به نظر می رسد زندگی بدون بحران و آتیه فراهم زندگی آقازاده ها در سراسر جهان و از جمله در ایران باعث ایجاد حاشیه امنیت و نداشتن نگرانی خاصی از روند عادی زندگی شده که بعضی گرفتاری ها و مشکلات روزمره زندگی مردم در آنها دیده نشده و حتی برای صاحب سخن قابل درک نباشد.

مثلا می توان پرسید که تا به حال کدام آقازاده را دیده اید که لنگ 100 هزار تومان به این در و آن بزند که فرزندش را به بیمارستان ببرد؟ تا به حال کدام آقازاده را مشغول مسافرکشی برای پر کردن هزینه های سرسام آور زندگی خودش دیده اید؟ آیا شده نام آقازاده گرامی را در دفتر بدهی های یک سوپری محل ببینید که بیش از 300 هزار تومان بدهی داشته و دیگر اعتبار برداشتن جنس نسیه هم نداشته باشد؟

ماجرا از ناتوانی برای بردن خانواده به سفر حتی چند سال یک بار و ناتوانی در خرید لباس نو برای خودش و همسرش هم به لطف ایثار و از خودگذشتگی برای بچه ها را نمی توان گفت، چون برق لباس آقازاده ها و خط اتوی آن در کنار پاسپورت هایی که تند تند 40 صفحه اش پر شده و تعویض می شوند، جزیزه این دردها برای این دوستان چه در اردوگاه اصولگرایی چه در اردوگاه اصلاح طلبی قابل درک و فهم نیست!

در شرایطی که زندگی مردم به سختی در عبور از بحران اقتصادی کشور سخت تر شده و همه به امید شکفته شدن بار ریاضت های اقتصادی دولت و کاهش تورم، رکود را تحمل می کنند، چرا باید دنیای یک آقازاده از واقعیت های مردم دور باشد که درست شب عید که بسیاری از مردم عزا دارند تا آبروداری و گرفتاری ها را پشت سر بگذارند، این چنین حوالی سیاره مشتری در حال تبیین الگوی ژن و خون برای نشان دادن قابلیت های خود به پدرش و جامعه است؟

تا مرد سخن نگفته باشد

عیب و هنرش نهفته باشد

این بخش جذاب خودنمایی رسانه ای آقازاده ها در جهان است که با حرف زدن یا وارد شدن به جریان های خاص خودشان را وارد بازار نقد رسانه ای و واکنش های اجتماعی می کنند که ریشه آن در مشاوره افرادی غیر متخصص و مدعی است که در جایگاه مشاور رسانه ای و فرهنگی اندکی با چاشنی چاپلوسی چهره های برشمرده را وارد بحران های بزرگی می کنند.

شاید توجیه دیدن شدن آقازاده #ژن_خوب او را وارد این بازی کرده، ولی جوابیه روی اینتسگرام نشان می دهد که فشار افکار عمومی بیش از هدف یادآوری توانایی هایش به پدر او را تحت فشار قرار داده است.

سبک زندگی و سلیقه های شخصی محمدرضا عارف می تواند تنها اختلاف ماجرای جونیورهای سیاسی ایرانی و آمریکایی باشد، جایی که او حاضر نیست برای پسرش کانال پارتی بازی سیاسی برای رسیدن به پست و مقام یا جایگاه های اقتصادی باشد و همین پرهیز سخت پدر موجب شده که حالا آقازاده در تکنیک مشترک چهره های مشابه به بیان توانایی ها و هنرهای خودش در فضای رسانه ای روی بیاورد.

خودزنی وحشتناک و اشتباهی بزرگ که نشان از تنهایی آقازاده #ژن_خوب و بی بهره بودن از دوستان موثر و مشاوران توانمند است، کسانی که نرسیدن او به پست و مقام را نکوهیده، اخلاق پدر را کهنه و روش های انتحاری را توصیه می کنند.

نتیجه اش هم صحبت های بدون منطق و تعبیرهای عجیبی است که باعث خاموشی کامل چراغ عمر سیاسی و آینده اجتماعی چهره وابسته به یک سیاستمدار ایرانی می شود.

به خلاف تحلیل های هیجانی رقبای رسانه ای اصلاح طلبان بازنده ویدیوی پخش شده، عارف پدر و جریان اصلاح طلبی نیست. اتفاقا این ویدیو با وجود ضرر هولناک برای عارف پسر، نشان داد در این سوی اردوگاه سیاسی کشور هم پدرانی هستند که برای پسران خود فرصت نمی سازند و ارزش ها و اعتبار اجتماعی را بر منافع شخصی ترجیح می دهند.

حالا عارف پسر دستاویز رسانه های درجه دو است که از او به عنوان گوشت قربانی برای حمله به پدرش در آستانه معرفی کابینه و رای اعتماد در مجلس استفاده می کنند.

سرانجام تلخ اشتباه در تحلیل و گاف بزرگ رسانه ای که به او درس زندگی عجیبی خواهد داد، حتی به قیمت سکوت و حاشیه نشینی برای همیشه!