«تقدیم به خانم محمدی نیا که از بزرگ کردن کارهای این «پسر گستاخ» -به قول خودش- دلنگران بودند...»
در این بلبشوی داخل و خارج و اپوزیسیون و غیر اپوزیسیون و تجزیه طلب و تمامیت ارضی خواه و اعتراضات بازار و سرکوب معترضان، ناگهان در تلویزیونِ «صدای امریکا» گفت و گویی پخش می شود با «رییس سنای کنگره ی ملی ایرانیان» که نوید انقلاب «قانون اساسی» به ما می دهد!
ما نه بدخواه کسی هستیم نه حسود! ولی مانده ایم که سیاست مداران امریکا در موردِ ما ایرانیان چه فکر کرده اند، که اپوزیسیونی که برای ما در نظر گرفته اند، این شکلی است!
چه جوری بگویم که به کسی اهانت نشود... یعنی واقعا حد و سطح ملت ایران را در این اندازه ها دیده اند یا خدای نکرده ما را دست انداخته اند؟
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
ما در همین تاریخ معاصر دیده ایم که دولت ها، بر اساس منافع کوتاه مدت و دراز مدت شان، برخی افرادِ «زیر صفرِ مغزی و شخصیتی» را بزرگ می کنند و آن ها را بر گرده ی ملت ها می نشانند.
نمونه ی روشن اش تبدیل کردنِ خمینیِ «گول و بی سواد»، از «هیچ» به «خدای مردم ایران» بود.
ولی خمینی، حداقل ظاهری غلط انداز داشت که توانست بخش بزرگی از جامعه ی سال ۵۷ را با الفاظ فریبنده، با خود همراه کند! یعنی از سال ۵۷ تا کنون ما به جای پیشرفت، پسرفت کرده ایم که می خواهند جوانکی مثل «رییس سنای کنگره ی ملی ایرانیان» را همراه با قانون اساسی اش پروموت کنند؟
واقعا ما چه بدی یی به شما کرده ایم آقای امریکا که این طور ما را احمق فرض می کنید؟!
