هموطنان، دانشجویان عزیز، و جوانان امید آینده

قول داده بودم تا آخرین نفس با شما باشم، و در کنار شما با ظلم و بی عدالتی بجنگم، و مدافع آزادی مردم زجرکشیده و ظلم دیده باشم. میدانم هر آمدنی را رفتنی است. مدتی است از دردهای لاعلاج رنج میبرم اما امیدوارم با کمک خلق و خالق به قول خود وفا کنم. به انسانیت سوگند میخورم که به این امر وفادار بمانم، و در راه دادخواهی تلاش کنم، تا شاهد روزی باشیم که جلادان و جنایتکاران به دست عدالت سپرده شوند.

بار دیگر به بزرگان و سردمداران نظام ولایی هشدار میدهم که دیر نخواهد بود که شما هم دچار سرنوشت همه استبدادیان خواهید شد، و روزی تاوان ریختن خون بیگناهان را خواهید داد. شما هم روزی باید پاسخگوی دروغ گویی‌ها، دزدی‌ها، و جنایتهایتان باشید. مطمئن باشید که جنبش دادخواهی مردم ایران روزی شما را هم پای میز محاکمات عادلانه خواهد کشاند. من به سهم خود از تمامی آنهایی که در جای جای جهان برای دادخواهی تلاش میکنند، قدردانی میکنم.

در آخر یاد میکنم؛
از تمامی زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر (گوهردشت) همچون رضا شهابی، جعفر اقدامی، حسن صادقی، ابوالقاسم فولادوند، سعید ماسوری، محمد بنازاده امیرخیزی، سعید شیرزاد و دیگر زندانیانی که در دفاع از حقوق قانونی و انسانی خود مجبور به اعتصاب غذا شده‌اند.

درود بر زندانیان سیاسی؛ روئین عطوفت، نرگس محمدی، عبدالفتاح سلطانی، مریم اکبری منفرد، زهرا زهتابچی، آرش صادقی، گلرخ ایرایی، رضا ملک، فاطمه مثنی، آتنا دائمی، و تمامی بیگناهان دربند نظام ولایی

دکتر محمد ملکی (مرداد ۱۳۹۶)