بعد از چند سال، بالاخره تغییری در محتوای صحبت های رضا پهلوی به وجود آمد که من به خاطر آن بسیار خوشحال شدم. ایشان در گفت و گو با مهدی فلاحتی، به شکلی صریح و روشن، خط و مرز آن چه نظام پادشاهی در آینده ی ایران خوانده می شود، مشخص کردند که جواب صریح بسیاری از «سلطنت طلبان» بود:
«اگر فرضا مردم خواهان نظام پادشاهی باشند، پادشاه فقط باید به عنوان سمبل مطرح شود و هیچ مسوولیتی نداشته باشد...» (نقل به مضمون)
رضای گرامی، به مخالفت صریح با کسانی که شاهی حامل تمام مسوولیت ها می خواهند بر خاست و این فکر غلط و دیکتاتورساز را کاملا نفی کرد.
این قدم بزرگی ست در جهت شفاف شدن عملکرد آینده ی رضا پهلوی. من شخصا منتظر قدم های دیگر ایشان هستم و با شناختی که از افکار و منش ایشان پیدا کرده ام، تقریبا مطمئن ام که این قدم های سرنوشت ساز هم برداشته خواهد شد.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
اما نظر من در باره ی گفت و گوی ایشان با مهدی فلاحتی:
-اگر چه تصور نمی کنم که رضا پهلوی، به خاطر کاراکتر لیبرال و مدرنی که دارد شخصیت مناسبی برای رهبری حرکت های اعتراضی مردم باشد، اما به لحاظ سواد و کاراکترِ آزادیخواه و مردمی یی که دارد، انتخاب مناسب و حتی تنها انتخاب مناسب به عنوان رییس جمهور کشور ایران است.
من موضوعاتی را که به آن باور دارم صریح بیان می کنم. به رغم عضو خاندان سلطنت بودن رضا پهلوی، رضا پهلوی، شخصیت بسیار خوبی ست برای رییس جمهور شدن.
-این که رضا پهلوی انتخاب میان دو شق ریاست جمهوری و پادشاهی را به مردم می سپارد، در حرکت مردم برای تغییر نظام اسلامی اختلال ایجاد می کند. اگر رضا پهلوی امروز با قاطعیت بگوید که خواهان نظام جمهوری ست، بخش بزرگی از مردم، که من هم جزو آن ها خواهم بود، به صورت منسجم، در راه استقرار نظام جمهوری، گرد هم خواهند آمد و دو تکه شدن جامعه و تردید داشتن نسبت به خواست قلبی رضا پهلوی به این ترتیب تبدیل به اتحادِ عقلانی و اطمینان قلبی خواهد شد.
-رضا پهلوی، در آستانه ی شصت سالگی است. فرض کنیم که نظام اسلامیِ حاکم بر ایران، پنج سال دیگر سرنگون شود. یک سال هم جهت آرام کردن آشوب های داخلی وقت صرف شود. مقدمات انتخابات و غیره را هم به شمار نیاوریم. رضا پهلوی در سن حدود ۶۵، دو بار و هر بار ۴ سال رییس جمهور ایران شود. در پایان دوران ریاست اش به سن ۷۳ سالگی خواهد رسید که زمان مناسبی برای خداحافظی از سیاست است.
به عبارتی اگر فرض کنیم که مردم خواهان پادشاهی رضا پهلوی شوند، پادشاهیِ مفید ایشان آن هم در نقش یک سمبل بی مسوولیت، نه بیش از این طول خواهد کشید و نه فایده ای برای کشور خواهد داشت. پس چه بهتر که ایشان به عنوان رییس جمهوری دارای مسوولیت، با توانایی ها و قابلیت هایی که طی این سال ها در خودش به وجود آورده، به حل مسائل بعد از آزادی ایران از شر اهریمنان اسلامی بپردازد و به کشورش خدمت کند.
من اطمینان دارم که اگر سلطنت طلبان متوقع فرصت دهند، رضا پهلوی بی شک این مسیر درست را طی خواهد کرد.
