در نظامى كه قرار بود به قول خمينى، معنويت ملت را اعتلا بخشد، كار به جايى رسيده است كه نخست وزير محبوب و رييس بنياد شهيدش را همراه با همسر نفر اول، نزديك به ٧ سال در حصر خانگى نگه مى دارند و جز برخى از اعضاى درجه يك خانواده، كسى امكان ملاقات با آن ها را ندارد.
اين حبس خانگى نادر، در تاريخ سياسى جهان، به دستور «نظام» كه همان آقاى خامنه اى باشد صورت گرفته است، و كماكان ادامه دارد.
محصوران بعد از گذشت اين مدت طولانى، و بعد از به پايان رسيدن دوره ى رياست جمهورى احمدى نژاد و رو شدن دست او و ياران اش در غارت كشور و به باد دادن حيثيت ايران، همچنان در حبس هستند، و معلوم نيست در نظام اعتلا بخش به معنويت انسان ها، حال كه خطاى خامنه اى در اعتماد به احمدى نژاد مشخص شده، و حرف هاى محصوران به اثبات رسيده است، ديگر به چه دليل بايد اين سه نفر در حبس بمانند.
اكنون، مهدى كروبى به خاطر نارسايى قلبى در بيمارستان بسترى ست. «رهبر انقلاب» ظاهرا اجازه داده است سه نفر از نمايندگان مجلس به ديدار او بروند و گزارش پزشك معالج در باره ي روند درمان اش را بشنوند.
در جايى كه در سال ٨٩، ٢٣٣ نماينده ى وقت مجلس، خواهان اعدام موسوى و كروبى شدند، بايد خوشحال باشيم از اين كه اين سه نماينده، كه از دوستان كروبى هستند، اين قدر جرات و شهامت داشته اند كه به ديدار او بروند.
تا چندى پيش، سخن گفتن از محصوران در نزد خامنه اى، جزو ممنوعه ها بود، و او ميلى به شنيدن نظر كسى در باره تعيين تكليف آن ها نداشت.
سخنگوى دولت، محمد باقر نوبخت، اخيرا گفت كه خامنه اى موضوع حصر را غير قابل حل نمى داند.
البته شرايط خامنه اى براى رفع حصر مشخص است:
توبه و پذيرش خطا، توسط محصوران در موضوعات سال ٨٨!
مشخص است كه نه موسوى و نه كروبى به اين توبه تن در نخواهند داد، خاصه آن كه در حال حاضر، افتضاح هايى كه احمدى نژاد و ياران اش به بار آورده اند، روى دايره افتاده و صحت نظر اين دو نفر و خطاى خامنه اى مشخص شده است.
حال بايد ديد، اجازه خامنه اى به سه نماينده ى مجلس براى ملاقات با كروبى، و شنيدن نظر پزشك معالج او، فتح بابى خواهد بود در تصميمات آتى او مبنى بر رفع حصر، و يا كاهش فشارها بر محصوران يا خير.
چنين اراده اى اگر وجود داشته باشد، بر اساس روش هاى شناخته شده خامنه اى، به شكلى خواهد بود كه مردم از اين موضوع با خبر نشوند و رفع حصر فرضى، حداقلِ حركت اعتراضى را در جامعه به وجود آورد.
«نظام» از نظر سقوط سطح اخلاقى، به درجه اى رسيده است كه نه اعتلاى معنويت مردم، بلكه اعتلاى معنويت خودِ او را بايد خواستار شد.
