تا همین جا تناقضی در نامه عناصر یاد شده به رئیس جمهوری بوجود می آید که در آن به هنرمندانی اشاره داشته اند که «صرفا به جهت کار هنری و فرهنگی با ممنوعیت خروج و ورود و ممنوعیت کار روبرو هستند» و پس از آن بهروز وثوقی را مثال آورده اند. در حالی که بر اساس منابع و اسناد یاد شده، اصلا وثوقی به دلیل کار هنری و فرهنگی از ایران فرار نکرد بلکه به دلیل کارنامه سیاهش در همکاری با اشرف و باند تبهکارش بود که پشت به مردمش کرد و گریخت. چنانچه بسیاری دیگر از هم پالکی های او در سینمای آن روزگار که حتی فیلم های مبتذل تر و مستهجن تر بازی کرده و یا ساخته بودند، در ایران ماندند. همچنین بسیاری دیگر که به خاطر ترس و وحشت از مجازات ملت، از ایران رفته بودند در فرصت های مختلف به کشور بازگشتند که برخی ماندگار شدند و حتی به کار در سینما و تلویزیون مشغول شدند و بعضی دیگر نیز به رفت و آمد پرداختند. اما یکی از معدود افرادی که به دلیل کارنامه سیاهش در خیانت به ملت حتی برای یک بار هم به کشورش برنگشت بهروز وثوقی بود.

لازم به ذکر است چندی پیش سخنگوی قوه قضاییه اعلام کرد که هیچ ایرانی منعی برای ورود به کشور ندارد. سخنگوی قوه قضاییه البته این موضوع را هم متذکر شده که «هر کسی ایرانی هست و بازیگر و هنرمند فرقی نمی کند می تواند به داخل کشور بیاید... ولی اگر احیانا مرتکب جرمی شده و جرمش قابل گذشت نباشد و شاکی خصوصی داشته باشد، باید پاسخگو هم باشد...»

همان طورکه در طول سال های پس از انقلاب هم هیچگاه حتی برای ورود مجرم ترین و خیانتکارترین افراد به کشور ممنوعیتی وجود نداشت. چنانچه مردم ایران در آرزوی بازگشت شاه و محاکمه اش بودند، همانطور که همین امروز در آرزوی بازگشت یا بازگرداندن خیلی از مجرمان و خائنان به ایران هستند؛ از خاوری گرفته تا کشمیری و مریم رجوی و تروریست هایی مانند او و تا بهروز وثوقی!

گفتنی است؛ با کشف سرحلقه نگارش نامه یاد شده، می توان اهداف کلید خوردن پروژه اصرار به بازگشت عناصری مانند شریک اشرف پهلوی را کامل به دست آورد.