پس ازنزدیک به دو هزار و چهار صد روز حصر بی رحمانه و غیرقانونی رهبران جنبش سبز دیگر نمی‌توان تردید کرد که خامنه‌ای مرگ تدریجی آنان را در شرایط سخت حصر دنبال می‌کند.
آن چنان که سخنگویان دستگاه بی دادگستری ولایت مطلقه فقیه بارها اعلام کرده‌اند، گناه آنان مخالفت با کودتای انتخاباتی خامنه ای- احمدی نژاد و همراهی با مردم معترض است. شرط رفع حصر آنان نیز ابراز ندامت و طلب عفو عنوان شده است.
حصر شدگان اما با ایستادگی و از جان گذشتگی خود نشان داده‌اند که مرگ در اسارت را بر تسلیم به زور و تفرعن خامنه‌ای ترجیح می‌دهند.
خامنه‌ای بر آن بود که با حصر رهبران جنبش سبز آنان را به تسلیم و تحقیر بکشاند. اما کروبی، موسوی و رهنورد با وفاداری به عهدی که با مردم بسته بودند روز به روز بزرگتر شدند و این حاکم جبار بود که تحقیر شد.
۲۴۰۰ روز حصر بی رحمانه، آنهم در حضور دائم ماموران امنیتی که شب و روز درامور زندگی خصوصی محصوران نیز به تجسس نشسته‌اند رنج و مشقت حصر را نسبت به زندان و حبس معمولی دو چندان می‌کند.
اینک در ادامه شش سال و نیم تحمل حصر، مهدی کروبی با اعتصاب غذای خود به افکار عمومی ایرانیان پیام می‌دهد. او مردم را به ایستادگی در برابر ستم ولایت مطلقه فقیه و همراهی و همدردی با رهبران جنبش سبز فرامی خواند و همزمان وظایف رئیس جمهور و نمایندگان مجلس که وعده‌های چند ساله خود در دفاع از حقوق ملت و مساله رفع حصر را به بوته فراموشی سپرده‌اند، یادآور می‌شود.
اعتصاب غذای کروبی آنهم در زمانی که بحث رای اعتماد به کابینه روحانی روحانی در مجلس جریان دارد نشان می‌دهد که او در انتخاب زمان این اقدام خود، بسیار سنجیده عمل کرده است. او با این اقدام خود رئیس جمهور و مجلس را زیر فشار افکار عمومی مردمی که در این مدت هیچ گاه حصر شدگان را فراموش نکرده‌اند قرار می‌دهد.
کروبی با تکرار این خواست منطقی و قانونی خود که اگر جرمی مرتکب شده‌ام مطابق قانون مرا در یک دادگاه علنی محاکمه کنید و به حکم این دادگاه اعتراض هم نمی‌کنم، خامنه‌ای و دستگاه قضایی بیدادگر او که از محاکمه علنی رهبران جنبش سبز می‌ترسند را زیر فشار افکار عمومی مردم ایران و جهان می‌گذارد، و مساله حصر را در کانون توجه ایرانیان قرار می‌دهد.
دفاع فعال از آزادی رهبران زندانی جنبش سبز مهمترین عرصه‌ی رشد و ارتقاء جنبش دموکراسی خواهی امروز ایران است. اما حقیقت آن است که در این شش ساله اکثر ما ایرانیان کار و فعالیتی که در خور این عرصه باشد از خود بروز نداده‌ایم. جای آن دارد که در هر کجا که هستیم به ندای مهدی کروبی به هر نحوی که می‌توانیم پاسخ شایسته دهیم.
