انحصار چند قطبی

اما «آمازون» تنها شرکت فناوری نیست که با گسترش سریع،‌ روی کسب‌وکارهای دیگر، دست می‌اندازد. مسیری که شرکتهای رقیب یا همکار آمازون در پیش گرفته‌اند، نشان می‌دهد که به سوی «اولیگاپولی» یا انحصار چند قطبی، پیش می‌روند.

اپل، که با تولید کامپیوترهای ارزان خانگی شروع کرد، اینک در مخابرات، و تولید و توزیع سرگرمی دیجیتال، یکی از چند شرکت سرآمد جهان است. در صنایع واقعیت مجازی فعالیت می‌کند و اینک می‌خواهد کار خود را با تولید خودروهای خودران، و فیلم سینمائی و سریال، گسترش دهد، و ضمنا با وارد شدن به کار واسطگی در نقل و انتقال پول، میخواهد با بانک‌ها رقابت کند.

شرکت «آلفابت» که با «گوگل»، از راه فروش آگهی‌های مخاطب‌شناس، ثروتمند شد، اینک تولیدکننده نرم‌افزار سیستم عامل «اندروید»‌ است، که بیشتر از هر سیستم عامل دیگری در جهان، در انواع تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و کامپیوترهای دستی و رومیزی، نصب شده است، و پیشگام تکنولوژی خودروهای خودران، مبتکر توزیع اینترنت از طریق بالن، و فعال در رشته‌های دیگر، از جمله تولید روبات برای کمک به سربازان در جبهه هاست.

«کریستوفر میمز» در «وال استریت جورنال» می‌نویسد فلسفه مدیران شرکتهای فناوری نوین این است که کلید حل مشکلات همه صنایع عالم را در دست دارند. ترکیب این فلسفه، با خصلت کلاسیک جاه طلبی و بلندپروازی انسان، به تمرکز تدریجی کسب‌و‌کارها در دست چند شرکت معدود انجامیده است.

کسب‌وکارها، از بخش فروش گرفته تا تولیدی ها و موسسات بیمه و بانکداری، چاره‌ای ندارند که یا به شرکت تکنولوژی تبدیل شوند یا اجازه دهند که توسط یک شرکت تکنولوژی، بلعیده شوند. این روند، تاهمین اواخر، قابل پیش‌بینی نبود.

بنا به گزارش «وال استریت جورنال»، ۱۵ سال پیش، هیچ کس فکر نمی‌کرد که چند شرکت معدود تکنولوژی انحصاری،‌ نیروی انسانی متخصص و سرمایه خود را برای بلعیدن شرکت‌های دیگری خارج از کسب و کار خود، به خدمت گیرند. اما اینک، این سئوال مطرح است که جامعه تا چه حد می‌تواند تمرکز منابع در دست چند شرکت خاص را تحمل کند.