با این‌حال، این واقعیت دارد که سپاه پاسداران، با حمایت نیروی هوایی روسیه، رژیم جنایتکار اسد را در سوریه بر سر قدرت نگه داشته است. در یمن، ایران از شورشیان حوثی حمایت می‌کند که یک حکومت قانونی در جامعه‌ی جهانی را سرنگون کرده‌اند. در لبنان، ایران به حزب‌الله کمک مالی و تسلیحاتی می‌رساند و حیات اسرائیل را تهدید می‌کند. در افغانستان، حکومت تهران اکنون با دشمن قبلی خود، یعنی طالبان، هم‌دستی می‌کند و ازطریق آنها، علیه نیروهای آمریکایی می‌جنگد. در عراق، ایران این کشور را به یک منطقه‌ی تحت‌الحمایه و زیر نفوذ خود درآورده است. و ما اکنون موضوع بی‌تفاوتی حکومت ایران درمورد آزمایش موشک‌های دوربرد را داریم که سازمان ملل متحد، خواستار پایان آن شده است».

سرمقاله می‌افزاید: «اما با همه‌ی این مشکلات از سوی ایران، آمریکا هنوز می‌تواند از راه‌های دیگری با رفتار و اعمال آن کشور روبرو شود و آنها را خاتمه دهد. یکی از آن راه‌ها، گفت‌وگو با آنها برای تشویقشان به همکاری با کشورهای سنّی در بازسازی خاورمیانه‌ی جنگ‌زده است.

ایران کشور بزرگی است و امکان نادیده‌گرفتن آن وجود ندارد؛ اما اگر برخی مقامات دولت ما، خواهان تغییر رژیم آن باشند، ریسک‌های آن بسیار بزرگ است.

اکنون زمان مهمی در تاریخ ایران است؛ زیرا عمر رهبران انقلابی آن به پایان خود نزدیک شده است.

در داخل حکومت، نبردی میان تندروهای محافظه‌کار با نیروهایی که خواهان نزدیکی و رابطه با غرب هستند، در جریان است.

ازسوی دیگر، ما در ایران، با یک جمعیت ۸۰میلیونی طرفیم که بیشتر آنها را جوانانی تشکیل می‌دهند که خواهان سیاست‌های اعتدالی و تکامل جامعه‌ی خود به‌سوی اصلاحات هستند».