رهبر معظم انقلاب، حضرت آيت الله العظمى امام خامنه اى دامت بركاته اخيرا فرموده اند:
«دیکتاتوری را ما با همه وجود دیده‌ایم، جوانهای ما ندیدند!»
يعنى من الان در حالتى هستم كه اگر كسى دم پر من بيايد، و بگويد كه حضرت آقا اشتباه مى فرمايند، چنان او را مى زنم كه دو دور دورِ خودش بچرخد و راه خانه اش را گم كند! يعنى مزخرف گفتن و مزخرف انديشيدن هم حدى دارد! يارو برداشته دو تا كتاب از كارل پوپر خوانده (جان مادرتان به اين نويسنده نگوييد pooper، بلكه تلفظ صحيح اسم اش را به كار ببريد كه poper است؛ خلاصه الان عصبانى ام و كسى چيزى را غلط-ملط تلفظ كند، مى گيرم او را هم مى زنم)... بارى با خواندن دو تا كتاب از اين نويسنده، مى شود متخصص جامعه ى باز و دشمنان آن. دو تا كلمه هم در اين كتاب هست كه هى فرت و فرت آن ها را به كار مى برد: فاشيسم و توتاليتاريسم.
بعد اسم حكومت نازنين ايران را حكومت فاشيستى مى گذارد! آخه بدبخت! آخه بيچاره! كجاى اين حكومت فاشيست است! فاشيست نديده اى كه به اين مى گويى فاشيست! فاشيست، حكومت نازى ها بود، با آن دك و پز و نظم و ترتيب شان. كجاى اين حكومت مردمى، كه مثل ترافيك خيابان هاى تهران در هم و بر هم است و بر اساس نظم خودجوش و خود انگيخته اداره مى شود فاشيست است؟! در كدام حكومت فاشيست، هر كس حرف خودش را مى زند و رهبر و «فورر» حكومت هر چه بگويد، باز به ميل خود عمل مى كند؟
من جاى آقاى خامنه اى بودم، از همين فردا حكومت عزيز اسلامى مان را تبديل به «حكومت فاشيستى اسلامى» مى كردم، بعد نمى گذاشتم احدى نُطُق بكشد! شما تصور كن حكومت ما فاشيستى بود و آن اتفاق با مزه ى سلفى گرفتن در مجلس رخ مى داد. تصور مى كنى چى مى شد؟! به جان شما اگر هيتلر به جاى آقاى خامنه اى بر سر كار بود، مى زد همه ى نمايندگان شاد و خندان و سلفى گير ما را در جا تيرباران مى كرد.
آن يكى كلمه، يعنى توتاليتاريسم هم، اصلا به ريخت و قيافه ى حكومت ما مى خورَد تو رو قرآن؟! يعنى شما «آقا» را با استالين مقايسه مى كنى؟ واقعا كه خرى اگه همچى كارى بكنى. آخه كجاى رفتار آقا شبيه به استالين است؟ بعد از اين همه جنگ و جدال ميان ما و عربستان، ايشان آمده، با نهايت خضوع و خشوع، پرچم صلح را بالا برده گفته حجاج ما بروند عربستان براى حج! يعنى عربستان كه تا ديروز «بد ه» بود، حالا يه جورايى «خوب ه» شده. ايشان با يك نرمش قهرمانانه خمير را چسباند به تنور عرب ها. حالا قرار است حجاج، با دستبند الكترونيكى بروند حج، خب بروند! مگه چى ميشه حالا؟ حافظ جان ما مگر نفرموده در بيابان گر به شوق كعبه خواهى زد قدم، سرزنش ها گر كند خار مغيلان غم مخور؟ حالا تو خار تووى پات نميره، به جاش دستبند و پابند بهت مى زنن. مى زنن كه مى زنن! حافظ ميگه غم نخور، تو هم بگو چشم غم نمى خورم! اى چش سفيد ناسپاس!
حالا شما فرض كن حضرت «آقا»، استالين بود. فك مى كنى با يه همچى دشمنى كه به گفته ى ولاديمير ايليچ خمينى اگر صدام را مى بخشيديم فهد را نمى بخشيديم چيكار مى كرد؟ هيچى! ارتش سرخ را مى فرستاد به جنگ عربستان، پرچم اش را مثل كاخ رايشتاگ مى كوبيد بر فراز كاخ سلمان بن عبدالعزيز! حالا شماى قدرنشناس هى بگو توتاليتاريسم توتاليتاريسم! اى توتاليتاريسم كوفت! اى توتاليتاريسم و زهر مار!
حالا اين دو تا رو كه بريزى رو هم مى شن چى؟! ميشن ديكتاتورى! اى بچه! اى جوان! تو كجا ديكتاتورى ديدى توو عمرت! ديكتاتورى مى دونى يعنى چى كه به حكومت اسلامى ما ميگى ديكتاتورى؟ زبونت لال به حضرت «آقا»ى ما ميگى ديكتاتور؟
ديكتاتورى رو ما در زمان شاه با پوست و گوشت و استخوان خودمان حس كرديم. يعنى ما كه نه! يه چن تا آدم اسلحه به دست ناراضى، مثلا جمعا صد تا دويست نفر، كه مى خواستن حكومت شاه را سرنگون كنند. خب اين صد تا دويست نفر رو مى گرفتن با شلاق مى زدن، كه همرزم هاشون رو معرفى كنن. بعد هم كه معرفى مى كردن و از زير بازجويى در مى اومدن، اونا رو مى بردن توو عمومى، اونجا ديگه كسى به كارشون كارى نداشت. واسه خودشون كت و شلوار مى پوشيدن، تو باغچه ى زندان از خودشون عكس دسته جمعى مى گرفتن،....
كلهم اجمعين هم بالا كردن پايين كردن، ٣٠٠٠ نفر آمار دادن كه سياسى هستن و به زندان افتادن. بعد هم كه آزاد مى شدن، ديكتاتور بهشون مى گفت بيا فلان پست مهم رو در اختيار بگير كه عده اى از اعدام شده هاى اول انقلاب، همين ضد ديكتاتورهايى بودن كه بعد از زندان، فلان پست مهم در اختيار شون قرار داده شده بود!
پسرك! دخترك! اين بود ديكتاتورى! شما اين چيزاى وحشتناك رو نديدى و هى به حكومت اسلامى ميگى ديكتاتورى! ما كى سه هزار تا زندانى سياسى داشتيم؟ هان؟! ما فقط سه چهار هزار زندانى رو تو چند روز كشتيم و ريختيم توو قبراى دسته جمعى، كه مثل شاه سه چهار هزار زندانى نداشته باشيم و ديكتاتور نباشيم! يخرده انصاف داشته باش آخه و هر چى به دهنت مياد بار حكومت اسلامى نكن. آفرين عزيزم! آفرين نازنينم!
