بعد از خبر درگذشت او به سراغ کتابش (صد و بیست روایت) رفتم که شش سال پیش به رسم بزرگواری و محبت آن را امضاء کرده و برای من فرستاده بود. آغاز سخن در زیر امضای تقدیمی اش با واژه "با نهایت احترام" بود. زیرا وی انسان بسیار مهربان و محترمی بود که برای همه انسانها احترام قائل بود، احترام در کلام، احترام در رفتار، احترام در اندیشه، احترام در هر نوع منش وکنش با هر انسانی. کتابش را همانند فال حافظ گشودم و اقبال مرا به صفحه ۵۰۱ کتاب صد و بیست روایت برد . صفحه ای که در آن آمده است: "هستی، سراسر شادی است. زندگی سراسر شادی است و هستی زیباست و شما هم ذره ای از این هستی پرشور هستید. زندگی پلی است لرزان بر فراز یک دره، دره درد. اگر ترسان و هراسان قدم بر این پل بگذارید، باخته اید، قافیه را باخته اید. باید شاد و آوازخوان و غزلخوان و سبک پا، از این پل گذشت."

و اینگونه بود که حسن مهری مهربان، با متانت و تکرار نشدنی از این پل لرزان، با عزمی راسخ و ایستارگونه و با صلابت و وقار و با کارنامه ای درخشان عبور کرد و رفت. او از این دیار فانی به آنسوی جهان جاری رفت و همه را تنها گذاشت. مهری چند صفحه بعدتر (صفحه ۵۳۰ ) در همان کتاب در زیر تیتر روایت تحت عنوان "فکرهای منفی را دور بریزید"، می نویسد: " به اطرفیان خود مهر بورزید، نه خشم. لبخند آشتی خود را به سوی هر کس که از او دلگیرید نثار کنید."

براستی باید "محترم بودن" و مهر ورزیدن را از مهری بیاموزیم. درگذشت این انسان نیک سرشت و مهربان را به تک تک اعضای خانواده داغدار بخصوص همسر گرامی و فرزندانش و یاران و همکاران و دوستداران وی تسلیت عرض می کنم.

یادش گرامی و روحش شاد و خاطراتش همیشه جاودان باد. خداحافظ مهری عزیز!

عبدالستار دوشوکی ـ لندن