همزمان با اشغال شهر عفرین از طرف ارتش ترکیە و چتەهای سوری وابستە بە ترکیە، مجسمە کاوە آهنگردر میدان مرکزی آن شهر پایین آوردە شد و بار دیگر ضحاک بر مردم سیطرە نمود. مجسمەای کە سمبل فلاتهای دور ایران را نیز شامل میشد. اصولا مجسمەها بار معنایی خاصی دارند و بیانگر فرهنگ و هویت یک جامعە است. از این منظر مجسمە کاوە عفرین با مجمسەهای رضاشاە، محمد رضاشاە، صدام و حافظ اسد کە شاهد پایین کشیدنشان بودیم و یا مجسمەهایی کە در تهران بە سرقت میرفتند فرق داشت زیرا هرکدام از آنان نماد دیکتاتوری، خودکامگی و فردپرستی بود اما کاوە عفرین یادمان نوروز، عصر باستان، نماد غلبە بر ظالم، اسطورە تاریخی بر گسترە جغرافیایی فراوانی بود کە اغلب ایرانیها نیز بە آن می بالند. پایین کشیدن مجسمە کاوە آهنگر دهن کجی بە تاریخ چند هزار سالە یک ملت از طرف قوای کشوری بود کە ملتش با بحران هویت مواجە است و کسب هویت خود را در تهاجم و تخریب فرهنگ دیگر ملل میداند و اساسا سر ستیز با تاریخ و تمدن کهن دارد.
مجسمە کاوە آهنگر در نقطەای از جغرافیای منطقە پتک بر گردن داشت کە اگر ایرانیان همچون دورە هخامنشیان بە کشورگشایی می پرداختند بازهم قادر بە سیطرە بر آن جغرافیا نبودند. حال میدانیم کە طراح اصلی شکست عفرین حاکمان ایران بودند و بعداز سفر حسین باقری بە ترکیە عملی گردید. تاسف بارتراینکە بسیاری از ایرانیان کە بظاهر کاوە را اسطورە تاریخی خود میدانند با پایین آوردن آن نماد تاریخی ککشان هم نگزید.
ایرانیان در جایی کە بنفعشان باشد کوردستان و کوردها را در حوزە فرهنگی خود و ایرانی الاصل تعریف میکنند، در جائیکە بنفعشان نباشد آنان را تجزیە طلب، وابستە بە غرب و اسرائیل نسبت میدهند. از یاد نرفتە کە در جریان تصمیم گیری کوردهای عراق بە برگزاری همە پرسی برای استقلال آنچە کە بە اصطلاح روشنفکران ایرانی علیە کوردستان عراق کردند هیچیک از دشمنان قسم خوردە ملت کورد نکردند. زورمداری آنان آنگونە بود کە برای مردمان کشوری دیگر تصمیم میگرفتندد. نتیجە آن شد کە خط دهی این دست از روشنفکران مذهبی حاکمان ایران را جری تر نمود تا بە حاکمیت نیمە مردە ترکیە جان دوبارە بخشند و علیە کوردها همدستی کنند.
متعاقبا کرکوک از طرف ایران و عفرین از طرف تورکها اشغال گردید. ایران مدار شیعی را بر مدار فرهگی ترجیح داد تورکها نیز هر گونە تحقیر را بر کوردها. البتە تورکها حق داشتند زیرا وجود آنان در گرو نابودی کوردهاست اما کوردها برای ایران بیش از اینکە تهدید باشند فرصت بود. نسلهای بعدی چوب نابخردی حاکمان فعلی ایران را خواهند خورد.
کوتاە سخن، سیاست منطقەای غلط ایران بر کسی پوشیدە نیست. ورود سعودی عربیا بە صحنە سیاسی عراق، ایران را نشانە گرفتەاست. ایران مدار فرهنگی ( کوردها ) را هرچند مقطعی تضعیف کردە و بقول خودشان مانع تشکیل اسرائیل دیگری در منطقە بودند اما مدار شیعی آنان پایدار نخواهد بود. هنوز زود است بە قضاوت پرداخت اما انتخابات آیندە عراق و عواقب جنگ سوریە سرنوشت سیاستهای منطقەای ایران را رقم خواهد زد و ایرانیان خواهند کاوە عفرین بهتر بود یا حسین کربلا و زینب دمشق.
