از همين مقطع بود که جمهوری اسلامی، شمشير سرکوب خود را از رو بست و سياست کشتار آشکاری را در تمامی جامعه در پيش گرفت که نتيجۀ آن، شدت یافتن هرچه بیشتر بی‌حقوقی مردم و اِعمال فشار گسترده بر زنان، توده‌های مردم، دگرانديشان، آزادی‌خواهان و برابری‌طلبان بود.

سعيد سلطانپور، يکی از چهره‌های درخشان ادبيات و هنر و مبارزه مردم ايران، در دفاع از آزادی و برابری، سال‌های پرباری از زندگیَ‌ش را در زندان و زير شکنجه و آزار رژيم شاه گذراند و در رژیم اسلامی نيز به خاطر هنر و خلاقيت ادبی و تاثيرات شگرفی که در فرهنگ پايداری باقی می‌گذاشت و نیز به خاطر عضویت در هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران، سندیکای هنرمندان تئاتر ایران، و فعالیتِ متشکلِ سیاسی دستگير شد و به قتل رسيد. سعيد سلطانپور يادآور خاطره شاعران و هنرمندان انقلابی و مبارزی هم‌چون قره‌العين، عارف، فرخی یزدی و عشقی بود و پيوندی بين سنت پايداری گذشته و اکنون جامعه ما به شمار می‌آمد.

از آن زمان به بعد، همراه با سرکوب و کشتار هزاران تن از مدافعان آزادی و عدالت اجتماعی، به ویژه کشتار همگانی هزاران زندانیِ سیاسی در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، نویسندگان و هنرمندان بسیاری نیز توسط این رژیم خونریز و آزادی‌ستیز به قتل رسیدند و جان خود را از دست دادند. شرح زندگی و مبارزه و خلاقیت هرکدام از این کوشندگان و پشتیبانانِ راه آزادی اندیشه و بیان، خود داستان‌های پُر از آب چشمی ست که در این بیان کوتاه نمی‌گنجد و تنها نام بردن از این جانباختگان، خود سیاهه‌ای بلند است.
این نویسندگان و هنرمندان تا کنون از دم تیغ جلادان جمهوری اسلامی گذشته‌اند.

۱- سیمون فرزامی، روزنامه‌نگار، مفسر خبرگزاری پارس و سردبیر روزنامۀ فرانسوی زبانِ "ژورنال دو تهران"، در سن ۷۰ سالگی در آذرماه سال ۱۳۵۹ به اتهام رابطه با امریکا و جاسوسی برای اسرائیل (تیرباران.)
۲- حمید رضوان، نویسنده، سال ۱۳۵۹ (قتل در بیمارستان)
۳- علی اصغر امیرانی، روزنامه نگار، سردبیر مجله خواندنی‌ها، اول تیرماه سال ۱۳۶۰ در سن ۶۵ سالگی به اتهام همکاری با اسرائیل و ساواکک (تیرباران.)
۴- سعید سلطانپور، شاعر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر، عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران و سندیکای هنرمندان تئاتر ایران، و فعالِ سیاسی در خرداد سال ۶۰ (تیرباران.)
۵- جلال هاشمی تنگستانی، نویسنده، سال ۱۳۶۰ (نحوه مرگ ناروشن).
۶- عطاءالله نوریان، مترجم و نویسنده و فعال سیاسی، سال ۱۳۶۰ (تیرباران.)
۷- رحمان هاتفی، روزنامه نگار و نویسنده و فعال سیاسی تیرماه ۱۳۶۲، (قتل زیرشکنجه-یا خودکشی در زندان.)
۸- فریدون فرخزاد، شاعر و شومن،۱۶ مرداد ۱۳۷۱ در شهر بُن آلمان (قتل با ضربات متعدد کارد).
۹- حسین صدرائی( اقدامی) متولد ۱۳۲۷در لنگرود، شاعر، نویسنده و پژوهشگر، عضو کانون نویسندگان ایران و فعال سیاسی، سال ۱۳۶۷ (قتل در زندان زیر شکنجه یا اعدام)
۱۰- کورش آریامنش (رضا مظلومان) روزنامه نگار، نویسنده و فعال سیاسی، ۷ خرداد ۱۳۷۵ (قتل در پاریس به ضرب گلوله)
۱۱- علی اکبر سعیدی سیرجانی، نویسنده و پژوهشگر، ۴ آذرماه ۱۳۷۳ (قتل در زندان).
۱۲- غفار حسینی، مترجم، نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران ۲۰ آبان‌ماه ۱۳۷۵ (قتل در تهران).
۱۳- احمد تفضلی، مترجم و زبان شناس، ۲۴ دیماه ۱۳۷۵ (قتل در تهران.)
۱۴- ابراهیم زال‌زاده، روزنامه نگارو ناشر، فروردین ۱۳۷۶ (قتل در تهران.)
۱۵- احمد میرعلائی، مترجم و نویسنده در سال ۱۳۷۷، (قتل در اصفهان.)
۱۶- حمید حاجی‌زاده، شاعر و نویسنده همراه با کودک ۱۰ ساله‌ اش کارون، شهریور ۱۳۷۷ (قتل در کرمان با ضربات متعدد کارد.)
۱۷- پیروز دوانی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر، در سال ۱۳۷۷ (قتل در تهران.)
۱۸- مجید شریف، مترجم و نویسنده ، آذرماه ۱۳۷۷ (قتل در تهران.)
۱۹- محمد مختاری، شاعر، نویسنده و پژوهشگر و عضو کانون نویسندگان ایران در آذرماه ۱۳۷۷ (قتل در تهران.)
۲۰- محمد جعفر پوینده، مترجم، نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران، آذرماه ۱۳۷۷ (قتل در تهران.)
۲۱- عزت‌الله ابراهیم نژاد، شاعر، ۱۸ تیر ۱۳۷۸(قتل.)
۲۲- زهرا کاظمی، روزنامه نگار و عکاس، سال ۱۳۸۲ (قتل در زندان اوین.)
۲۳- آیفر سرچه، خبرنگار کرد اهل ترکیه، سال ۱۳۸۴ (قتل در ایران.)
۲۴- امید رضا میر صبافی ۲۸ ساله، وبلاگ نویس، سال ۱۳۸۷ (قتل در زندان.)
۲۵- یعقوب میرنهاد، روزنامه‌نگار و و بلاگ نویس، ۱۴ مرداد ۱۳۸۷ (اعدام در زاهدان.)
۲۶- علیرضا افتخاری، وبلاگ نویس، سال ۱۳۸۸.
۲۷- ستار بهشتی، وبلاگ نویس، آبانماه ۱۳۹۱، به اتهام اقدام علیه امنیت کشور از طریق شبکه اجتماعی و فیس بوک (قتل زیر شکنجه.)

