اصولا من یکی خواهان مرگ هیچ کسی نیستم، اما ازشما چه پنهان، وقتی شنیدم درخیابان‌ها مردم ازجان ودل فریاد میزنند "مرگ بر فلسطین" بسیار بسیار خوشحال شدم! به راستی که این فلسطین چه ضرر و زیان عظیم و چه کشته هائی روی دست ما ایرانیان گذاشته است.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
من میگویم زنده باد ملت غیور و دلیر فلسطین که هنوز پس از هفتاد سال دنبال استقلال خود، به هرقیمتی بوده و دست بردار نیستند و اگر ازهمان ابتدای امر، مداخله کشورهای دیگر عرب نبود، اکنون هفتاد سال بود ازاستقلال آنان میگذشت و دوکشور مستقل به نام "فلسطین" و "اسرائیل" درکنارهم داشتیم با صلح و صفا زندگی میکردند اما اگر نگاهی به تاریخ مناقشات دوکشور طی این هفتاد سال بیندازید ملاحظه میکنید که ازهمان ابتدای امر، مداخلات کشورهای عربی از جمله اردن ملک عبدالله و مصر ملک فاروق سبب نخستین آتش افروزی شده ازیک طرف فلسطینی‌ها را تشویق به ترک مملکت خود کردند و ازسوی دیگر تخم این چند جنگ خانمان سوز، بین اعراب و اسرائیل کاشته شد که ضمن این جنگها نه تنها فلسطینی‌ها، امتیازی به دست نیاورند، بلکه میلیاردها دلار ثروت را دود کرده به هوا فرستادند و هزاران فلسطینی نیز طی این جنگها و ترورهای جانبی جان خود را ازدست دادند. تجسم کنید اگر همین مخارج جنگ‌های بیهوده صرف آبادانی همان فلسطین مستقل اولیه میشد، حال آن کشوربه کجا رسیده بود و درچه وضعیتی قرار داشت؟
اما این گونه نشد و دراین میان کشورهای دیگری مثل آمریکا، شوروی، روسیه، ترکیه، ایران، عربستان، عراق، کویت و... بسیاری کشورهای اروپائی نیز در این آتش سوزان بی فایده افتادند.
دراین میان کشورما ایران نیزبرای احقاق حقوق فلسطینیان، با نیت کاملا خیر، واحترام به سایرملل عربی دراین آتش خانمان سوز گرفتار شد که غیر از ضرر و زیان و بدنامی سودی عاید ما و ملت ما نشد.
شاه در موضوع اعراب و اسرائیل واقعنا نیت خیر داشت، درابتدا ازبیم عکس العمل سایر کشورهای عربی، ازشناسائی کامل اسرائیل خود داری کرده وآن را به صورت "دوفاکتو" شناسائی کرد و هنگامی که دوکشور تصمیم به گشایش دفتر نمایندگی در سطح سفارت زدند، بازهم ازبیم عکس العمل اعراب وملاحظه واحترام به آنان، این تصمیم خود را با آنکه عملی کردند، اما نه به صورت آشکار، درحالیکه بقیه کشورها، حتا کشور مسلمانی مثل ترکیه و بقیه نیز با شهامت تمام هم اسرائیل را بصورت کامل شناسائی کردند هم درسطح سفارت روابط برقرار کرده و دست به تاسیس سفارت به صورت آشکار زدند.
اما دراین میان ایران بود که سالها به سبب پنهان کاری، آن هم روی احترام به کشورهای عربی، ضرر و زیان فراوان متحمل شد و ما سفارت خود در "تل آویو" را تا آستانه انقلاب بجای "سفارت ایران در تل آویو"، "سرکنسولگری شاهنشاهی ایران در برن" می‌نامیدیم. اعراب نیز هرگاه بهانه‌ای نداشتند، همین شناسائی نیمه پنهان و نیمه آشکار را پیراهن عثمان کرده و برما می‌تاختند و ما را به سبب دوستی با اسرائیل محکوم میکردند، در حالیکه درهمان سالها جرات نداشتند یک کلمه علیه کشورهائی که اسرائیل را آشکارا شناسائی کرده بودند، به ویژه ترکیه کلامی حرف بزنند. زیرا ترک‌ها، برخلاف ما ایرانی‌ها، این جسارت و استقلال رای را داشتند که بکوبند به دهان دولت‌های عربس که به شما هیچ ربطی ندارد و ترکیه کشور مستقلی است و هرجا منافع ما اقتضا کند، همان کار را به نفع کشور خود انجام خواهیم داد.
نتیجه گیری کنم، من ازجان و دل آرزو میکنم روزی ملت غیرتمند فلسطین موفق شود بطور کامل استقلال این کشور را بدست آورد، اما ایران تعهدی دراین زمینه ندارد. این به عهده خود ملت هاست که استقلال خویش را به دست آورند. مگر ما هرگز در استقلال کشورهای دیگر مثلا پاکستان، هند، کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس نقشی داشته‌ایم و یک دلار برای استقلال آنان هزینه داده یا یک نفر ازایرانیان دراین راه جان خود را از دست داده‌اند؟ ازآن مهمتر درطول تاریخ، ایران بارها استقلال ازدست رفته خود را بازیافته است، آیا یکی از کشورهای منطقه، به کمک ما رسیده ودراین راه ما را یاری داده‌اند؟
درهمین جنگ هشت ساله که آوار بدبختی را برسرما فروآورده و آنگونه ازنظر جانی و مالی به ما ضرر و زیان رساند، یکی از کشورها، محض رضای خدا به ما کمکی کرد؟ یا برخلاف دست و دلبازی‌های ما، این کشورهای عربی بودند که نه تنها کمکی نکردند بلکه اکثر آنان حتا به کمک عراق شتافتند؟
من نمیدانم این چه بیماری خانمان سوزی است که هم به جان رژیم گذشته و هم به جان رژیم فعلی افتاده است که ما به خاطر استقلال کشور فلسطین این همه خسارت بدهیم و این همه از افراد ما کشته شوند و هنوز به این سیاست پرخطا و پرخسارت خود نیزهمچنان ادامه دهیم؟
به نظر من لازم است دراین زمینه دست به یک سیاست بی طرفی کامل زده و پس ازاین، منازعه اعراب و اسرائیل و استقلال فلسطین را به خودشان واگذاریم.
من نیز از امروز همراه با مردم زجر کشیده میهنم شعارم عبارت خواهد بود از: "زنده باد ملت فسلطین و مرگ بر فلسطین" ولو تمام اعراب برما خشم بگیرند، زیرا معتقدم، منافع ملی ما بالا از هر مصلحتی است!
