اما به نظر مي‌رسد در مورد سعيد مرتضوي چيزي فراي «حكمت» در ميان است چرا كه دسترسي به مرتضوي به راحتي يافتن احمدي‌نژاد نيست كه هر پنجشنبه راهي امام‌زاده صالح مي‌شود تا همراه طرفدارانش براي «زندانيان مورد ظلم قرار گرفته دعا بخوانند.» يا روزهاي شنبه براي مصلحت‌انديشي راهي مجمع تشخيص مصلحت نظام شود.

مرتضوي مدتي است خانه‌نشين شده و ممنوعيت حضور در مناصب دولتي و قضايي دارد. آخرين بار اسفند ٩٦ مرتضوي گفته بود كه «در خانه و مشغول استراحت است»، همان زمان كه اخباري مبني بر اجراي حكم سعيد مرتضوي و معرفي او به اوين منتشر شد. بعد از آن هم با انتشار جوابيه اعلام كرد از «طرف اجراي احكام هيچ‌گونه احضار يا دعوتي از اين جانب يا ضامن به عمل نيامده...» بعد از آن هم به گفته نعمت احمدي، ‌وكيل دادگستري آخرين بار عكسي از او در بازار آهن منتشر و مشخص شده كه در اين زمينه مشغول فعاليت اقتصادي است.

حالا سوال اين جا است كه چطور ممكن است مقامات قضايي هيچ اطلاعي از سعيد مرتضوي نداشته‌باشند؟ چرا در مورد اين پروند سكوت قضايي پيش گرفته‌اند؟ يا به قول مصطفي ترك همداني، وكيل كارگران شاكي از مرتضوي چطور هيچ كدام از ٩ محافظ كه بر اساس دستورالعمل شوراي عالي امنيت ملي هر شيفت ٣ نفر از مرتضوي محافظت مي‌كردند از او بي‌خبرند؟ چه آنكه پيش از اين يك منبع آگاه به روزنامه خراسان هم گفته‌بود مرتضوي تحت مراقبت است و در زمان مشخص اقدامات مقتضي انجام خواهد گرفت. در اين ميان سكوت قضايي بيش از هر چيز بر احتمال متواري شدن مرتضوي دامن مي‌زند.