از قاتل شاپور بختیار با تاجهای گل از طرف مقامات رسمی جمهوری اسلامی را هم دیده اند، دست به مظلوم نمایی می زند و، همانگونه که تا کنون سالهاست می کرده، تروریسم را « شدیداً محکوم می کند» و بیشرمانه خود را قربانی آن می نامد، و به آن اعلان جنگ می دهد !

اما تا ساعتی که این سطور نوشته می شود، صرف نظر از تلگراف همدردی ظاهری این یا آن دولتی که شهروندان خود آنها در سالهای اخیر قربانی داعش بوده اند، نه افکار عمومی و نه مفسران و مقامات رسمی خارجی اهمیت چندانی به این مظلوم نمایی نداده اند.

آخر انها نیز هرقدر هم که خود را به بی حافظگی بزنند، و حتی اگر قتل مخالفان جمهوری اسلامی در پاکستان و ترکیه و رومانی را به یاد نیاورند و قربانیان این قتل ها در شهرهای اروپا و آمریکا را هم نادیده بگیرند، قتل های شهروندان فرانسه در پاریس را که در جریان دعوای ج. ا. بر سر دارایی های ایران در اُورُودیف با بمب گذاری های این رژیم، تحت رهبری وحید گرجی، به قتل رسیدند از یاد نبرده اند.

افزون بر این، کدام سربریدن « کفار» در خلافت داعش از بریدن گردن و رگ های شاپور بختیار هفتاد و هفت ساله و قتل منشی جوان او با کارد آشپزخانه یا دشنه آجین کردن فروهر ها به دست قاتلان حرفه ای جمهوری اسلامی فجیع تر یا تروریستی تر بوده، و کدام آتش زدن «بی دینان» در حکومت «الهیِ» البغدادی از آتشسوزی سینما رکس آبادان که در آن نزدیک به ششصد نفر به گناه تماشای یک فیلم زنده زنده سوزانده شدند فجیع تر بوده است.

خلافت سنیِ داعش و «امامت» شیعی سران جمهوری اسلامی هیچکدام نه در مشروعیت الهی خود نسبت به یکدیگر برحق تر اند نه در قساوت و تبهکاری می توانند از یکدیگر چیزی کم داشته باشند. این یگانگی در ادعای بی پایه و اساس آنها و یکسانی در ذات زورگوی آنهاست که چنین حکم می کند.

از آنجا که در منطق این ادعا ـ یعنی نمایندگی خدا بر روی زمین ـ هیچ گروهی نمی تواند به اتکاءِ عقل و بنا بر داوری های محکمه پسندِ دموکراتیک مشروعیت بیشتر خود را به اثبات رساند و بطور انکار ناپذیر به همگان نشان دهد که نسبت به دیگری از حقانیت برتری برخوردار است ناچار، مانند دو کودک بی عقل که بر سر یک اسباب بازی به سر و کول هم می زنند، بر سر قدرت حکومت و سروری بر مردم که اسباب بازی بزرگتری است، کار آنها با یکدیگر به جدال های خونین می کشد و حل اختلاف میان این مدعیان که به داوری عقل ممکن نبوده بایست بالاجبار به تروریسم و جنگ و خونریزی حواله شود ! این وضعی است که از صدر اسلام تا کنون در تاریخ این دیانت حاکم بوده؛ و در بسیاری از ادیان دیگر نیز برقرار؛ چون مسیحیت که پس از جنایات وسیع و مکرر کلیسا علیه متهمان به کفر، خواه در جنگ های صلیبی، خواه در تفتیش عقاید علیه مغضوبان کلیسا در همان دوران، یا در قتل عام های پیروان نحله هایی چون کاتار ها، و سرانجام تا پایان جنگ های مذهبی میان کاتولیک و پروتستان که سرانجام به بیداری عقلای اروپا و نبرد آنان علیه تعصب دینی انجامید، منشاءِ هزاران نوع خونریزی بوده و جز با امتناع از پذیرفتن حکومت به نام دین و طرد هرگونه حکومت دینی پایان نیافته است.