دوم: فضای ملتهب انتخاباتی در اردیبهشت ماه سال جاری با مدیریت عالی نظام خیلی زود پشت سرگذاشته شد و اینک با وجودی که بحث رای اعتماد به کابینه‌های جدید همواره چالش‌های سیاسی را در کشور به همراه داشته ولی اینبار شاهد فضای آرام سیاسی در کشور هستیم. برای آن دسته از اصلاح طلبان که حیات سیاسی‌شان در شرایط آرام جامعه به پایان خود نزدیک می‌شود، التهاب آفرینی و ایجاد موج‌های سنگین سیاسی یک ضرورت حیاتی است. به همین دلیل باید بر حواشی پیرامونی مهدی کروبی بدمند؛ زیرا می‌تواند مدت دیگری به حیات سیاسی برخی اصلاح طلبان افراطی ولو اندک بیافزاید.

سوم: اما پروژه جدید پیاده شده با علم کردن ناشیانه دوباره مهدی کروبی ادامه همان بسته فشار اصلاح طلبان به دولت آنهم پس از ناکامی در چینش برخی نیروهای مدنظر در کابینه دولت دوازدهم است. اصلاح طلبان افراطی که این روزها توییت‌های زیادی هم شخصا برای مهدی کروبی منتشر می‌کنند، هم از دولت در حال انتقام گرفتن هستند و هم دولت را می‌خواهند حداقل برای چینش معاونین وزیر و مدیریت‌های کلان مجبور به عقب نشینی کنند. این که توییت مستقیم خطاب به روحانی درباره حصر این روزها از طرف برخی اصلاح طلبان مشارکتی زیاد شده حاوی پیام مستقیم به خود رئیس جمهور برای عقب نشینی و تن دادن به سهم خواهی آنها است. در این معامله آنها مطالبه رفع را از روحانی به سمت دیگری می‌برند و در عوض روحانی نیز سهم‌شان در مدیریت دولت دوازدهم را باید لحاظ کند. این افراد همان کسانی هستند که در چهار گذشته که سهم‌های خوبی در دولت داشتند، می‌گفتند رفع حصر فراتر از تصمیم دولت است و به روحانی چندان ربطی ندارد!

چهارم: روش نخ مای غرب پس از فتنه ۸۸ بر همگان روشن است. جمع کردن تحریم همزمان با شکاف درونی در جامعه و یا به زبان دیگر اول ایجاد چالش‌های اجتماعی و سیاسی و سپس آغاز دور جدید تحریمها. زیرا بدون ایجاد چالش‌های سیاسی و شکاف‌های حاکمیتی عملا تحریم‌ها اثر زیادی نخواهد داشت و یا حداقل به هدف صد درصدی خود نزدیک نخواهد شد. حال اگر اعتصاب غذای کروبی و هیاهوی که برخی اصلاح طلبان در داخل به راه انداخته‌اند را در کنار پروژه "مادر تحریم ها" که قرار است طی هفته‌های آینده جدی تر وارد فاز اجرایی بشود، بگذاریم یکبار دیگر نقش هر فرد و گروه و جریانی در این سناریو نخ نما شده آمریکایی‌ها در سپهر سیاسی کشور مشخص می‌شود!

پنجم: در پروژه جدید سیاسی که محصول فراغت بالی است که دولت مستقیما برای فتنه گران ایجاد کرده - که البته خود دولت هم در حال آسیب خوردن بی سابقه از این بابت است- یک نکته مهم نیز نهفته است. فتنه گران گرچه نتوانستند پروژه یارگیری و جاگذاری مهره‌های کلیدی را حداقل فعلا در سطح وزیران به نتیجه قطعی برسانند ولی یارگیری از درون مجلس را خوب آغاز کرده‌اند. به نظر می‌رسد که برخی کارهای که دولت نتوانست برای فتنه گران انجام بدهد برخی نمایندگان ساده لوح بی تمایل برای انجام آن نباشند. البته برای دیگرانی نیز نقش تعریف شده که به زودی آنها هم وارد بازی می‌شوند؛ از کسانی که چند سالی خیلی صریح از فتنه یاد نمی‌کردند ولی بزودی لب به سخن خواهند گشود می‌توان فهرستی را هم اینک اعلام کرد.

ششم: در کنار اعتصاب غذایی، ظاهرا مطرح شده که کروبی درخواست کرده که او را محاکمه علنی بکنند! گرچه از کروبی که روحیه متزلزلی دارد و هرازچندگاهی در حد اعلام توبه علنی از وی نیز اخباری منتشر شده این موضع نیز دور از انتظار نیست و نخواهد بود. البته در اینباره نیز می‌توان نکات کوتاهی را مطرح کرد. اول از همه باید بر این نکته تاکید کرد که بسیاری از مجرمین و به خصوص آنانکه دامنشان به خون بی گناهان آلوده شده به لحاظ روحی به دنبال راحت شدن از برخی افسردگی‌های روحی و عذاب وجدان‌های عمیق و وحشتناک بوده و به همین دلیل همواره این دست از مجرمان رسیدگی سریع به جرائم‌شان را مصرانه مطرح می‌کنند. دوم نیز اینکه کروبی به علت کهولت سن و به صورت طبیعی حتی در صورت آزاد بودن کامل نیز توان فعالیت سیاسی خاصی را نخواهد داشت! برای افرادی که مدت زمان استفاده سیاسی از جسم کروبی رو به پایان است، دمیدن بر محاکمه وی، گرفتن زمان و البته ایجاد فضا برای برخی سواستفاده‌های سیاسی یک ضرورت اجتناب ناپذیر به شمار می‌آید.

هفتم: بر بسیاری از اصلاح طلبان عاقل نیز مشخص است که حتی در بهترین حالت برای آنها - یعنی فوت کروبی- بازهم چیزی دست‌شان را نخواهد گرفت! آنها به خوبی به یاد دارند که مرگ مرحوم منتظری آنهم در آن ماه‌های ملتهب سال ۸۸ چنان مدبرانه تمام شد که خودشان هم تصور نمی‌کردند که فوت یکی از اصلی ترین ریشه‌های فتنه در درون انقلاب اینقدر راحت به سرانجام نهایی خود برسد و تمام شود... تجربه ۸۸ تجربه‌ای به نظام افزوده که باوجود شش بند گفته شده قبلی اینبار برعکس باید گفت که اعتصاب غذای مهدی کروبی را نیازی نیست که چندان جدی گرفت!