پاسخی به "نه از ره کین" اسماعیل نوری‌علا، عبدالستار دوشوکی

جناب آقای دکتر نوری علا گرامی و عزیز (چون علیرغم اختلاف نظر سیاسی، هنوز گرامی و عزیز و محترم هستید)

نمی خواهم وارد یک مشاجره دو طرفه بشوم اما اجازه می خواهم در جواب مطلب ارزشمند جنابعالی چند نکته را اختصارا برای تنویر افکار عمومی توضیح بدهم.

اول: حضرتعالی همچنان برای بنده محترم و ارجمند و وزین هستید و ارزش این را دارید که دیگران وقت و انرژی خود را صرف تعریف یا تنقید از نظرات سیاسی جنابعالی (و نه شخصیت محترم شما) بکنند. اگر چه حضرتعالی انتقاد سازنده را "ایرادات مبتذل" و "بی مبالاتی" و منتقد را فاقد عقل سالم و تحت تاثیر ارواح شوخ و شریره می نامید . اما باید گفت هرچه از دوست رسد نیکوست.

دوم : بنا به پیشنهاد غیر مستقیم جنابعالی، بطور یقین به یک متخصص اجنه و ارواح شریره در لندن مراجعه خواهم کرد تا شاید درمانی بیابم.

سوم: دوستان زیادی از مقاله انتقادی و مستدل بنده حمایت کردند، اما تقریبا همه آنها از "لحن تند" مقاله انتقاد کردند و گفتند که ایکاش این نکات خوب و منطقی را با قلمی آرامتر می نوشتی. بنده انتقاد بجای دوستان را به جان و دل می پذیرم و تاکید می کنم که هدفم اصلا اسائه ادب به شخصیت و جایگاه گرانقدر جنابعالی نبوده است.

چهارم: مرقوم فرموده اید که بنده به بند "ب" آئين نامهء برگزاری کنگره توجه ای نداشته ام که می گوید: " کنگره محل تعاطی افکار است، تصميمی نمی گيرد"

اما خود حضرتعالی در مصاحبه با روزنامه کیهان (۱) فرموده اید "حال طبق تصمیمی که در کنگره‌ی پنجم گرفته شد، می‌خواهیم در فلان تاریخ چنین کاری کنیم . . . . . . . "

انتقاد من هم دقیقا همین بوده و است که چنین تصمیمی (تشکیل مهستان) در کنگره پنجم گرفته نشد.

پنجم: بنده در جایگاهی نبوده و نیستم که به انسان مجرب، مدبر و حکیمی همانند حضرتعالی، خدای ناکرده ، در مورد تعامل یا عدم تعامل با رسانه ها، مشورت و یا اندرزی بدهم. آنچه که من گفتم این بود: "حال که حضرتعالی با همرایی بقیه دوستان" می خواهید مجدانه برای رهایی وطن تلاش خود را دوچندان بکنید، بهتر است با درایت و حکمت و سعه صدر و بردباری بیش از پیش با رسانه ها ( مخالف و موافق) پیشه ورزی بنمائید. حمله شدید و تکفیر رسانه ها (حتی رسانه های که به حضرتعالی بی مهری روا می دارند) برای شخصیتی ملی که می خواهد سخنگوی مهستان اپوزیسیون باشد و هوشمندانه صدای خود را به گوش مردم برساند، چندان مصلحت آمیز و سیاسی نیست. انتظار مردم از چنین شخصیتی علاوه بر دگراندیش پذیری؛ بردباری، مدارا و از خودگذشتگی، و سعه صدر بیش از بقیه است. و تاکید کردم که متاسفانه بنده این "کوتاهی" را در خودم می بینم که بقول حضرتعالی "جن زده" می شوم و به مخالفین و منتقدان حمله می کنم و چون یک رسانه ای با بنده مصاحبه نکرده آن را فئیک نیوز (Fake News) و مشکوک خوانده و تکفیر کنم. جسارت کردم و مودبانه پیشنهاد دادم که باید در مقابل ناملایمات و بی مهری ها "گاندی وار" حداکثر سعه صدر و از خودگذشتگی از خود نشان داد. زیرا مسئولیت آینده حصرتعالی خطیر خواهد بود که باید با شکیبایی بیش از حد یک آدم معمولی حداکثر توان جذب را داشته باشد و حداقل قدرت دافعه را. و اینکه اقتضای طبیعت یک سیاستمدار خردمند حکم می کند که ره "کینه ورزی" به کنار بگزارد و با ادبیاتی شیفته ساز و جذاب که حضرتعالی قطعا شایستگی و جایگاه آن را دارید با مخاطبان، حتی رقیبان و مخالفان خود سخن بگوید.

حال اگر در این مورد جسارتی شده، معذورم. زیرا بقول حافظ: رموز مصلحت ملک خسروان دانند؛ گدای گوشه نشینی تو حافظا مخروش!

ششم: اینکه مرا متهم به " پيشگوئی پيامبرانه" کرده اید و اینکه آدم عاقل در مورد کار انجام نشده قضاوت نمی کند. باید عرض کنم که در علم سیاست (که بنده بعد از چهل سال سیاست ورزی و فعالیت سیاسی و غیره، هنوز شاگرد کلاس اول ابتدایی ) هستم، اما بصیرت با اتکا به تجربه های گذشته یکی از ضروریات تدبیر و آینده نگری سیاسی است. زیرا گذشته چراغ راه آینده است. بقول معروف "اگر نخورده ایم نان گندم، اما دیده ایم در دست مردم"

هفتم: اگر بخواهم مقایسه کوتاهی داشته باشم باید عرض کنم که قریب به چهل سال پیش وقتی انسانهای محترم و فرهیخته بهره مند از بصیرت و پیشگویی سیاسی از جمله جنابعالی که نوشته بودید: "امام خمینی پدیده‌ای تازه و دلگرم کننده در تاریخ تشیع است، و در پی آن نیست تا قشر روحانیت را حاکم بر سرنوشت ما کند، بلکه در پی آن است تا ما را از دیکتاتوری همه اقشار حاکم و خواستار اطاعت کورکورانه برهاند" (۲). و علیرغم توضیح المسائل امام خمینی قدس سره الشریف، تمام قد از آیت الله خمینی و "حکومت اسلامی" شدیدا حمایت کرده بودید؟ خوب باید گفت ما ملتی مارگزیده هستیم و انتقاد را حق خود می دانیم. اگرچه به دلیل انتقاد دستگیر، زندانی و شکنجه و حتی اعدام می شویم و یا بعنوان "دیوانه" و "جن زده" به دارالمجانین رجوع داده می شویم. متاسفانه جنابعالی با این عکس العمل های تند و عصبی و توهین آمیز نسبت به منتقدان تصویر دیگری از خود ترسیم می کنید.

تصاویر زیر با سند و مدرک نشان می دهد که قریب به چهار دهه پیش بنده بعنوان "رئیس جایی بنام انجمن جوانان شهرستان چابهار" با دست خط خودم و "رنگ فشاری" و با شعار "دیکتاتوری محکوم است، چه به نام شاهنشاهی و چه با نام اسلامی" مردم چابهار را در اعتراض به دیکتاتوری (قریب الوقوع) آخوندی به خیابانها کشاندم و سخنرانی ها کردم. زیرا حداقل در این مورد بخصوص عاقلانه آینده را می دیدم که "این ره که ما می رویم به ترکستان است".