زلزله‌ی کرمانشاه با بی تفاوتی عبوس حکومتی از یک سو و کمک‌های مهرآمیز مردمی از سویی دیگر، بیش از همیشه فاصله‌ی عمیق بین یک حکومت غیرمردمی را با مردمان زیر سلطه‌ی آن روشن ساخت.
رفتارهای سران جمهوری اسلامی در ارتباط با فاجعه‌ی اخیر کرمانشاه، تنها به بی تفاوتی آن‌ها خلاصه نمی‌شود، آن‌ها عملا و طور سیستماتیک سعی داشته‌اند تا جلوی کمک‌های مردمی را به زلزله زده‌های کرمانشاه بگیرند. یکی از این موارد جلوگیری از اقدام یکی از آژانس‌های مسافرتی است که اخیرا سر و صدایی به راه انداخته است: ماجرا این گونه بود که یکی از آژانس‌های گردشگری به انگیزه‌ی همدردی، اقدام به برگزاری یک تور مسافرتی به مناطق زلزله زده کرد تا کسانی که می‌خواهند به مردم کمک کنند به جای تک تک رفتن به آنجا، گروهی بروند. این نوع تورها، که چند سالی ست در کشورهای پیشرفته به راه افتاده، «گردشگری سیاه» یا «گردشگری تاریک» نامیده می‌شود، و به آن دسته از گروه‌های توریستی گفته می‌شود که به قصد کمک یا آموزش به مناطق جنگ زده، یا مناطقی که گرفتار مصیبت‌های طبیعی شده‌اند و یا مناطقی که به دلیل بی توجهی به محیط زیست در حال نابودی ست می‌روند.
اما از آنجایی که زیر سایه‌ی سیاه حکومت مسلط بر ایران، هیچ چیزمان شباهتی با کشورهای پیشرفته دنیا ندارد، این ماجرا ابتدا گرفتار مشکل نام شد، یعنی «زعمای قوم» به نام آن (که نامی جهانی برای این نوع گردشگری ست) اعتراض کردند و گفتند باید به آن نام «گردشگری عبرت» بدهند، چون برخی از آیت الله‌های شیعی معتقدند که خدا بلاهای طبیعی را به خاطر گناهان مردم و به ویژه بد حجابی زنان فرستاده است. و سپس مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران برای این که از دیگر بزرگان حکومتی عقب نماند اعلام کرد که نه تنها گردشگری سیاه ممنوع است بلکه «براساس دستورالعمل صادر شده فقط سازمان‌های امدادی کشور مانند هلال احمر، سپاه، ارتش و نیروی انتظامی در مناطق زلزله زده اجازه حضور دارند و بنابراین هرگونه حضور فیزیکی غیر ضروری در منطقه باعث اختلال در امر ترافیک بوده و روند خدمات رسانی را با مشکل مواجه خواهد کرد».
خوشبختانه و با این حال مردمان انساندوست ایران، با کمک رسانه‌ها توانستند در حد توان خودشان (تا این جا و امروز) از این موانع بگذرند و به اشکال مختلف به هموطنان کرد خود کمک کنند. ولی باید توجه داشت که کمک‌های مردمی از سراسر ایران به مردمان زلزله زده کرمانشاه، یک کمک موقتی و کوتاه مدت بوده، و به هیچ وجه پاسخگوی بی خانمانی، گرسنگی، و رنج‌های مردمان زلزله زده کرمانشاه نیست.
در واقع هنوز اول ماجراست و مردمان داغدار و زلزله زده تا رسیدن به یک زندگی عادی همچنان نیازمند کمک و یاری هستند. جمهوری اسلامی هیچ وقت به فکر دردمندان سرزمین مان نبوده است، روا نیست ما آن‌ها را فراموش کنیم!
شکوه میرزادگی
