حدود سه سال قبل وقتی مذاکرات جمهوری اسلامی با گروه کشورهای ۵ + ۱ به نتیجه رسید و توافقی تحت نام برجام صورت پذیرفت ، مردم ایران امیدوار شدند که با انجام این توافق اموال مسدود شده آنان آزاد شده و نیزبا ورود سرمایه های خارجی به کشور ، از تنگناهای معیشتی ومضایق اقتصادی رهایی می یابند وبیکاری و فقر از جامعه ایران رخت بر میبندد وگام های بعدی برای بهبود روابط با جامعه جهانی برداشته خواهد شد . اما از یک سو هیئت مذاکره کننده جمهوری اسلامی برای برداشتن قدم های بعدی به شدت برحذر داشته شد واز سوی دیگر موشک های شعار نویسی شده به آسمان پرتاب شد . با این پیام که هم دولت مدعی تعدیل اوضاع و هم ملت ایران بدانند که چیزی عوض نشده و در بر همان پاشنه قبلی می چرخد . و نتیجتا یک فرصت طلایی وتاریخی دیگر سوزانده شد وبرجام آنگونه که باید و انتظار می رفت به فرجامی نرسید وبهانه های لازم برای خروج دولت جدید آمریکا از برجام هم فراهم گردید . و متاسفانه در مقابل این رفتارهای نا صحیح ، هیچگونه عکس العملی از سوی دولت مدعی داشتن کلید راه حل مشکلات کشور به ظهور نرسید واکنون میهن ما مجددا زیر تیغ تهدیدهای جدید برای دور تازه ای از تحریم های فلج کننده قرار گرفته است . وهنوز تحریم ها آغاز نشده ، ارزش پول ملی ما به سرعت ودر ظرف چند روز در برابر ارزهای معتبر جهانی به نصف تقلیل یافته وغول گرانی و تورم وفقر وبیکاری رو به تزاید و لجام گسیخته در دوری جدید به ملت ما چنگ ودندان نشان میدهد . در چنین دورانی پر تنش و با وجود بحران های سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و محیط زیستی که در جامعه ایران هویداست وبا دورنمای تیره وتار ونا مشخصی که در مقابل کشور است ، جای تعجب وتاسف بسیار است که سیاست حاکمیت جمهوری اسلامی همچنان کوبیدن بر طبل سرکوب وخشونت وایجاد اختناق است . وجامعه ایران را از شنیدن نظرات میهن دوستان مستقل و دلسوزان ملک وملت محروم می نماید .اینگونه بر خوردها با ملیون و آزادیخواهان در حالی صورت می گیرد که برخی از جریان های وابسته وپرورش یافته در آستین قدرت های بیگانه که از وجنات آنان چیزی جز جنس دیگری از دیکتاتوری مشهود نیست ، با داشتن تمام امکانات رسانه ای و حمایت های همه جانبه برای جانشینی حاکمیت به بن بست رسیده خیز برداشته اند.

هموطنان عزیز، ملت شرافتمند ایران،

امروز زمان بی تفاوتی وتسلیم شدن به برنامه هایی که از قبل برای میهنمان تدارک دیده شده است نیست . امروز باید بدانیم که برای آینده وطنمان چه نوع سامانی را نمیخواهیم وچه نوع نظم ونسقی را خواستاریم . امروز به ضرس قاطع باید باور داشته باشیم که راه نجات وسعادت و رفاه ملت ایران دست یابی به آزادی و یک حاکمیت ملی سالم وپاکدست همراه با استقلال و عدالت اجتماعی است . تنها آزادی و حاکمیت ملی است که می تواند کشتی طوفان زده وطن را به ساحل امن رهنمون گشته و امنیت و آسایش برای ملت ایران به ارمغان آورد . حاکمیت جمهوری اسلامی اگر آنگونه که در مقام حرف همواره ادعا کرده است ، واقعا خواهان خدمتی به ملت ایران است ، میتواند در فراهم کردن شرایط برای تغییر وتحول آرام و صحیح و تاریخ ساز در ایران نقشی سازنده ایفا کند ودر غیر این صورت باید منتظر قضاوت سخت تاریخ در مورد عمل کردش باقی بماند . جمهوری اسلامی میتواند با برداشتن این چند گام ، خود وملت ایران را از بن بست ها و آینده مبهم و نا مطلوب برهاند:

۱ - سریعا آشتی با ملت را اعلام کرده و کلیه زندانیان سیاسی وعقیدتی را در سراسر کشور آزاد نماید و از اعمال خشونت نسبت به مردم معترض وجان به لب رسیده ایران دست بردارد.

۲ - هرچه زود تر آزادی های سیاسی مانند آزادی احزاب واجتماعات و آزادی بیان وقلم را به شکلی حقیقی محقق نماید.

۳- یک انتخابات آزاد وبدون دخالت نهادهای حکومتی وتحت نظارت هیئتی قابل قبول برای همگان ، جهت برپایی یک مجلس موسسان واقعی برای تدوین یک قانون اساسی جدید و تعیین شکل حکومتی آینده کشور برگزار کند و تصمیمات آن مجلس را هرچه که باشد در تمام زمینه ها محترم شمرده و از آن ها تمکین نماید.