کمتر رسانهای در ایران میتواند از حاکمیت یا مسوولان فرهنگی و دینی مشهد سوال کند که چرا یک مدرسه ارمنی تبدیل به حسینیه شده است؟
به گزارش «محبت نیوز» گزارش‌ها حاکی از آن است که دبستان «آریان» که نخستین و تنها مدرسه ارامنه در شهر مشهد بود به حسینیه تبدیل شده است.تاریخ دقیق آغاز فعالیت این مدرسه مشخص نیست اما اسناد به جای مانده نشان می دهد که مدرسه در برهه‌هایی از دورۀ پهلوی اول فعال بوده است.
نام مدرسۀ ارمنیان در سالنامۀ معارف ۱۳۰۷ـ ۱۳۰۸ش مدرسۀ ارامنه ذکر شده که ۶۳ دانش آموز و چهار کلاس داشته است. در آمارگیری ۱۳۱۱ش، شمار دانش آموزان ۹۱ نفر بود که شانزده تن از آنان به طور رایگان و بقیه با پرداخت شهریه تحصیل می کردند.
این مدرسه در ۱۳۱۳ش، با کاهش جمعیت دانش آموزی، ۸۸ دانش آموز داشت و هیئت مدیره ای ارمنی آن را اداره می کرد. از این سال سیاست تمرکز مدارس در خراسان به اجرا درآمد و بنابر دستورالعمل وزارت معارف به ادارۀ ایالتی معارف خراسان نام مدارس اقلیت ها می بایست به نام های فارسی تغییر می یافت. پیرو این نامه ادارۀ ایالتی معارف خراسان به مدرسۀ ارمنیان اعلام داشت که نام جدیدی انتخاب کنند. مسئولان مدرسۀ ارمنیان چند روز پس از این دستورالعمل، در ۱۶ مهر ۱۳۱۳ش، نام آریان را برای مدرسه برگزیدند.
با وقوع انقلاب اسلامی وضعیت زندگی ارمنیان مشهد تغییر کرد و شمار آنان به دلیل مسائل شغلی و دینی رو به کاهش نهاد. در آمار ۱۳۶۵ش، کل مسیحیان مشهد ۲۱۰ نفر بوده است که عظیم زاده طهرانی بیشتر این جمعیت را متعلق به ارمنیان می داند.در دهۀ بعدی، شمار ارمنیان مشهد باز هم کاهش یافت و در آمار ۱۳۷۵ش، در نواحی دهگانۀ مشهد، در مجموع ۶۱ نفر مسیحی وجود داشته. پس از آن، این روند به گونه ای چشمگیر کاهش یافت و بیشتر ارمنیان به اصفهان و تهران مهاجرت کردند.
ساختمان مدرسۀ آریان پس از کلیسای ارمنیان ساخته شد و در کنار کوچه و ضلع شمالی کلیسا، دارای هشت کلاس و تالار اجتماعاتی بزرگ بود. این مدرسه پس از پیروزی انقلاب اسلامی منحل و مدتی مدرسۀ ادب به ساختمان آن منتقل شد و اکنون نیز به حسینیه تبدیل شده است!
تغییر کاربری اماکن متعلق به مسیحیان و تبدیل آنها به حسنیه سابقه زیادی دارد. یکی از آنها «کلیسای معموره» مربوط به دوره قاجار است که در شهرستان بروجن واقع شده و تبدیل به حسینیه و کتابخانه شده است.
در سال ۱۳۹۴ زمین متعلق به کلیسای کاتولیک آشوری کلدانی در خیابان پاتریس لومومبای تهران به صورت غیر قانونی تصرف شد و آن را تبدیل به حسینیه کردند، که پس از دو سال این زمین پس گرفته شد.
نادیده گرفتن حقوق اقلیتهای دینی یک سوی این اتفاقات است، اما در سوی دیگر آن نوعی «مسیحیت زدایی» است که در بطن جامعه متعصب ایران در حال شکلگیری است، اما سازمان یافته ندید گرفته میشود و یا حتی از آن حمایت میشود.
این که نوکیشان مسیحی به اتهام تغییر دین بازداشت میشوند یا از فعالیت کلیساهای خانگی جلوگیری میشود و اجازه برگزاری مراسم نیایش به زبان فارسی در کلیساها داده نمیشود همه زیر عنوان «مسیحیت ستیزی» قرار دارد تا از رشد و توسعه مسیحیت در ایران جلوگیری شود.
اما اینکه آثار مربوط به مسیحیان در حوزه تاریخی و فرهنگی و دینی تخریب میشود یا کاربردی ایران تغییر میکند و تبدیل به محلی برای مراسم مذهبی مسلمانان میشود، حاکی از «مسیحیت زدایی» و پاک کردن آثار آن از جامعه است.
نتیجه اظهارات مسوولان و روحانیون و علما و مراجع در ایران، در مورد لزوم مقابله با رشد مسیحیت یا تقبیح استفاده از صلیب و یا مقابله با برگزاری مراسم و آیینهای مربوط به مسیحیان مثل کریسمس و نگاه امنیتی به حوزه دین که اموری کاملن شخصی است برخوردها و رویدادهایی از این دست خواهد بود.
کمتر رسانهای در ایران میتواند از حاکمیت یا مسوولان فرهنگی و دینی مشهد سوال کند که چرا یک مدرسه ارمنی تبدیل به حسینیه شده است؟ یا به زور اشغال شده و یا آنقدر دانش آموز ارمنی کم بوده که مدرسه بلااستفاده مانده است. با این حال باید پرسید چه به روز ارامنه ایران آمده که یکی از مشهورترین و قدیمی‌ترین مدارس آنها در ایران خالی از دانش آموز و معلمان شده است؟
