برگمن دارای منابع اطلاعاتی خوبی در نهادهای امنیتی اسرائیل است و کتاب‌هایی نیز درباره عملیات پیشین موساد در جهان انتشار داده که بسیار پرفروش بوده است.

او فاش ساخت که اسرائیل از همان نخستین سال های به قدرت رسیدن حکومت اسلامی در ایران، به رصد کردن فعالیت های تسلیحاتی آن پرداخت. اسرائیل تا هنگام امضای برجام، از طریق همکاری با سازمان های اطلاعاتی کشورهای غربی، و از جمله دولت های آلمان، فرانسه و بریتانیا، اطلاعات نسبتا خوبی درباره فعالیت‌های اتمی ایران به دست می آرود. ولی از هنگام امضای برجام، کشورهای اروپایی درهای اطلاعاتی خود را در این زمینه، به روی اسرائیل قفل کردند.

رونن برگمن در گزارش اختصاصی خود نوشت که سال گذشته (۲۰۱۷) ماموران اطلاعاتی اسرائیل گزارش دادند که مقامات برنامه اتمی، همه اسناد و مدارک مربوط به فعالیت های اتمی را از مراکز هسته ای به یک انبار منتقل ساخته‌اند که بازرسان آژانس اتمی نتوانند به آن ها دسترسی یابند.

انباری که به بایگانی این اسناد مبدل شد، در واقع یک ساختمان معمولی و یک انبار عادی دیده می شد که کسی تصور نمی کرد جایگاه بایگانی شماری از مهمترین اسرار اتمی ایران باشد.

نتانیاهو در سخنان شب گذشته خود گفت که افراد بسیار معدودی در داخل نهاد پروژه موسوم به "عماد" (برنامه اتمی) از این نقل و انتقال اسناد آگاهی داشتند. این سخنان نشان می‌دهد که سرویس های اطلاعاتی اسرائیل، در داخل هسته مرکزی نهاد اتمی ایران، دارای منابع موثقی هستند.

به نوشته رونن برگمن، اسرائیل در فوریه ۲۰۱۶ اطلاع پیدا کرد که بایگانی اسناد اتمی به آن انبار انتقال یافته است. از آن هنگام، ماموران موساد دو وظیفه عمده داشتند که یکی رصد کردن فعالیت ها در داخل این انبار بود و دیگری کسب اطمینان از این که اسناد همچنان در آن بایگانی قرار دارد و به نقطه دیگری انتقال نیافته است.

به نوشته این روزنامه نگار اسرائیلی، رشته عملیات موساد برای انتقال اسناد به این کشور، چند هفته پیش به انجام رسید. بدیهی است که برای اجرای موفقیت آمیز چنین برنامه حساس و پرخطری، عوامل و افراد بسیاری دخالت و فعالیت داشته‌اند.

عواملی که در اجرای این عملیات سهیم بوده‌اند، شامل افراد انسانی، دستگاه‌های پیشرفته الکترونی و ردیابی و همچنین امکانات جاسوسی منحصر به فردی بوده که در اسرائیل طرح ریزی و ابداع شده است. اجرای همه این عملیات هزینه مالی بسیار زیادی نیز به همراه داشته است.

در گزارش ها آمده است که پس ار انتقال اسناد به اسرائیل و بررسی های ابتدائی درباره ماهیت اسناد به دست آمده، یوسی کوهن رئیس موساد در یک ماموریت محرمانه به واشنگتن رفت و در دیدارهایی که با پرزیدنت ترامپ و مایک پمپئو (در آن هنگام، رئیس سی آی ای) داشت، شماری از این اسناد را به آنها نشان داد و کارشناسان آمریکایی نیز به بررسی میزان معتبر بودن این اسناد پرداختند.

در کنار این گزارش دکتر برگمن، که تنها اطلاعات ناچیزی را در مورد چگونگی دستیابی اسرائیل به این اسناد افشا می کند، هنوز پرسش های اساسی و عمده ای وجود دارد:

چگونه ممکن است که رژیم ایران این اسناد را در یک انبار در داخل شهر تهران نگاهداری می کند و نه در داخل یک پادگان نظامی که به خوبی تحت محافظت قرار دارد؟

چگونه است که این انبار نگهبانان و پاسدارانی نداشته که از این مکان حساس و بسیار مهم که محرمانه ترین اطلاعاتی اتمی و موشکی رژیم ایران در آنجا نگاهداری می شده، حفاظت کنند؟

بی تردید افراد و شخصیت هایی در داخل نظام، با اسرائیل در این باره همکاری کرده اند. مسلم است که ماموران موساد، بدون برخورداری از همکاری عوامل داخلی، هرگز قادر به اجرای این عملیات افسانه ای نمی شدند.

آیا عوامل داخلی که با اسرائیل همکاری کرده اند تا این اسناد از ایران خارج شود، ممکن است از مخالفان برنامه های هسته ای رژیم باشند، و با آنکه در داخل پروژه مهم نظامی و اتمی حکومت کار می کنند، با این برنامه های ماجراجویانه مخالفت می ورزند و حاضر به همکاری با یک کشور بیگانه شده اند تا موجب متزلزل ساختن رژیم و خنثی ساختن برنامه های ماجراجویانه و خطرناک آن شوند؟

پرسش دیگر آن است که چه کسانی در داخل دستگاه حکومتی، با دریافت پول حاضر به این همکاری شده و رژیمی را که در آن خدمت می کنند، به پول فروخته اند؟

در هر حال، آن چه که نتانیاهو افشا کرد، قدرت اطلاعاتی اسرائیل را به خوبی نمایان می سازد. موساد برنامه اتمی ایران را رصد می کند، از انتقال اسناد آگاه می شود، از محل این بایگانی جدید آگاهی می یابد، آن جا را رصد می کند، وارد انبار می شود، پانصد کیلوگرم کلاسور و فیلم و سی دی را بار می کند، از محل بیرون می برد، از تهران خارج می کند و به اسرائیل می رساند - و همه این عملیات بدون آن که مقامات ارشد رژیم کمترین بویی ببرند.

اگر فرض کنیم که این انبار چند ماه پیش مورد دستبرد ماموران موساد قرار گرفته، چگونه است که رژیم ایران تاکنون درباره آن سکوت کرده و چرا نتوانسته است به اقدامات لازم برای کشف محل نگاهداری اسناد و جلوگیری از انتقال آن به اسرائیل اقدام کند؟ رسانه های اسرائیلی در پاسخ به این پرسش نوشتند که در واقع همان شبی که اسناد از انبار ربوده شد، از ایران خارج گردید. مسلم است که شیوه خارج ساختن اسناد، محرمانه مانده و به زودی افشا نخواهد شد.