بسیاری از کوشندگان سیاسی نیز در کنار فعالیت سیاسی-تشکیلاتی به عنوان حوزۀ اصلی کار و فعالیت‌شان، آثاری قلمی نیز در عرصه ادبیات، رمان و داستان، نقد، ترجمه و پژوهش‌های فرهنگی و هنری خلق کردند، و یا به حرفه روزنامه‌نگاری پرداختند. رژیم اسلامی تعدادی از این فعالان سیاسی و اهل قلم را نیز اعدام کرد و یا به قتل رساند. اینان بسیار اند، از میان ده‌ها فعال این عرصه می‌توان به نام‌های زیر اشاره داشت:

۱- مهدی میراشرافی، روزنامه‌نگار و ناشر روزنامه آتش، آذرماه ۱۳۵۸ (اعدام در اصفهان.)
۲- ابوتراب باقرزاده، نویسنده و مترجم، به احتمال در سال ۱۳۶۷ (اعدام).
۳- پروانه فروهر، شاعر و فعال سیاسی همراه با همسرش داریوش فروهر، آذرماه سال ۱۳۷۷ (قتل با ضربات متعدد کارد در تهران.)

اينک در زمانه ای که سرکوب ارتجاع اسلامی و ناخرسندی و نفرت همگانی مردم ايران از جمهوری اسلامی ابعاد عظيمی يافته، ياد سعيد سلطانپور هم‌چنان زنده و آموزنده است و جنايتِ حاکمان اسلامی در سرکوب و اعدام فرزندان جامعه ما، نشانۀ سبعيت رژيمی‌ست که دچار تشنج مرگ شده است.

کانون نويسندگان ايران در تبعيد، در راستای دفاع از آزادی انديشه و بيان، ياد سعيد سلطانپور و همه انسان‌های آزاده و برابری‌خواه را که در دفاع از حقوق حقه مردم ايران برای يک زندگی بهتر و آزاد جان خود را از دست داده‌اند گرامی می‌دارد و يقين دارد که آزادی انديشه و بيان را نمی‌توان در بند نگه داشت.

هیئت دبیران کانون نويسندگان ايران (در تبعيد)
۲۰ ژوئن ۲۰۱۷
۳۱ خرداد ۱۳۹۶